En iyisi olduğunu iddiaa etmek

Heh bu yorum yuzunden bosanmis anladim ben
 
İçinizden gelmeyen hiç bir şeyi söylemeyin. Normalde “boşver öv anneni” derdim ama bunu söyleyince bu sefer iyice şişip sizi aşağılayabileceğinden bahsetmişsiniz, zaten istediği övgüyü vermeme nedeniniz de bu.
Olay şu şekilde gerçekleşecekse söyleyin: anneni översin ve sarılırsınız. Fakat olay, anneni översin bi tarafı kalkar ve sana bağırır senin kötü evlat olduğunu iddia eder şeklindeyde sakın övme.
 
Bunları annene söylesen ya, bize söylemenin faydası ne?
Kaldı ki bir cümleden kadının neden böyle birşey söylediğini nerden bilelim?
 
Sen ne kadar iyi bir evlatsın peki ? En basitinden anneni alıp şöyle kıyak bir yere yemeğe götürdüm mü ? Iııh sanmıyorum.
Her annenin mücadelesi farklıdır. Elinden geleni yapmaya çalışmış , ancak o kadarlık yapabilmiş. Sende evlat büyütüyorsun , yarın öbür gün sende ‘anne iyi ki benim annemsin’ lafını duymak isteyeceksin.
 
İnsan annesinin en iyisi olduğunu düşünmez mi zaten? İyi ki benim annem demeli..
6 yaşındaki kızım geçen gün çok durduk yerde sen dünyanın en iyi ve en güzel annesi misin acaba dedi.. ben bittim.. Bu dünyada inan bu duygunun üstü yok. Ama bunu laf olsun diye demezsin tabi.. benim gördüğüm ve bildiğim bu,insan zaten kendi annesini en iyisi olarak görür.
 
Bence benim annem çok iyi bir anne(hatasız olunmaz herkesin vardır), iyi annelik bana göre koşulsuz sevgisini gösteren, çocuğa sevildiğini hissettiren, ne olursa olsun arkanda olduğunu bildigin annedir. Ona rağmen arada “ben çok hatalar yaptım çok üzülüyorum” falan diyor. İnsanın söz konusu çocuğu olunca daima yetersiz hissetmesi de bence iyi bir anne oldugunun göstergesi. Böyle ben çok iyi bir anneyim diyenlerin hele ki çocuğuna bunu dikte edenlerin iyi anne olduğunu düşünmüyorum, aksine kendini/karşısındakini ikna çabası olduğunu düşünüyorum.
 
Dünyada en iyi ebeveyn yok ki.
Çünkü hepimiz kendimizde olmayanı daha kıymetli, en iyi zannediyoruz.
Annem beni çok aradığı için çok bunalırdım üniversitedeyken arkadaşım da annesi az arıyor diye çok üzülürdü. Bu en basit örneği.
Mesela ben doğumda bir kaç gün içinde teşekkür ettim herkese gelmenize gerek yok dedim, gittiler. Oysa istemişlerdi kalmayı. Ben bunalırım öyle gelemem kalabalığa, karışılmaya.
Düğün zamanımda yanımda olmalarını istedim yoklardı.
Bizim istediklerimiz gibi onların da istedikleri, düşündükleri, bizden başka yetecekleri yerler de var.
O yüzden iyi-en iyi kavramını bizim istediklerimizi yapmalarından ibaret görmüyorum.
Bir kızım oldu ondan sonra çok daha fazla anladığım duygular oldu.
Elbette eksiğim, yanlışım, kendi istediklerim olacak.
O nasıl şimdi ağlıyor, uykusuz kalıyor ve bunalıyorum.
Buna rağmen iyi ki benim kızım diyebiliyorum.
Bence sevgi tam olarak bu noktada bir şey.
 
Tek bir anneden geliyoruz ve tabi ki onu en iyi olarak görebiliriz.
Benim annem de bana göre en iyi annedir. Tabi ki hataları olur ama bu benim gözümdeki yerini değiştirmez. İleride anne olduğumda da yine annem benim için en iyisidir derim.
 
