Anliyorum canimcim cocukluktan beri dolmus icin.. Psikologa gitme imkanin olur mu?
Canım senin sınavın bu demek ki. Allah sıkıntıyı sevdiği kullarına verirmiş.. On daha yakın olsunlar diye...
Ne diyor Hz. Mevlana ALLAH KIRIK KALPLERLEDİR...
Haksızlığa uğrayan Allah'a yakın konumdadır. Allah iman gücünü sınamayı sever ;
Mesela kardeşleri hz, Yusuf'u dövüyor ve onu kuyuya atıyorlar daha kücük bir çocukken. Sonra hic bilmedigi kisiler onu kölelestiriyor ve satıyorlar... Hz, yusuf ilk vahyini kuyuya atilinca aliyor .. yani zorluk anında ..
Peygamberimiz mağara sığınıyor, musrikler etrafını sarıyor ; Peygamberimize ayetin deyimiyle esenlik ve güven duygusu iniyor ..
En zor anlar Allah'ın en yakın olduğu anlardır, Allah dilerse kalbe ferahlık açar... Yeter ki karamsarlığa düşme...
Birde sana nacizane tavsiyem eşinin karşısında ağlama, ona güçsüz yönlerini belli etme, ailenle ilgili sorunlarını anlatma. Gelip oradan vuruyorlar. Kendini asla ezdirme, ne ona ne aile senin onların hiç birine ihtiyacın yok. Bu kadar zorluğa rağmen bak kendi hayatını çizmişsin çalışıyorsun kendi ayaklarının üzerindesin nelere göğüs germişsin çok güçlü birisin sen. Bunun bilincinde ol...
Amin Allah razı olsun..Buda senin imtihanin 'Allah sabredenlerle beraberdir' . sen sadece sabret Allahin hep yaninda oldugunu bil elbet mükafatini verir . ailenede allah doğru yolu gostersin kalplerine iyilik versin baska ne denirki
Sen cok iyi bir insansin , bunu yazis tarzindan kelimelerinden anlamamak mumkun degil..
Esinin elinde belirli bir sebebi yokken , sana bukadar hakaret etmesi ve uzmesi onun ayibidir..
Esinin karsisinda aglama!
Guclu dur , ve asla taviz verme ..
Gerektigi zaman gereken cevabi ver .
Bazen susmak en iyi silah diyoruz , ama sustugumuzda karsimizdaki insan resmen Salak yerine koyuyor insani ..
Ama bilmiyorki degmez bir kelime etmeye ..
Annene gelince bu saaten sonra degismez zaten artik sende takma kendini dusun ..
Bu saaten sonra kendin icin yasa kendin icin cabala m. Herkesi sende bosver canim
Kesinlikle bende böyle düşünüyorum hatta küçükken bunu daha çok düşünürdüm etrafımdan gözlemlediğim kadarıyla ailesinde kıymetli olan çocuk herkes için kıymetli oluyordu ama malesef ne annem ne babam ne de eşim için hiçbir kıymetim yok.aslında tek bir sebep ve zincirleme...
Anne Baba evladını yüceltmeyince akrabalar yakınlar da öyle görür.. hatta misafirler bile.
mesela düşünün evde misafir var siz çocuğunuza hep kızıyor hor görüyor olsanız, misafirde çocuğu şirin,güzel görmez. iyi niyetli biri bile olsa bundan etkilenir.
Ana baba faktörü önemli. horlayınca hor görüyor yakınlar.. Kıymetlendirseler kıymetli görüyorlar..
etki tepki misali...
