Pankartli evlilik teklifi almak istemezdim. Kendimi cok kotu hissederdim. Daha ozel, dogal, spontane, iki kisi arasinda olmasini tercih ederdim ben. Diger turlu yapmacik ya da gosteris gibi geliyor.
Bir arkadasim bizi birgun bir kafede oturmaya cagirmisti. Meger o gun kuzeni evlilik teklifi alacakmis, ne kadar kalabalik olursa o kadar iyiymis, oyle demis kuzeni. Zaten hersey hazirlanmis. Saclar yapilmis, kiyafetler, cicekler, pasta....
Cafede otururken birden muzik kesildi. Hatunun erkek arkadasi eline mikrofonu alip kalabalikta diz cokup evlilik teklif etti. Gul yapraklari havada ucustu. Sonra pasta geldi. Hersey o kadar yapmacikti ki. Sanki bu senaryo defalarca prova yapilmis gibiydi. Kizimiz ve damat adayi ikisi de ayni renk giyinmislerdi. Bu arada kizimiz bir arkadasina olayi telefona cektirdi. Sosyal medya, whatapp durum.. her yerde paylasildi. Sonra da aksam boyunca kac kisi begenmis, ne yorumlar yapilmis diye bakmaktan o guzel anı yasayamadi, anı kacirdi. Teklifi yapan adamin varligi sadece sahneye cikip diz cokup teklifi yapana kadar vardi kizimiz icin. Sonrasinda adam hep kizimizin yaninda sustali maymun gibi oturdu. Hatunun gozu de telefondan baska birsey gormedi. Kim ne yorum yapmis, kac kisi begenmis, eski sevgilisi begenmus mi...tek ilgilendigi buydu.
Coj gario gelmisti bana. Ilk defa boylw bir evlilik teklifine sahit oldum daha dogrusu tiyatro izler gibi izledim. Aslinda ben de oraya arkadasimin ısrariyla gitmistim. Kalabalik olsun istemis gelin adayi cunku.
Gercek sevgi pankartlarla olmuyor. Esin, eski sevgilin sana pankart acmayabilir, bunun icin uzulmene gerek yok, bu onemli degil. Sevildigini, deger verildigini yureginden hissediyor musun, onemli olan bu. Sevgiye kelimeler yetmiyor bazen. Bazen sessiz durmak bile cok sey anlatir. Hissediyorsan onemli olan o.