Anneni anliyorum, 2 çocuğum var, onlar için o kadar çok fedakarlık yapiyorum ki, annen hem çalışıp hem sorumsuz baban yerinede ilgilenmiş sizinle tabii onunda hataları vardır ama kendince neler yaşadı kimbilir. İşte kimse için çok fedakarlık yapmayacaksın aslında
 
olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları kitabını okuyabilirsin.
gerçi benim annemin böyle sorunları yoktu ona rağmen her insan gibi onların da hatalı tarafları oluyor.
ben de anneyim ben de yapacağım.
onun kusurlu tarafları, senin farklı şeyler beklemen de seni nankör yapmaz.
Sağlıklı bir ilişki "annem/babam/çocuğumdan şunu bekliyorum çok nankörüm" diye de yadırganamaz zaten.
inatla bunu söylemiyorsan/söyleyemiyorsan içinde çözemediğin bir takım olaylar var demektir. Bir düşün bakalım neler çıkacak?
 
benim annemde kendisinin mükemmel bir anne olduğunu söylerdi her fırsatda
valla bence evdeki tek mükemmel babam
ilk çorba yapmayı babamdan öğrendim, ilk bisiklete binmeyi, temizlik yapmayı bile babam öğretti,araç kullanmayı, ilk erkek arkadaşımı babam öğrendi, annemden gizlediğim seyi annem yakaladığında ilk babama koşup söylemiştim
doğum yaptığımda bile babam aradı geldi yardım etmeye çalıştı, çocuğumu da en çok babam seviyor ,hala da babamla dertleşiyorum

ama kendisini en mükemmel sanan annem annemle anım var mı diye düşünüyorum da
anne deyince aklıma nazi kampı falan geliyor benim :) sırf beni doğurmuş diye niye ona en mükemmelin o olduğunu söyleyeyim yooo o değil, gerçekten iyi anne olanlara haksızlık olur bir kere .

daha 2 gün önce babama sen harika bir babasın iyiki varsın dedim
annemle aramızda bunu söyleyebileceğim bir cümle bir an bile geçmedi...
 
Anneme evlendikten sonra (düğünüme teyzemin zoruyla geldiği halde sebebi de memur olmayan bi eş seçmiş olmam ) kredi çekip ev aldım kendim daha düğün borçlarını öderken bilmem anlatabildim mi yemekmiş,beyaz eşyalarını da aldım ayrıca ortaokuldan beri çalışıyorum 10 yaşından beri ve lise mezunu atandım yani ceketini satıp okutma durumu yok
 
Herkes yanlış anlamış ya iyi bi anne bunu söylüyorum yaptın ettin ama dünyadaki en iyi anne değil yani yalan mı söyleyeyim
 
Siz çalışırken anneniz tatile mi gidiyordu
 
sizi çok iyi anlıyorum, benim annem de tıpkı yenGenC'in tanımladığı gibi bir anne. hiç bir zaman eeen iyi anne benim gibi bir iddiası olmadı ama hiç kimsenin anneligini de begenmezdi.

şu an iki çocuk annesiyim. annemim çocukken yaşadıklarını daha iyi idrak ediyorum ve önemsiyorum. sevilmek nedir bilmemiş, küçücük yaşta çok büyük işler sırtına binmiş, en küçük hatasında abisi/annesi fiziksel ya da sözlü şiddete maruz bırakmış, vs. tüm bu travmalarini iyilestirmeden (belki onların farkında bile olmadan) bizi yetistirdi. en iyi bildiği şeyleri en iyi şekilde yapmaya çalıştı, her zaman temiz, başarılı, kibar olmamiz için çabaladı. ama sevmeyi, başımızı okşamayi, hatalarimizda yanımızda olup sorunları çözmekte bize yardımcı olmayı yapamadı çünkü böyle bir şey görmedi, sonradan gördükleri de bilinçaltindakilerle çatıştığı için yanlış geldi ona. bu yaşadıklarımızı, sevgisizligimizi değiştirmiyor ama affetmeyi kolaylaştırıyor. onun çabasını, yaşadıklarının çoğunu kompanse ederek bize çok azını yansıtmasini takdir ediyorum, ve şartlı iltifat sunuyorum. size de annenizi değerlendirirken onun yalnızca bugünü ile değil, tüm yaşanmışligini göz önünde bulundurmanizi öneririm :)

ayrıca burada nispet yaparcasına "deseniz ne olacak, annem başıma gelen en iyi şey" tarzı ifadeleri çok kaba ve anlayışsız buluyorum. yazmayın daha iyi, ne diye yazıyorsunuz ki bunu? emin olun herkes böyle düşünmeyi çok isterdi. annemi sonsuz seviyorum, ama asla başıma gelen en iyi şey değil.
 