Böyle bir hayat yaşayan yakın bir arkadaşım var.Tek çareyi okumakta ve kendi hayatını kurmakta buluyor,nitekim beceriyorda Allah yardım ediyor.Anneniz babanız dahi olsa sizi itip kakan insanlara ihtiyacınız olduğunu düşünmüyorum.Bekara karı boşamak kolaydır derler benide belki öyle görüceksin ama,yapabiliyorsan ayrılıp çalışarak kendi yoluna bakmanı çok gerekmedikçe ailenin yanınada gitmemeni hatta annenin borcundanda elini eteğini çekmeni tavsiye ederim.Ne kadarı yapılabilir hiç bir fikrim yok,ama sanki başkada bir yol yokmuş mutluluk için,öyle görünüyor.Bu arada şunuda belirtmeliyim ki bir sinir anında dahi olsa,yapamıcağınız bir şeyi söylemek etrafınızdaki insanların size olan saygısını bitirir.Bence o konuyada biraz dikkat edin.Eşde olsa el oğlu.Cenneti hakedicek bir hayat istemişsiniz,belkide hak etmeniz için verilen imtihanlardan biridir bu.Allah büyük.Boşverebilmek şu hayattaki en güzel şey,tabi yapabilene.İnşallah sizde muvaffak olursunuz.
Bazen çevremizdekilerin hepsi bir tuhaf oluyor aslında, az biraz mantıken gelişmiş analitik düşünebilen insanlar ise onların arasında aklı hava da kalıyor. Kendini ezdirme, önüne bak.
Yazdıklarından sonra ben de senin iyi bir insan olduğunu düşündüm. Çevren kötü bence. Kötü niyetli insanlar sabır zorlamayı sever. Sen sesini çıkarmadıkça, alttan aldıkça ve hatta üzüldükçe üstüne gelirler. Aile maile de hikaye. İnsan çiğ süt emmiş. Ana baba diye güvenmeyeceksin. Baksana neler yapmışlar. Eşin mesela, ailenden yana zayıf bulmuş seni, işine geldi mi oradan vuruyor.
Bırak kötü insanlar seni kötü bilsin. Sevenlerin de varmış, onlara bak. Bir de bu kadar zayıf kalma insanların karşısında. Biraz sesini çıkar. Herkese hakettiği dilden konuşmalı.
Şunu da eklemeden geçemiyorum. Demişsin ya kendinde büyüteçle hata aradığını. Bak bu özeleştiri bende de fazlasıyla var. Kiminle sorun yaşasam illa ki hatamı arar bulurum. Kendime kızarım, telafi ederim. Bu güzel bir şey aslında. Ama bazen o kadar sorunlu insanlara çatıyorsun ki tavırları nedensiz, anlamsız. Sen kendinde hata arayacam diye beynini kemiriyorsun. Karşı taraf kendine toz kondurmuyor. Başıma geldi. Tavsiyem kendinde büyüteçle filan hata arama. Özeleştirinin de dozu olsun. Bazen sen ne olursan ol, sorun karşı taraftır. Kendilerinde hiç hata aramayan tipler oldukları için, senin de bu özelliğinle seni çok güzel suçlu psikolojisine sokarlar. Bu da psikolojiye zarar. Sorunlu insanların senin hakkında ne düşündüğüne takma. İster seni suçlu bilsinler, ister kötü. Boşver. Var mı çevrende aklı başında, iyi insanlar? Onları kaale al. Sorunluları takma.
Kötü insan değilsin kesinlikle öyle düşünme çevredekiler sana bunu yaşattığı için utanmalıkeşke eşinizi daha iyi tanısaydınız benim gibi olsaydınız vay halinize o kadar çok şey kırdım döktüm yaktım ki eşim en fazla dalga geçerdi çok biliyorsa kendi yapsın madem senden iyi yaparmışİyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
Su okuduklarimdan sonra,bir kadin hayal ettim.tum kotulukleri,kotu insanlari ,sirtindaki kamburlari ardinda birakmis,isinde gucunde evinde kedisiyle cayini almis dizisini filmini izliyor.....,,İyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
İyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
Kimin ne düşündüğünü bir kenara bırak ve kendini ezdirme.Kocan sana hakaret ettiği veya eleştirdiği zaman çok ciddi anlamda tavrını koy ve haddini bildir.İyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
bazen öyle oluyor ki koca apartmanda ,Sınıfta ,ailede ... haklı olan sizsinizdir ama insanlar çoğunluk olmanın verdiği kendilerince güç bence adı çok başka olan durumla Size saldırırlar tuhaf ithamlarda bulunurlar . tek çaresi kendiniz buna katlı dik durup bu denli rahatsız olduğunuzu eşinize belli etmeyeceksiniz. canınızı yakmak için sürekli aynı şeyleri söylüyor. siz soruyorsunuz ne zaman gördün diye 1 olay belki . kimse hiç Duygularını saklamadı mı ? hepimiz yapmışızdır bu sizi yalancı yapmaz .İyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
Okuduklarıma inanmak istemedim.Bu kadar dışlanman gerçekten değişik bir durum.
