- 23 Ocak 2016
- 34.190
- 50.232
- 598
- Konu Sahibi whispersOFhope
-
- #41
Nasıl yani 8 ülke gezerken eğlenmediniz mi biz mahalle değiştirince kahkahayı basıyoruzBeraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
Kesinlikle katılıyorum yaş ilerledikçe olgunlaşıyo insan yani çocukken evcilik oynardık genç kız olduğumuzda sohpet etmek daha eğlenceliydi gibi bu benceYani ben de eşimle inanilmaz güzel zamanlar geçiririm, kahve içip sohbet etmek, şarap sofrasi kurmak, sarhoş olup onun sirtina atlamaya çalışmak, film izlemek, kitap okumak, kamp yapmak vb vb... ama sizin dediğiniz sanki filmlerde yeni tanışan çiftlerin kafası güzelken girdiği haller gibi... çiftler sürekli kahkahalarla gülüp, sürekli 70ler türk filmlerindeki gibi çılgınca dans edemezler ki, çok deli deli değil mi sizin için de? Yaş ilerledikçe gençken yaşanılanlar yaşanılamıyor bence, bunu da doğal bir akış olarak görüyorum ben.
Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?
2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?
Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.
İlişkiler bence belli bir süre sonra monotonlasiyor. Belli bir rutine biniyor. Tarif ettiğiniz ilişkilerde eşler birbirine aşktan ziyade kanka gibi yakın gerçekten kafaları çok uyumlu evliliklerde oluyor. Yani öyle kişilerle evleniyorlar ve mutluluk eğlence eksik olmuyor. Ama çok yok bunlardan. Sosyal mecrada gördüklerimizin büyük bir kısmı yanılsamadan ibaret. İnsanlar sorunlarını kavgalarını değilde çok mutlularmis superlermis gibi iki kare fotoğrafla belgeliyorlar.. bir de hayat şartları dediğiniz gibi yıpratıyor insanı..Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?
2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?
Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.
Belki arabaya atlayıp 8 ülke gezmedik iş ypgunlugundan fırsat bile olmadı ama akşam eve gelince saçma sapan birseylerden kahkahalar çıkar, hatta evde kızımızla beraber taklalar ikimizi de kaldırıp firlatmalar vs baya eğleniriz....dışarı çıktığımızda eğleniriz yani evdeyken de eşinizin yapısı mi böyle ?Beraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
Tabii detay vermediğim için bunu yazdınız, çok normal ama evlenmeden önce Kadıköy barlarında bir dönem stand up yapmış biri eşim. Sevgiliyken çok gülerdim, sürekli güldürürdü. Saçma videolar çekip güldüğümüz de çok oldu ama mesela benimle hiç dans etmek eğlenmek için bir mekana, konsere gelmedi. Bir kere yukarda bahsettiğim tesadüf festivale gelince çok eğlendi orası ayrı. Demek ki diyorum ‘benim mayamda yok sevmem’ dediği zamanlar aslında kaçıyor.Yanlış anlamayın beni ama ben hiç anlayamıyorum bu durumları, bu adam gökten başınıza düştü ve hemen nikah mi kıydınız?
Hiç mi bilmiyorsunuz adamin eğlence tarzını, konsere sinemaya içmeye , festivallere gitmekten keyif alıp almadığını?
Yani insan evlenirken düşünür bunları, neticede ömür geçirmek üzere evleniyoruz , bir taraf için bu tarz aktiviteler önemliyse evlilik kararı alırken de önemli olmalı
Sorduğunuz soruya cevaben de , eşimle zevklerimiz ortaktır, beraber eğleniriz, güleriz, ben zaten çok gülen bir insanim eşim de esprili biri , baya baya keyif aldığımız şeyleri yaparken güler eğleniriz
Evet özellikle Pandemi ve çocuktan sonra sosyal yaşamımız da yok denecek kadar azaldı. Bunun da monotonlaşmasında etkisinin olduğunu düşünüyorum. Ufak sürprizler işe yarayabilir. Bunu bi planlayayım.İlişkiler bence belli bir süre sonra monotonlasiyor. Belli bir rutine biniyor. Tarif ettiğiniz ilişkilerde eşler birbirine aşktan ziyade kanka gibi yakın gerçekten kafaları çok uyumlu evliliklerde oluyor. Yani öyle kişilerle evleniyorlar ve mutluluk eğlence eksik olmuyor. Ama çok yok bunlardan. Sosyal mecrada gördüklerimizin büyük bir kısmı yanılsamadan ibaret. İnsanlar sorunlarını kavgalarını değilde çok mutlularmis superlermis gibi iki kare fotoğrafla belgeliyorlar.. bir de hayat şartları dediğiniz gibi yıpratıyor insanı..
Ufak ufak suprizler ile belki hayatınıza renk katabilirsiniz..
O kadaaaaar haklı bir yorum kiToplumun karamsar aurası (yani para) işe, güce, eğlenceye, kahkaha desibeline, huzuruna, hareketine her şeyine sirayet ediyor maalesef. E çocuk olunca sorumluluk var, saçma sapan davranma lüksün yok gibi oluyor. Misal konsere gitsen bi gerginliğe rastlayıp tadının kaçma ihtimali çok yüksek, hadi rastlamadın yedin içtin eğlendin eve geldin sessizce odana geçmek çocuk uyanırsa ilgilenmek veya sabah o kahvaltıyı öğlen yemeğini hazırlamak zorundasın. Hazırlarken de gece ödediğin miktarları düşündükçe hüzün gelir soldan soldan. O paraya kafandaki şeyleri alsam daha mi iyi olurdu dersin. Sonra işe gittin orda ayrı problem. Amaaaan velhasıl nerde eski zamanlar
aynı dertten muzdarip biriyimBeraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
Aslında herkesin birlikte keyifli zaman geçirme şekli farklidir. Kendinizi ille de eglenmeliyiz, gözümüzden yaş gelene kadar gulmeliyiz olarak sartlamayin. Belki eşiniz daha sakin bir ruh yapısına sahiptir. Sessizce yürümek onun için keyifli bir vakittir. Yada film izlemek, sarılmak. Tabi sizin beklentilerinize de ayak uydurması gerekir.Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?
2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?
Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?