Niye sizi aramamasına sizinle ilgilenmemesine takılıyorsunuz ve yuvanızın huzurunu bozuyorsunuzki?
Ben de aynı durumdayım. Kayınvalidemin 2 oğlu 2 de gelini var, ikimizin de birer oğlu var. Şu an 2.ye hamileyim, kızım olacak. Eltim de hamile, erkek bekliyorlarmış. Kayınvalidem eltimin oğluna doğum öncesi tüm bebek hazırlığını yaptı, doğum sonrası eltimin misafirlerini kendi ağırladı, doğum günlerinde hazırlıklarını yaptı, bayramlarda hatta zamansız türlü hediyeler aldı. Kendi annesi misafir gibi geldi gitti. Halen daha eltimin oğluna bakar hatta kendisi çalışmasına rağmen eltim de çalışmamasına rağmen sadece midesi kötüymüş diye kendi evine çağırdı bir de eltimlere baktı :) Ben ilk bebeğimi kaybettiğimde doğum yaptım elimiz kolumuz boş çıktık hastaneden de dönüp evlerine gittiler, üzüldüklerinden düşünmek istememişlermiş.. Oğluma hamile kaldım, sormadılar. Doğum yaptım odama çıktım; birşey olursa diye odaya çıkmanı bekledim kimseye söylemedim dedi.. Oğlumu özleyip evime gelmişliği yoktur, aldığı sayılıdır, ben arada arayıp fotoğraf atmasam sanırım telefonla da irtibatımız olmazdı. Şimdiki hamileliğimin başında çok bulantım oldu, evde yemek falan yapamayınca ben anneme gittim eşim evde kaldı. Çalışıyordum ve elimdeki işlerimi bitireyim diye çok gerilmiştim o ara, eşim hem kendi işine hem benim işlerime koşturuyordu, pestili çıkıyordu. Annem o dönem 45 dakika mesafeden kendi evinden eşime yemek taşıdı da kayınvalidem bir sokak öteden elini uzatmadı çünkü işleri çok yoğunmuş :) Erken doğum riskim oldu, annem de rahatsız olunca eşim izin aldı evde durdu, bir kere çocuklara destek olalım demedi. Ama bebeğim kız diye çok mutluymuş çok heyecanlıymış dört gözle bekliyormuş, akrabalara öyle diyor :) umrumda mı? Elhamdülillah biz bize yetiyoruz. Eşim çok üzülüyor, ben de sinir olmuyor değilim hatta yalan değil bazen kıskanmıyayım diye kendimi yoklamıyorum değil, nefis dürtüyor. Oğlumun hamileliğinde bu durumu takıyordum, eşime de sarıyordum bu yüzden ama sonradan düşününce o kaybediyor biz değil. Ben üzerime düşeni yapıyorum. Kızgın da olsam sılai rahim için her hafta ziyarete gidiyoruz, haftada 1-2 kere de telefonla arıyorum. Anne ile evlatları arasında gerisi. Evlatlarınızı öperken bile adil olun diye hadis var. Aramasınlar nolacak, kendi bilir. Hepimizin ailesi ne yaparsa kendi evladı için yapıyor, kimse gelinini ya da damadını evladından önde tutmuyor. Ne yaparlarsa da evlatlarına, ne yapmazlarsa da evlatlarına. Eşim baştan beri annem aslında böyle yapmazdı şöyledir böyledir diye kendince açıklamaya çalışıyordu ama farkettimki bu annesini savunmak değilmiş, sadece kendi içini rahatlatmak için çırpınıyor. Bize ne, onların arasındakine ne diye karışıp da kendi aile huzurumuzu bozalım? Eşin fikrini sorarsa bile bu konuda sert yorumlar yapma bence çünkü gerçekten zaten kendi içlerinde kırgınlar.. Ben eşime annesine kırgın olduğumu ama sadece sevdiğim adamın annesi olduğu için saygı duyduğumu ve üzmemeye çalıştığımı söyledim, o kadar. Tek birşey alsa bile oğluma; gelip eşime sevinerek anlatıyorum. Böyle daha huzurluyuz biz. Ama benimkine nolduysa şu 2-3 haftadır değişti, o da beni arıyor. Eşime annen beni aradı böle böle konuştuk diye anlatıyorum, o mutlu oluyor ben de inşallah bir parmak bal çalıp gene eskiye dönmeyiz diye dua ediyorum..
