- Konu Sahibi always_you
-
- #1
merhaba arkadaşlar ,sizleri bir arkadaşım sayesinde buldum ,o sürekli bu sitenin takipçisi ve hep banada söylerdi üye ol diye ,kısmet böyle bir konu açmakmış kadınlar klubü ile tanışmam için..
sadece bu arkadaşımla paylaştığım bir konu var ve onun ısrarı ile sizlerle de paylaşma gereği hissettim ,hepimiz kadınız ve birbirimizi anlarız diye düşündüm ..
ben evliyim 3 yıllık 1 yaşında da bir çocuk sahibiyim ,eşimi çok seviyorum ,ailesini de öyle 6 yıllık bir tanışma dönemimiz oldu nişan söz düğün hepsi bu 6 yılın içinde ,birde güzeller güzeli bir evlat..28 yaşındayım ,
18 yaşında aşık oldum ilk aşkıma 5 yıl çıktım onunla ,gelenek görenekleri ,ve bizden şaaşalı yaşantısı ile bana uygun olmadığını düşünen ailem evliliğimize karşı çıktı ,ve sevgilimin işlerinin ters gitmesi sonucu ,seni arzu ettiğim şekilde yaşatamam diyerek benden uzaklaşmaya başladı ,ben ise gittikçe daha çok bağlanıyor ve işlerinin bozulması işime geliyordu ,belki maddi durumu ve yaşantısı değişirse ailem kabullenebilirdi ,ama olmadı ,hiç birşey kader kısmetten öte değilmiş,ayrıldık ..deliler gibi birbirimizi severek ayrıldık ,hiç unutmadık birbirimizi ..en son bana dediği şu cümle hiç aklımdan çıkmıyordu ,''evlen ,hayatını kur ,ben sana mani olmak istemiyorum ,ama bekliycem ,sen evlenip yuvanı kurana kadar bekliycem ,ta ki o gün ümidimi kaybedip seni unutmak için elimden geleni yapıcam ,sen evlenene kadar evlenmiycem ''demişti bana ..bu süreçte ben eşimle tanıştım ve bana geçmişi unutturan tek kişiydi o ..başka hiçbirşey bunu başaramamıştı..eşimi çok sevdim çok aşıktım ,nişanlandık ..eski sevgilimin kız kardeşi ile ara sıra görüşürdük benim nişanımdan bir ay sonra görücü usulü biriyle nişanlandı ,evlendim 2 hafta sonra evlendi ,bebeğim oldu 1 ay sonra onunki oldu ..sözünü tutmuştu ,mutlu olmamı beklemişti ..mutluydum ,ama o aklımdan çıkmıyordu ..
evliliğimin 3. ayında bir sabah beni aradı ,sen olmalıydın dedi ,şu anda yatak odasında yatan ,benim sarıldığım ,kokladığım kişi sen olmalıydın ,ben hiç tanımadığım birine karım diyorum dedi ,o sen olmalıydın ..ve bunları söylerken ağlıyordu ,tabi bende ..içimde engel olamadığım duygular vardı ,hakim olamıyordum gözyaşlarıma ,lütfen dedim yapma ,beni zora sokma ,ben mutluyum ,benim duygularımı karıştırma ..çok ağladım o gün çok ..
unutamamışmıydım yoksa ,neden ağlıyordum ,eşime ihanet etmiş gibi hissettim kendimi ..eşim eve geldiğinde daha bir sarıldım ,daha bir bağlandım ona ..3 yıl geçti ,bazen arar,hal hatır sorar ,kızını oğluma alıcam der gülüşürüz ,her telefonu kapattığımda içimde tarifi imkansız hisler belirir..hiç görmedim onu eşimle tanıştığım günden beri,geçen ay kız kardeşi nişanlandı ,facebook a nişan resimlerini koymuş ,orada gördüm yıllar sonra ,saçları beyazlamış ,ama gülüşü hep aynı
ne olur bir akıl verin bana arkadaşlar ,ben ne yapıyorum ..
sadece bu arkadaşımla paylaştığım bir konu var ve onun ısrarı ile sizlerle de paylaşma gereği hissettim ,hepimiz kadınız ve birbirimizi anlarız diye düşündüm ..
ben evliyim 3 yıllık 1 yaşında da bir çocuk sahibiyim ,eşimi çok seviyorum ,ailesini de öyle 6 yıllık bir tanışma dönemimiz oldu nişan söz düğün hepsi bu 6 yılın içinde ,birde güzeller güzeli bir evlat..28 yaşındayım ,
18 yaşında aşık oldum ilk aşkıma 5 yıl çıktım onunla ,gelenek görenekleri ,ve bizden şaaşalı yaşantısı ile bana uygun olmadığını düşünen ailem evliliğimize karşı çıktı ,ve sevgilimin işlerinin ters gitmesi sonucu ,seni arzu ettiğim şekilde yaşatamam diyerek benden uzaklaşmaya başladı ,ben ise gittikçe daha çok bağlanıyor ve işlerinin bozulması işime geliyordu ,belki maddi durumu ve yaşantısı değişirse ailem kabullenebilirdi ,ama olmadı ,hiç birşey kader kısmetten öte değilmiş,ayrıldık ..deliler gibi birbirimizi severek ayrıldık ,hiç unutmadık birbirimizi ..en son bana dediği şu cümle hiç aklımdan çıkmıyordu ,''evlen ,hayatını kur ,ben sana mani olmak istemiyorum ,ama bekliycem ,sen evlenip yuvanı kurana kadar bekliycem ,ta ki o gün ümidimi kaybedip seni unutmak için elimden geleni yapıcam ,sen evlenene kadar evlenmiycem ''demişti bana ..bu süreçte ben eşimle tanıştım ve bana geçmişi unutturan tek kişiydi o ..başka hiçbirşey bunu başaramamıştı..eşimi çok sevdim çok aşıktım ,nişanlandık ..eski sevgilimin kız kardeşi ile ara sıra görüşürdük benim nişanımdan bir ay sonra görücü usulü biriyle nişanlandı ,evlendim 2 hafta sonra evlendi ,bebeğim oldu 1 ay sonra onunki oldu ..sözünü tutmuştu ,mutlu olmamı beklemişti ..mutluydum ,ama o aklımdan çıkmıyordu ..
evliliğimin 3. ayında bir sabah beni aradı ,sen olmalıydın dedi ,şu anda yatak odasında yatan ,benim sarıldığım ,kokladığım kişi sen olmalıydın ,ben hiç tanımadığım birine karım diyorum dedi ,o sen olmalıydın ..ve bunları söylerken ağlıyordu ,tabi bende ..içimde engel olamadığım duygular vardı ,hakim olamıyordum gözyaşlarıma ,lütfen dedim yapma ,beni zora sokma ,ben mutluyum ,benim duygularımı karıştırma ..çok ağladım o gün çok ..
unutamamışmıydım yoksa ,neden ağlıyordum ,eşime ihanet etmiş gibi hissettim kendimi ..eşim eve geldiğinde daha bir sarıldım ,daha bir bağlandım ona ..3 yıl geçti ,bazen arar,hal hatır sorar ,kızını oğluma alıcam der gülüşürüz ,her telefonu kapattığımda içimde tarifi imkansız hisler belirir..hiç görmedim onu eşimle tanıştığım günden beri,geçen ay kız kardeşi nişanlandı ,facebook a nişan resimlerini koymuş ,orada gördüm yıllar sonra ,saçları beyazlamış ,ama gülüşü hep aynı
ne olur bir akıl verin bana arkadaşlar ,ben ne yapıyorum ..