- 8 Şubat 2022
- 196
- 82
- 28
Merhaba hanımlar. Aslında birçok sorunum var ama en temeli bu duygular. Eşimle ilk evlendiğimizde anneme çok yakin oturuyordum . O zaman henüz atama olmamış , zor bela aile yardımı, eşimin ve benim calismamla geciniyorduk. İlk yıl babamı ani şekilde kaybettim sonrasında bende psikolojik olarak yıpranma vesaire oldu ee parasızlık derken biz sürekli eşimle kavga ediyoruz .
Bu arada üniversitede tanışıp severek çok mucadele ederek evlendik . Neyse bizim tartismalarimizi ben ne kadar aileme belli etmemeye çalışsam da bı belli olmasın iki belli olmasın derken ev yakın bize de yardım.ettiklerinden gördüler bildiler ve ailemin eşime dusmanligi başladı.
1.5 yıl sonra eşim öğretmen olup atandı biz uzak bı şehire geldik ama gerek telefonda gerek yüzyüze annemin sürekli yine tartışıyor musunuz diye sorması bitmedi. Evet bu ilk başlarda sahip çıkma gibi gelirken artık tatillerde gittiğimizde kardeşim ve annem eşime düşmanlık besler oldu . Bu arada erkek kardeşim 27 yaşında .
Ben aileme her gittiğimde diken üzerindeyim . Ne eşimin yüzüne bakıyorlar ne adam.hesabina alıyorlar ne dışarıdan aldığımız şeylere bı sağol diyorlar yani tamamen yük gibi davranıyorlar.
Mesela biz kardeşimin nisanina giderken arabada tartıştık ama yani tartirsma derken bağırma çağırma değil kendi aramızda anlaşamadik.bi 15 dk.sonra tekrar.gonlumu aldı devam ettik . O günden beri kardeşim yüzüme bakmıyor . Ben onun en güzel gününü.mahvetmisim de bilmem.ne . İnanın bu nisana giderken bohçasından , çikolatasına aklınıza gelecek her şeyi yaptım zaten de bu benim.gorevim kardeşim yani . Ama ben eşimle aramda tartıştım diye yüzüme bakmiyor ,eskisi gibi aramıyor. Eşimle inanın memlekete gitmeyi bile istemiyorum.
Destek vermek yerine böyle günah keçisi gibi her şeyi bize yüklemek ne kadar doğru ? Kardeşimi annemi karşıma.alip konuşayım diyorum ara ara.konusuldu karşılarında ağlamak istemiyorum. Eşim bana değer vermiyorlar diyor onlarla konuşmak istemiyor ben arada kaldım . Çok zoruma gidiyor . Her seferinde kaf vurdurmalari , benim hasta olmamı bile eşime baglamalari , bizim uzakta.olmamiza rağmen sırtlarında yük gibi davranmaları... Allah için ne yapacağım ben gerçekten çıkamıyorum bu işin içinden .
Annem ve kardeşim kaldı diye ben onları sarmalamak istedikçe onlar hep eşime dış biliyor seviyorum iyiyiz diyorum inanmıyoruz diyorlar .
Bu arada üniversitede tanışıp severek çok mucadele ederek evlendik . Neyse bizim tartismalarimizi ben ne kadar aileme belli etmemeye çalışsam da bı belli olmasın iki belli olmasın derken ev yakın bize de yardım.ettiklerinden gördüler bildiler ve ailemin eşime dusmanligi başladı.
1.5 yıl sonra eşim öğretmen olup atandı biz uzak bı şehire geldik ama gerek telefonda gerek yüzyüze annemin sürekli yine tartışıyor musunuz diye sorması bitmedi. Evet bu ilk başlarda sahip çıkma gibi gelirken artık tatillerde gittiğimizde kardeşim ve annem eşime düşmanlık besler oldu . Bu arada erkek kardeşim 27 yaşında .
Ben aileme her gittiğimde diken üzerindeyim . Ne eşimin yüzüne bakıyorlar ne adam.hesabina alıyorlar ne dışarıdan aldığımız şeylere bı sağol diyorlar yani tamamen yük gibi davranıyorlar.
Mesela biz kardeşimin nisanina giderken arabada tartıştık ama yani tartirsma derken bağırma çağırma değil kendi aramızda anlaşamadik.bi 15 dk.sonra tekrar.gonlumu aldı devam ettik . O günden beri kardeşim yüzüme bakmıyor . Ben onun en güzel gününü.mahvetmisim de bilmem.ne . İnanın bu nisana giderken bohçasından , çikolatasına aklınıza gelecek her şeyi yaptım zaten de bu benim.gorevim kardeşim yani . Ama ben eşimle aramda tartıştım diye yüzüme bakmiyor ,eskisi gibi aramıyor. Eşimle inanın memlekete gitmeyi bile istemiyorum.
Destek vermek yerine böyle günah keçisi gibi her şeyi bize yüklemek ne kadar doğru ? Kardeşimi annemi karşıma.alip konuşayım diyorum ara ara.konusuldu karşılarında ağlamak istemiyorum. Eşim bana değer vermiyorlar diyor onlarla konuşmak istemiyor ben arada kaldım . Çok zoruma gidiyor . Her seferinde kaf vurdurmalari , benim hasta olmamı bile eşime baglamalari , bizim uzakta.olmamiza rağmen sırtlarında yük gibi davranmaları... Allah için ne yapacağım ben gerçekten çıkamıyorum bu işin içinden .
Annem ve kardeşim kaldı diye ben onları sarmalamak istedikçe onlar hep eşime dış biliyor seviyorum iyiyiz diyorum inanmıyoruz diyorlar .