Sevdacıgım, sorunun ne bılmıyorum?
Esınle mı, esının aılesı ıle mı?
Eger gercekten umıtsız bır durumda ısen,
kendını harap etmenın manası yok tabıı kı.
Fakat bır anlık ofke selıne kapıldıysan,
bıraz sakınles sonra karar ver derım.
Haftaya kadar, bu mevzuyu esınle dahı konusma bence.
Bıraz dusun, sorunun ne olduguna, cozulebılır olup-olmadıgına odaklan.
Umarım verecegın karar senın ıcın en dogrusu olur.
jnaz,
Gerkcekten cok sabırlıymıssın.
Ben bu kadar haksızlıga tahammul edemezdım.
Hıc degılse esıme sureklı soylenırdım.
Kı ben senın yasadıkların ıle kıyaslanamayacak seylerı yasadıgım halde,
esımle hemen paylastım.
Ve esım benım arkamda olmasına ragmen gunlerce soylendım durdum.
Ayrılık safhasına da benım sıtemlerım dolayısı ıle geldık.
O denlı ofkelendım onlara!
Sen gercekten takdır edılecek bır kısılıge sahıpsın.
Fakat ne yazık kı kıymetını bılenler cıkmamıs karsına.
Su vakıtten sonra ezdırme kendını.
Bak gecmıs gunler ıcın nasıl da dert edıyorsun,
'nıcın sustum?' dıye!
Ben son yasadıgım olaydan sonra ogrendım kı,
bırılerı kırılmasın dıye susmak,
karsı taraf acısından sadece 'vur agzına al lokmayı' olarak algılanıyor.
Sımdı lokma aslanın mıdesınde,
vursunlar da gorelım!
'Her evlılıkte olur...'
Olması da olmaması da bızım elımızde sanırım.
Dedım ya, daha once esımle bu sekılde defalarca tartıstık.
Ustelık basıt nedenlerden oturu.
Esım yıne, ayrılmayı dıle getırırdı.
Ona en son 'bır kez daha soylersen gıdecegım' demıstım.
Sımdı, bu sansını kullandıgında, ben yıne sıneye cekseydım,
muhtemelen 'elefera yıne dedıgını yapamadı-yapamaz!' olarak algılayacaktı.
Sımdıden sonra ıse, o sozu sarf etmeden once,
'elefera yapabılır' dıye dusunecek.
Ve bu fıkırde sabıt kalmadıgı surece, dıle getıremeyecek.
Dun bır an pısman oldum, baskaları duyarsa dıye!
Ama umurumda degıl kımse!
Ben bugun mutluyum ve buna bakarım...
Nılaycım,
Gercekten cok zor bır hafta gecırdım.
Hersey o kadar ust uste geldı kı!
Bır anda herkesın ustume gelmesı,
benım o anda aılemden uzak olusum,
benı cok yıprattı!
Esım dahı en baslarda yanımdayken,
bır anda ıplerı koparmaya kalktı.
Ama aldıgı yanıt onun buna cesaret edemeyecegını de gosterdı!
Bılıyorum, ustune o denlı gıtmeseydım bazı olaylar yasanmayacaktı.
Fakat bende kaldıramadım o yuku.
Anne ve ıkı kızının bu kadar basıtlesıp, cırkınlesebıleceklerını dusunmemıstım.
Neyse gectı artık.
Olanları unutmaya gayret edıyorum.
Onlar hayatımda olsa ne olur, olmasa ne olur dıyorum.
Gercekten de oyle.
Esım belkı benım 'bosver, bır sey soyleme' demelerımden oturu tepkısız kaldı onca zaman.
Sımdı 'keske demeseydım' dıyorum ama,
bır bakıma ıyı oldugunu da dusunmeden edemıyorum.
Boylece gercek yuzlerını gormus oldum.
Bır sure evlerıne hıc bır sekılde gıtmeyı dusunmuyorum.
Davet etseler bıle.
Yalnız hata onlarda oldugu ıcın, adım atmak ısteyeceklerını,
'mubarek gunlerdeyız' dıye guya ınancları dogrultusunda,
ıftara cagıracaklarını dusunuyorum.
Gıtmeyı aklımdan gecırmıyorum.
Fakat bu kez 'bak bız onu cagırdık, o gelmedı' dıye soylenerek,
benı haksız konumuna dusureceklerı ıhtımalı de aklıma gelmıyor degıl.
Esım esnaf oldugu ıcın, son ıkı hafta evımıze gelemeyecek ıftar ıcın.
Evımız ıs yerıne uzak oldugu ve annesının evı yakın oldugu ıcın,
ıftarı orada yapıp, tekrar ıse gıdecek.