Siz çalışırken anneniz tatile mi gidiyordu
Hayır o da çalışıyordu ama bizde çalıştık lisede staja gidiyorduk ve staj paramla kira ödeniyordu kendime alıp okul harçlığı yapmak isterdim mesela ..yani ergenlik griplerine girip anne babasına çektiren bi çocuk değildim aksine küçük yaşlardan beri çalışıp bi yandan okumaya çalışan bi çocuktum siz 10 yaşındaki çocuğunuz çalışsın ister misiniz ben çalışıyordum yani o mükemmelde biz berbat çocuklar değildik bi sevgi gösterisi öpmesi sarılması da yoktur baskıcı bi kadındı da en iyi diyemiyorum kimse kusura bakmasın baban bunu iddiaa etse babama da derim en iyi anne baba değiller aksine yetiştiğimiz ortamda bi yere gelebilmemiz bile mucize
 
Her anne kendince en iyi olanı yapmaya çalışıyor evladı için, bilinçli olarak ezeyim, kısıtlayayım, üzeyim diye uğraşmıyorlar. Dikkatimi çeken şu ki yaşadığımız devirde hiç hatasız anneler aranıyor, süper kahraman gibi her yere yetmeleri, her şeyi düşünmeleri falan. Birazda televizyonda moda olan psikoloji tabanlı dizilerin etkisiyle de anneler çok sert eleştirilir oldu. Rahmetli annem zor kadındı, sertti, aşırı disiplinliydi vss ama şimdi düşünüyorum şartları bunu gerektiriyordu, babasız dört çocuk büyüttü kimsenin desteği olmadan, kırılan yanlarımı bile ondan kalan güzellikler olarak görüyorum artık, bizi atmadı, satmadı, dağıtmadı... Dünyanın katı, acımasız şartlarına karşı bizi muhafaza etmeye uğraştı kendi bilgisi ve aklıyla. Bu kadar vefasız olunmamalı, kendi imkanları dahilinde doğru bildiklerini yapıyorlar. Anne eleştirmeden önce evlat olarak ne kadar doğruyuz ona bakmak lazım, bizleri onlar yetiştirse de bir yaştan sonra kendi aklımız, fikrimiz, irademiz oluyor. Biz haklarını ne kadar ödeyebildik, onları ne kadar mutlu edebildik buna da bakmak lazım. Kendinizi annem şöyleydi böyledi diye doldurmayın, annem bana emek verdi, sağ salim hayatta, istediğimde iletişim kurabilirim diye pozitif bakın ona. Geçmişi deşelemek, hata aramak sizi üzer, bu saatten sonra yaşananlar da değişmez, annedir nihayetinde varlıklarına şükür, allah eksikliği ile sınamasın
 
Herkes yanlış anlamış ya iyi bi anne bunu söylüyorum yaptın ettin ama dünyadaki en iyi anne değil yani yalan mı söyleyeyim
sonuçta annenizi en iyi tanıyan sizsiniz kim olursa olsun herkese neyse onu söylemek lazım dediğiniz gibi yalana hiç gerek yok
 
Kesinlikle anlıyorum ve yaptın ettin iyisin ama baskıcı olman hiç iyi gelmedi bana falan diyorum ama en iyi niye diyeyim ya bu her şartta koşulda çocuğunun yanında olan sevgiye boğan anlayışlı ve çocuğuna saygılı olan ebeveynlere haksızlık gibi geliyor en iyi beni annemse en iyi anne çıtasını düşürmek gerekecek
 
Aminn kesinlikle böyle yapmaya çalışacağım ama en iyi anne değil yani iyi ama en iyisi değil bunu dikte etmekten vazgeçmeli
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…