S.a
Hayatın gün geçtikçe zorlaştığını düşünüyorum ve kendi kendime yetemediğimi hissediyorum. Herkes kendi yağında kavrulurken anasını kuş kapmış cücük gibi ortada kalmış gibiyim.
Çalışıyorum çalışıyorum yıpranıyorum ortada bir şey yok. Herkes sanki 4-4lük hayat yaşıyor da ben tek başımayım gibi. Aslında benim gibi olan arkadaşlar da var bu duruma alışmışlar. Hepsi kendi kendine yetebilmenin derdinde. Herkeste bir mutsuzluk, herkeste bir bezmişlik, robotlaşmışlık. Bir şeyler üreten insanların durumu bu mu olmalı diye kendime soruyorum. Öylesine canım sıkıldı işte. Saygılar.