Profesyonel destek almanızı öneriyorum.Allah yardımcınız olsun.Hep iyilerle karşılaşın inşallah.
Okuduğum kadariyla çok iyi bi insansiniz ve çevrendeki gereksizleri fazla buyutmussun gozunde sen kendini bil gerisi teferuat.
Cok garipsedim aileni.
Bu nasil aile.
Aklima sadece kendini cok ezdiriyor galiba diye geldi
Baska bi aciklamasi olamaz
bir insanin evladini hor gorebilmesini ve bu sekilde dovebilmesini anlamiyorum ben hic.
Nasil bir ruh halleri var da bunu yapabiliyorlar acaba.
Cok uzuldum cektiklerine ve durumuna.
Insallah hepsinden kurtulacaksin.
Ilk basta yuce rabbimden sana sabır diliyorum. Konunu rastgele okudum ve butuun yazdiklarinda kendimi gordum. Bende kendimi az cok anlatayim benim derdim bana yetiyor da diyebilirsin belki ama olsun.. Benim annemle babam ben 40 liyken ayrilmislar babam 5 yasinda vefat etti ve ben babaannemin yaninda buyudum doguluyduk ayni senin gibiydim halamin ogullari da bizdeydi bi hata yapsam dayak oyle yapsam dayak. Annem desen sahip çıkmadı. Ve ben kendimi evlilik karari verirken buldum. Puf noktam da daha okuyordum ve 17 yasindaydim. Derslerim cok iyiydi hala da iyi cok sukur evlendim eşim in ailesiyle oturuyorum cok zor esimle daha 1 aylik evliyken ayrilmayi dusundum. Kaldiramiyordum ayni senin gibi neden diyordum. Senin bu kadar caresiz oluşun artik yillarin birikimi. Yorgunsun hicbir seyin altindan kalkamayacagini dusunuyorsun seni oyle iyi anliyorum ki. Cok zor insanlarla uğraşmak. Sonradan dedim niye ben uzuluyorum birak kendileri uzulsun. Cunku artik iyice psikolojim bozulmustu aglamaktan baska yapabildigim hic birsey yoktu. Dimdik ayakta durmaya çalışıyorum kimseye kendimi kucuk dusurmemeye çalışıyorum sakin esine kendini muhtacmis gibi hhissettirme. Esim bana git nereye gidiceksin baska kapin mi var dedi düşünsene insana nasil koyar. Dedim allahtan baska kimseye muhtac degilim artik.Icime sorsan hala ayniyim kucuk bir çocuk gibi hos yasimda cok buyuk degil 20 ama işte yasadiklari buyutuyor insani. Sende boyle yapmaya calis kendi kendine mutlu olmaya calis. Cok zor ilk zamanlar yapamicam diye cok pes ettim ama en azindan dene..
Kötü insan değilsin kesinlikle öyle düşünme çevredekiler sana bunu yaşattığı için utanmalıkeşke eşinizi daha iyi tanısaydınız benim gibi olsaydınız vay halinize o kadar çok şey kırdım döktüm yaktım ki eşim en fazla dalga geçerdi çok biliyorsa kendi yapsın madem senden iyi yaparmış
Sorun sende değil ailende ve evlilik için seçtiğin insanda... Kendini ezdirme, gerektiği yerde gerektiği kadar sert çık ve asla zayıflıklarını gösterme. Allah yardımcın olsun.
