Konu çocuk sahibi olmak ama bundan önce genel bilgileri vermek istiyorum ki empati yapması kolay olsun.
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Amin teşekkür ederim yardımın içinEvet o başka ülkede ben başka ülkede olacağım, şimdi tatildeyiz ama 10 gün sonra ayrılacağız. Ben yaşadığım ülkeye alışkınım ama kadın olarak tek başına çok zor. İnşallah hayırlısıyla başa çıkarım:)
Böylesine istemişken erteleme gerçekten. Hem olursa sonuna doğru ailenin yanına gitme ihtimalin de varmış. Duygusal boyutu zorlayabilir sadece o anlamda güçlüysen o da sıkıntı olmaz. Baştan beyni kurar ikna edersin olur biter diye düşünüyorum:) hayırlısı olsun hakkınızda
Eşim en başından beri istiyor hep ben hazır değilim diye erteledikBence gitsin dönsün ya da sen de gidebilecesen ondan sonra .
Yalniz olmak hos değil bence bu süreçte.
Benim de icimde bi hamilelik istegi olustu son 2 aydir
Ama esimle ayni sehirde degiliz ve de sartlarimiz uygun degil diye erteledik 3 sene kadar daha.
Bence ayni yerde olmadikca yapma
Zor bi durum ya empati kurmakta biraz ozurluyum yaa ama vazgecme bence yap gitsin cocugu belki olmiyacak hemen,tedavi olman gerekecek yani Allah bilir tabi insallah hemen istediginiz zamanda olur evlat guzeldir yasamadim ama hayali bile guzelKonu çocuk sahibi olmak ama bundan önce genel bilgileri vermek istiyorum ki empati yapması kolay olsun.
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Eşim vazgeçtiğimi düşünmesin diye eşimin görev için gitmesini bekler bu arada 1 ay gelme ihtimali olduğunu belirtmişsiniz ya hani işte o arayı bebek için değerlendirirdim.Konu çocuk sahibi olmak ama bundan önce genel bilgileri vermek istiyorum ki empati yapması kolay olsun.
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Teşekkür ederim ayrıntılı cevabın için bu kadarını ben bile düşünememiştimEşim vazgeçtiğimi düşünmesin diye eşimin görev için gitmesini bekler bu arada 1 ay gelme ihtimali olduğunu belirtmişsiniz ya hani işte o arayı bebek için değerlendirirdim.
Eşimin yanına geliş tarihini reglimin bitimi ve yumurtalama dönemimw göre ayarlardım.Ve gebelikten 3 ay önce de folikasit takviyesine başlar gebelikte bebeğim ve kendim için gerekli vitaminleri önceden içer yumurtlama dönemim de yumurtlamamı çoğaltmak için gerekli herşeyi yapar hazırlardım.
Eşim geldiği zamanı da iyi değerlendirir ve gebe kaldırdım.Şayet gebe kalırsam eşim gebeliğimin ilk 4 ayı yanımda olmazdı belki ama en önemli olan son 5 ay yanımda olurdu.
Diyelim o arada gebe kalamadım hiç önemli değil zaten eşimin iş dönüşü böyle bir girişimde bulunacaktım şansımı denedim olmadı artık eşim dönünce nasılsa bolca fırsatımız olacak der beklerdim.
Canım çok tatlısınselam seni görünce sıra arkadaşımı görmüş gibi seviniyorum
dönmesini beklerdim ben olsaydım ama dönünceye kadar asla vazgeçmiş olmazdım çünkü ben de tek çocuğum ve büyük bir aile istiyorum o yüzden. onun tezcanlılığını anlıyorum.
Olurmu iyiki anlatmışsınBen esimin memleketinde gorevliyim ailem de burada degil. Esim de aileme yakin bir sehirde calisacak bu sene. Her sene boyle farkli sehirde. 3 aylik hamileyim esim de pazartesi gunu gidiyor ben de persembe okula baslayacagim. Simdi niye anlattim diyeceksin :) evet esim yanimda olamayacagi icin uzuluyorum ama yapacak birsey yok. Izne geldiginde iyi degerlendirip gebe kalmaya calis derim. Esin dondugunde karnin buyumus olur cok buyuk mutluluk olur onun icin de. Hem ilk aylar miden bulandiginda esinden bile tiksindigin oluyor o durumu da fazla yasamamis olursun
Olurmu iyiki anlatmışsın
Ertelemek istediğimi söyledim ama hata yaptım sanırım
Bir tek çocuk annesi olarak eşinizin psikolojisini tahmin edebiliyorum. Oğlum 7 yaşında gerçi ama :) şimdiden hep bir geniş aile isteği, özenme. Küçüklükte olmayınca, şimdi kendisi kurmak istiyor muhtemelen. Hatta geçmişte içinde kalmış oyun oynama arzusunu çocuğuyla doldurmak bile isteyebilir. O yüzden büyük hayal kırıklığına uğramıştır.Ertelemeni tavsiye ederim.
Çünkü Allah göstermesin ama kötü durumlar yine aileler sayesinde atlatılır.
Fakat bence her erkeğin eşinin hamilelik döneminde yanında olup onunla beraber bu süreci yaşaması gerektiğini düşünüyorum.
Şöyle düşünebilirsin. Adam gidip geliyor kucağında çocukla karşılıyorsun. Bu adam ne kadar büyük bir kayıp yaşar tahmin edebilir misin? ki söylediğine göre çocuklara çok düşkün. Bu süreçte hem size hemde çocuğuna olan düşkünlüğü kat ve kat artacaktır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?