Cankm öncelikle çok çok geçmiş olsun berbat şeyler yaşamışsın. Hepimizin başına gelebilir bu, hepimiz aynı acıyı yaşayabiliriz. Söylemesi kolay yaşayan bilir elbette. Bak bir akrabamız 5 aylıkken bebeğini kaybetti, kürtaj oldu. İkinci gebeliğinde erkek bebeğe hamileydi doğumdan bir gün önce kontrollerde her şey yolundaydı. Ertesi gün doğum için hastaneye yatışı yapıldı, odasında nstye bağlandığında bebeğin kalp atışlarını alamadılar. Bebek gece anne karnında ölmüş. O gece eşinede söylemiş bebek hiç hareket etmiyor diye, nereden bilsin. Aynı gün bebeğini kucağına alacakken, ölü bir bebek doğurmak zorunda kaldı. Yaşadığı şey muhakkak dehşet olmuştur, çok kötü bir tramva. Şimdi bir tane kızı oldu ama o 9 ay nasıl geçti bir bilsen. Bebeğin kalp atışlarını duymak için bir tane cihaz almıştı. Çocuğunu doğurmak için başka bir şehirden benim doktoruma geldi. Gebelik şekeri varmış. Hem şeker için hem de kan sulandırıcı iğne kullandı. Bak bir gün önce doğuma alınsa belki yaşayacaktı diyor insan ama dünyada alacak nefesi, yiyek lokması yokmuş. O bunların altından kalktı hem de ilk evladı olacaktı. Bak senin iki tane şahane evladın var. Kokularını duyabiliyorsun, anne derler yaralarına merhem olurlar. Onlara sarıl, onlar için şükret. Kürtaj için lokal anestezi yapmamaları ise gerçekten vicdansızlık. Bir kadına bu yaşatılmaz. Neden yapmadılar acaba sordunuz mu? Eşin için ise şuan çok hassas olduğun için sana tavırları öyle geliyor olabilir ama elinden geleni yapıyor bence. Sadece hem bedenen hem de ruhen yorgun düşmüş olabilir. Hem iş, hem ev, hem çocuklar... kim bilir onun içinde ne kıyametler kopmuştur, hala kopuyordur ama belli etmiyordur. En azından yanında, destek oluyor. Olması gerekende o zaten. Sen de boşver ev işini dağılırsa dağılsın. Bir yardımcı çağır gelsin evi toplasın, köşe bucak temizlesin. Niye kendini yoruyorsun ki?