Kisir dongu aslinda
Ailen kotu , kurtulus icin es olarak sectigin insanda ailenden dolayi ona muhtac oldugunu dusunuyo ve bunu sana karşı kullaniyo. Arkanda ailen oldugunu dusunse oyle gevsek gevsek konusamazdi emin ol..
Aileni secemezdin , ama esini sen secmissin malesef..
Belki de senin sinavin da bu
Umarim allah karsina iyi insanlari cikartir bundan sonra
Dik dur kimseye kendini ezdirme baban bile olsa sessiz olunca sic.....lar adamin azina.sessiz oldugun icin hafif goruyorlar seni ah su ozguven kazanmasi aslinda ne zor sey....
Bazen insanları en yakın olanlar ezer,aşağlar anlamaz o zaman insan yaralanır ama beş karış yabancıyla bir bakmışsın kardeş gibi anlaşırsın kardeşten fazla seversin ,hep iyi yönlere bakacaksın ,etrafta insanın üzenlerden de mesafeni koyacaksın
Maalesef kimse ailesini seçemiyor...ee haliyle eş seçiminide yağmurdan kaçarcasına yapıyoruz... vee onu dünyamızın merkezi yapıp ağlayacak omuz die açıyoruz içimizi çocukluğumuzu...sonrada onu bize karsı kullanıyorlar... çocukluk travmaları evliliği de çok etkiliyor...
Su okuduklarimdan sonra,bir kadin hayal ettim.tum kotulukleri,kotu insanlari ,sirtindaki kamburlari ardinda birakmis,isinde gucunde evinde kedisiyle cayini almis dizisini filmini izliyor.....,,
Coook uzak degil bence hayal olarak da kalmamali....,,,,
canım sen o yaşa kadar nasıl şiddet gördün yani ekonomik bağımsızlığını elde ettiğin anda çıkıp gitmeliydin o evden. o eşin olacak adam ile bir ömür geçirmek istiyor musun önce ona karar ver sonra hayatını yeniden çiz ki bence bu yolda tek başına devam et. ve kesinlikle bir psikoloğa git çünkü bunlar hiç basit şeyler değil
Kimin ne düşündüğünü bir kenara bırak ve kendini ezdirme.Kocan sana hakaret ettiği veya eleştirdiği zaman çok ciddi anlamda tavrını koy ve haddini bildir.
bazen öyle oluyor ki koca apartmanda ,Sınıfta ,ailede ... haklı olan sizsinizdir ama insanlar çoğunluk olmanın verdiği kendilerince güç bence adı çok başka olan durumla Size saldırırlar tuhaf ithamlarda bulunurlar . tek çaresi kendiniz buna katlı dik durup bu denli rahatsız olduğunuzu eşinize belli etmeyeceksiniz. canınızı yakmak için sürekli aynı şeyleri söylüyor. siz soruyorsunuz ne zaman gördün diye 1 olay belki . kimse hiç Duygularını saklamadı mı ? hepimiz yapmışızdır bu sizi yalancı yapmaz .
ben bu tip durumlarda küçük sinir krizleri bazen iyi olur diyorum sen herkese iyi davranan herkesi düşünen oldukça insanlar daha fazla üstüne gelir herkesin gözünde yine kötü olursun
kimseyede yaranamazsın aileni seçememiş olabilirsin ama eş tercihinde hatalı olmuş ve bende konu sahibinin sürekli hem eşine ailesine karşı sürekli haklıda olsa susan ve köşesine çekilip ağlayan bir portre var bunu düzeltebilirsen gerisinide belki düzeltebilirsin kimsenin stres topu olma isteyen istediği lafı sana deyip köşesine çekilemesin bu annen bile olsa
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?