aynısı işte ya sen görüşceksin die eminim bütün gün ne olcak nasıl olcak die düşündün ama o sana unuttum diyor. senin verdiğin değeri vermiyor bunların hepsi aynı. benimki de arıcağımı bilirdi ama telefonu odasında bırakırdı ailesiyle falan otururdu saatler sonra nerdeydn diyince de telefonu odada bırakmıştım da derdi. ya o zaman söyle cevap veremicem de. yok illa koşturcak merak ettircek. yok canımm ya yok bunlardan ne köy olur ne kasaba.
biliyorum sende çok aşıksın ben de. ama olmuyor işte kendime soruyorum onunla daha mı mutluydum şu halimden hayır değildim. aksine onun yaptığı her hatada o kadar büyük bi üzüntü yaşıyordum ki eve kapanıyordum .
alışmamız lazım ...
bazılarına imreniyorum nasıl başarılı oldular bir ilişkiye başaayımp senelerce güzel geçinmeyi.
ben sanırım aşık olamıyorum -sevgi oluyor biraz - yakından tanıyınca bu sefer bende bir soğukluk oluyor.. yakınımdayken soğuk , uzaklaşınca sıcak :S
acaba ben çok mu özgür ruhluyum ... işler biraz ciddileşince kaçıyormuyum :S
bunu ilk ayrıldığımızda ben de ona söyledim ((biz bi kaç kez ayrılıp barıştık)) bana seni çok istiyorum diyerek geri döndü bende bana sen her kadını istiyorsun gibi geldi dedim. o da saçmalama sevdiğimle ancak isteyebilirim dedi. hayat kadını lafı falan ettim ama o tür kadınlarla hiç beraberliği olmadığını da biliyorum. benden önceki kız arkadaşıyla bu şekilde paylaşımları olmuş yani cinsel paylaşımlar. benden de bunu bekledi. bide korkardı o tür birlikteliklerlen hastalık vs. nedeniyle.
ama dediğin gibi bende başkalarıyla olabileceğini biliyorum kesinlikle onu savunmuyorum. benim yazdıklarımdan bu konuda bana zaafı var demişim gibi anlaşılıyor doğru da bu konuda bi ilgisi var ama sadece bunun için gelse benim onu istemiceğimi de biliyor. zaten ben hep sitem ediyordum işte bunu yapmıosun bunu ihmal ediyorsun o da devamlı sözler verirdi ama tutamazdı. demek ki onlara cinsellik kadar önem vermiomuş.
offf bilmiyorum sinirlerim yıprandı artık. sabah sabah küpemin tekini düşürmüşüm die ağlamaya başladım anneciğim de koltukları falan kaldırdı aradı. halbuki bi küpe için ağlamıyordum. düşünceler geldikçe yoğunlaştıkça gözyaşları geliyor durduramıyorum.
iyileşmek istiyorum. onun beni beklemediğini hayatına devam ettiğini de biliyorum. kendimi ölcek gibi hissediyorum bi süredir.kafamçokkarıştı
sanırım kadınların çekisi bu olsa gerek.aslında erkekler anlamak kadınları anlamaktan daha zor bana göre.ben 1.5 senelik evliyim.biz 5 ayda evlendik.eşimle 4 5 sene önce internetten öylesine yazışıyorduk birbirimizi tanımadan.o askerdeydi ozamanlar.daha sonra biz koptuk bidaha hiç yazışamadık.taki 2009a gireceğimiz o yılbaşı gecesine kadar.o gece facebookta benı bulmuş eklemiş.ve şuandada evliyiz.nişanlılık dönemimiz olsun evliliğmizin ilk ayları olsun gözümün içine bakardı.şimdide öyle sayılır ama gun geçtikçe ilgide azalma hissediyorum.benı sevdiğini biliyorum ama yetmiyor.hiçbirşey ilk gunki gibi kalmıyor.bazen tanıyamıyorum bile eşimi.bazen kendimi çekiyorum sarılmıyorum öpmüyorum başka şeylerle ilgileniyorum bukezde niye soğuksun diyor o yanaşmaya çalışıyor.sanırım bu yöntemi her ilgisizlikte tekrar tekrar kullanıcaz.yada başka bi yöntem bilen varsa söylesin arkadaşlar :a015:
ben duygularımı yitireli epey oldu kapattım kendimi erkeklere üzerine defalarca kilit vurdum ama biri çıktı yapma dedim çok canım yandı benim bi daha gücüm yok dedim dinlemedi uğraştı didindi sonrada terk edip gitti...ne acı ki artık bende cinselliğimi yaşamak için kullanıyorum erkekleri hepsi bu birşey hissetmek istemiyorum uzak duruyorum hepsinden toparlanmaya çalışıyorum ne acı ki cinsellik dışında beni mutlu etmiyorlar...yazık...
