O doktora yapiyor. Benim de master bitecek 2 aya kadar, sonra doktoraya baslayacagim. Gorebileceginiz en egitimli ailelerden birinin halini goruyorsunuz. Esimi toptan kotulemek istemem ama ikili olarak asla ve asla uyusmuyoruz. Belki o kendi gibi biriyle, ben kendim gibi biriyle mutlu olurduk. Ama ikimizin basladigimiz nokta da, geldigimiz nokta da bu. Esim bana asikti, ondan once hic erkek tanimadim, icine kapali, mulayim bir tiptim. Onunla tanistigimizda univ 3 te idim. Cok efendi biriydi, cok saygiliydi, deli divane asiktan ote bana cok deger veren, hassas bir kisiligi vardi. Benimle evlenebilmek icin, beni ikna edebilmek icin ugrasti. Onun bu tavirlarindan sonra ben de kabul ettim. 2 yil gorusmemiz surdu, bu surede bana karsi hep ilgili idi, hep saygili, hep hassas idi. Ben de o zamanlarda esime asik olmustum. Onun yaninda inanilmaz mutlu oluyordum, huzur doluyordum. Ama cok detayci biri, ne olduysa biz nisanlandiktan sonra oldu. Beni istemeye geldikleri ilk gunden beridir kavga, gurultu kiyamet, kv nin olur olmaz dedikodulari, annesine ve onun her sozune asiri duskunlugu, babasinin pisirikligi, ilgisizligi yuzunden kiytirik bir dugunu asiri buyutmesi, altindan kalkamamasi, bana ve aileme hakaretleri, taa kinada kiz kardesinin giyecegi bindalli yuzunden benimle kavga etmesi, hicbirsey yokken bile annesinin ortaya attigi laflardan dolayi bana kufurler, hakaretler savurmasi bitmedi. Dugun gunu uzerimde beyaz gelinligimle bana avazinin yettigi kadar bagirdi, vallahi felc indi sandim. Evlendik ABD ye geldik, burada benim de cok suclarim oldu, ilk sene adam dersini calisirken tum bir nisanliligin kavgasini yaptim, patladim resmen. (Bu arada kizlar, Allah buyuk, kv nisanliyken bana yaptiklarini, dedikodularini sonradan cekti. Biz nisan atmadik belki ama gorumcem bir kere nisanlandi, nisan atti sonra. Hem de ben tr de iken gozumun onunda oldu nisani da, nisan atmasi da, Allah bana gostermek istedi resmen. Kv nin kizi icin nasil, kahroldugunu, agladigini gozlerimle gordum. Benim annem de oyle aglamisti zamaninda. Beddua da etmedim ama Allah buyuk.)
Insan degismez lafina inanmiyorum, cunku ben nisanliliktan bu yana, evliligin ilk gunlerinden bu yana baya baya degistim. Esime davranisimi, saygimi duzelttim. Ama esimdeki saygisizliga anlam veremiyorum. Cok fedakar gercekten, inanin kendi hayati yok, kendine aldigi bir parca birsey yoktur. Benim icin, kizim icin, anasi, ailesi icin kendinden fedakarlik yapar. Ben su an masteri bir yilda bitirdim, elinden geleni yapti benim icin ne yalan soyleyeyim. Doktora icin de ayni durum gecerli. Cevremdeki arkadaslar surekli imrenerek bakiyor. Cocuga o kadar sefkatlidir, o kadar ilgilidir ki. Surekli onu sever, oyunlar oynar, banyo yaptirir, bezini degistirir.
Ama dengesiz. Asiri detayci. Asiri mukemmeliyetci. Cok mukemmel bir sekilde hersey olsun istiyor, ama olmuyor ne yapayim. Elimden geleni yapiyorum, herseye kosuyorum, olani bu. Benimle gecimsiz. Kendi mukemmeliyetciligi yuzunden surekli surekli surekli durduk yerde hakaretleri, dirdirlari bitmiyor. Yatakta yatan insana ne diye yumruk atiyor ki anlamiyorum.