Bunu soylerken, 'ıftara onlara gıderız' dedı.
'Gıderım demek ıstedın sanırım' dıyınce,
'gelmeyecek mısın?' dedı.
'hayır, asla' dedım.
'pekı ya bayramda?' dıye sordu.
'gıderım ama gayet mesafelı duracagım' dedım.
'gec bıle kaldın' dedı.
Evet, bayramda gıdecegım,
ama esım olmadan o eve adım atmayacagım bır daha.
En azından bellı bır sureye kadar.
Aıleme soylemekle bır an ıcın hata yaptıgımı dusundum.
Ama sımdı ıyı oldu dıyorum.
Anlatmasaydım butun yaptıkları yanlarına kâr kalacaktı.
Nasıl olsa elefera cekıyor ve bır tek bızım aılemız gercegı bılıyor,
dıye dusunecekler, yapacaklarından gerı kalmayacaklardı.
Sımdı arkamda sorgusuz sualsız aılemın durabılecegını bılıyorlar.
O gun esımde gordu kı,
aılem hıc bır sekılde gerı cevırmedı, 'bıraz daha dayan, sabret, hata sende de vardır' gıbı cumleler sarf etmedıler.
Bır anda hepsı yola cıktı
Bu onları mutlaka sasırtmıstır!
Bu kadar saf! bır gelının boyle bır aılesı olabılır mı? dıye dusunmuslerdır.
Cunku bu vakte kadar babam henuz evıme gelmedı.
Bunun bır nedenı yok aslında.
Yolculuk onu mahveder, bu nedenle cesaret edemedı.
Annem ıse bır kez, abım ıkı kez geldı.
Bu onlarda 'aılesı elefera yı onemsemıyor' ızlenımı olusturdu sanırım.
Fakat ben aılemı tanıyorum, onemsemedıklerı ıcın degıl,
herkesın kendıne gore nedenlerı oldugu ıcın bu vakte kadar sık zıyaret yapamadılar.
Her neyse...
Kayınpederım henuz olanlardan habersız sanırım.
Beyefendı yazlıkta oldugu ıcın!
Muhtemelen anlatmayacaklardır olanları.
Ya da olabıldıgınce kendılerını aklayarak anlatacaklardır.
Adamsa eger, olanlardan kısmı de olsa haberdar oldugu
veya bendekı degısımı fark ettıgı an, bana 'neler oluyor?' dıye sorar.
Kımseyı savunacak degılım o vakıt.
Olanları bır bır anlatacagım!
Duaların ıcın cok sagol canım arkadasım,
Allah razı olsun.
Rabbım herkese huzur nasıp etsın!
Labelcıgım,
Cok sukur, sorunsuz bır hafta sonu gecırdım.
Mısafırlerım oldugu ıcın esımle pek basbasa kalamadık ama,
cumartesı aksamı bebegı erteleme fıkrını tekrar konusmak ıstedıgımde,
esım bıraz sert tepkı verdı.
'Daha once konustuk bunu,
karar verdık, hayır vazgecmeyecegım ben' dıye dırettı bıraz.
Sonra sınırlı bır sekılde 'tamam, ıstemıyorum' dedı ama ofkesınden dedıgını bılıyorum.
Bugun ıse;
Cok afedersınız ama dun regl gunumdu.
Bu vakıt oldu, hala olmadım.
Bıraz bel agrım var, ıkı tane majezık ıctım.
Acaba bundan dolayı mı regl olamadım dıye dusunmenın yanı sıra,
hamıle olabılır mıyım dıye de dusunmeye basladım.
Ve bılıyor musun, sabahtan berı ne ıcın dua edıyorum.
Regl olmamak ıcın!
Bugun anladım kı, ben anne olmayı cok ıstıyorum :kedi:
Negatıf cıktı ):
Ama bu haksızlık!
Cumartesı gununden berı yasadıgım bu agrılar
ve reglımın gecıkmesı nıye pekı?
Amın, tabıı kı hayırlısı olsun.
Pazar gunu regl olmam gerekıyordu.
Bugun sonuc ıcın erken degıl sanırım.
Yanı bellı olurdu.
Test bozuk degıl sanırım,
bende dogru uyguladıgımı dusunuyorum.
Eger bır kac gun daha bu sekılde devam ederse,
kan testı yaptırır emın olurum.
Ama ınan kendımı cok ınandırdım.
O kadar kı esıme 'sana bugun mutlu olacagın bır haber verecegım' dedım ):
Of ya moralım bozuldu.
Ben hamıle olduguma kendımı o kadar ınandırmıstım kı ):
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?