aslında arkadaşlar şuda bi gerçek ne zaman tam anlamıyla onlardan vazgeçneye gerçekten düşünmemeye kendimize dönmeye başlasak,sanki bunu hissediyolar ve hemen bi dönüş sözkonusu oluyo.birini iki yıl boyunca platonik olarak sevmiştim o zamanlar daha lise birdeydim.neyse oturduğumuz semtten başka biyere taşındık liseden mezun oldum ve o sene çocuk,arkadaşımla haber yolladı ama çok geçti artık ben onu istemiyodum.buda başka bi mevzu aslında ilişkiyle alakası yok ama hani ben her konuda böyle oldunu düşünüyorum hani bişeyi çok beklersiniz beklersiniz artık ümidinizi kesmişsinizdir bir anda oluverir mucize gibi.şu an çalıştığım işyerimde çalışmayı o kadar istiyodum ki bir sene falan haber bekledim ama o beklediğim haber malesef gelmedi bende ümidimi kesmiştim artık başka biryerde çalışmaya başlamıştım ki haber geldi ve dört senedir burdayım ama şunuda çok iyi anladım o çok istediğimiz arzuladığımız şey bazen beklediğimiz gibi de olmayabiliyomuş(belkide çok istememek lazım..yada tamamen vazgeçmek lazım ki olsun kaderde kısmette varsa alınyazımızda varsa mutlaka önümüze çıkıyo zaten..
tamamaen vazgeçerek beklemek zor. hatta imkansız benim için.
muhakkak hepimiz için zordur cnm ama yani şöle olmuyo tabiki tamam ben vazgeçtim artık beklemicem demekle hemen vazgeçilmiyo zaten o zaman zarfı içerisinde artık gerçekten düşünmemeye başlıyosun yavaş yavaş unutmaya, çok şükür ki yüce rabbimiz bize unutabilmek gibi büyük bi nimet bahşetmiş..işte tam bu sırada yani sen artık tamamen düşünmemeye başladığın sırada bi tornistan durumu oluyo:)))) e buda kötü oluyo tabiki sen onca zaman çalış didin unutcam diye ve gerçekten unutmaya başla herif
lambadan çıkan cin misali puff diye çıksın ortaya sonra haydaa sar başa:gitme:çok kötü hareketler bunlarr ama napalım işte erkek milleti böle sanki alıcıları var hemen hissediyolar unutulmaya yüz tuttuklarını çıkıveriyolar ortaya:bbo:
ilgini kestiğin anda gelip senin ilgini çekip seni bir nevi harekete geçirip gidiyorsa iyi niyet aramam ben bu olayda.
bu bir tesadüf vs değildir. alıcıları var evet, onlarla ilgilenmediğin anda egoları alıcı görevi görüyor. :))
bende de ilgilenememe hastalığı var zaten. ilgilenmediğim için ilgi görüyorum sanırım. işe yarıyor mu? hmm, şimdilik yaramıyor.
arkadaşlar bende bu tür durumları çok yaşadım inanın kendimi sorguladım neden ilgi gösterene saygılı sevgisini ifade edenden bir elektrik almıyoruz da kendini bişey zanneden cool takılan ilgisiz , bağlanmaktan evlilikten sevgiyi yaşamaktan korkan erkeklerden hoşlanıyoruz gerçekten araştırdım şuki sebeplerden biri çocukken babamızla duygusal bağlamda sağlam bir bağımızın olmaması annemizin özdeğerimizi yükseltecek davranışlarda bulunmamasından dolayı kendimizi sevilmeye layık görmeyişimiz özgüven ve özdeğer eksikliğiyle hep bizi sevmeyen ,ilgilenmeyen,sorunlu erkeklere yöneliyoruzki bu düşünceler bilinç altımızda şekilleniyor çoğu zaman inan farkında bile olmuyoruz eğerki öz değerimizi yükseltip kendimizi sevmeye başlarsak kendimizle barışırız kendimizi sevmeyi öğrendiğimiz içinde sevmeye sevilmeye kendimi layık görürüz yoksa aksi taktirde bu gelişme içerisinde olmazsak eğer hep sorunlu bağlanmaktan korkan insanları seçeriz kendi kendimize zarar veririz o tarzda erkekleri elde etmeye çalışarak aslında kendimize kanıtlamaya çalışırız aslında farkında olmadan öz değerimizi yükseltmeye çalışırız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?