Eş kişisinin yapması gereken en fazla size rahatsız olduğu şeyler varsa dile getirmesiydi, ki paşanın rahatsız olma hakkı olduğunu düşünmüyorum. Siz hastayken anne evine gitmişsiniz halbuki niye gidesiniz ama gitmişsiniz eş rahat etsin diye sanırım, çocuk hasta diye sonra da kadın makul saatlerde size gelmiş, herşey çok normal ve anneniz gayet fedakar. Anormal, hadsiz ve saygısız olan eşiniz! Adam sizle ilgilenmediği gibi bir de utanmadan vicdanı sızlamadan hasta eş ve çocuğunu evde bırakıp kıçını gezdirmeye çıkıyor. Siz de bunu kabullenip "yaa o öyle , pek sorumluluk almaz" demişsiniz.
Afedersiniz ama bence eşinizden önce siz bir kendinize gelin. Çünkü bu adamı inanılmaz derecede sorumsuzluğa , genişliğe alıştırmışsınız, öyle ki azıcık darlanınca adam kuduruyor ve sonrasında pişkince kendini savunabiliyor. Şimdi de saygısızlığa alıştırmayın bari, haddini bildirin. Gitsin "anne ben sana o gün stresimden çocuğa olan üzüntümden evine bırakayım dedim ama kötü niyetim yoktu, sonra da içime dert oldu, acaba yanlış anladı mı diye, özür dilerim kötü niyetli değildim, başımın üzerinde yerin var" gibi bir konuşma yapsın mutlaka.
Bu konuşmayı yapmadan ve sonrasında annemle tatlı tatlı muhabbet etmeden de bilmiyorum ama ben dünyayı dar ederdim ve asla ona güler yüzlü olmazdım.
Bir de birkaç kez yazdığınız "anneci değilim, çocuğu bırakmak için görüşüyorum en çok, haftada bir ararım" sözleriniz beni çok rahatsız etti. Anneniz anlattığınıza göre değerli bir kadın ve bunu haketmiyor çünkü. Bunları kocanızın yanınızda da söylüyorsanız adam bundan da yüz bulmuş olabilir. Diyorum ya bence siz kocanızdan önce kendinize çeki düzen vermelisiniz.
