Eşim beni anlamıyor ):

Amin elefera, Allah kimsenin huzurunu kaçırmasın inşallah.

Paçaları tutuşmuş kayınvalidenin demek ki bu işin paspas olmakla alakası yokmuş, oğlunu seviyorlarsa onun eşini de sayacaklar.

Annesinin aradığını söylemedin anladığım kadarıyla eşine, ben olsam ben de söylemezdim sanırım. Ben de kötü müyüm neyim bilmiyorum:) Ama ne yapalım durup dururken böyle olmadık herhalde:)
 
Amın canım.

Evet, soylemedım.
Soylesem belkı esım hemen eskısı gıbı olmamı bekler,
yada annesının ıyı nıyetlı oldugunu ıfade etmeye calısır,
bu esnada bende kendımı tutamayıp,
bır kac kırıcı soz ederım dıye soylemek ıstemedım.

Sende 'soylemezdım' dedıgıne gore sanırım dogru karar vermısım.

Evet, haklısın durduk yere boyle olmadık, olmadım.
Bundan boyle her gecen gun eskı elefera yı ozleyecekler.
 
Son düzenleme:
İyi yapmışsın canım söylememekle bence de, birkaç gün sonra kayınvaliden aradığını eşine söylerse 1dk konuştuk nasılsın iyi misin o kadar dersin, başka da birşey konuşulmadığı için unuttuğunu söylersin. Zaten kadın gel görüşelim gibi birşey dememiş. Eşine karşı aradım demek için aradı belki ya da eşin ısrar etmiş olamaz mı?
 
mail attım sana. burdan yazmak istemedim açıkçası. umarım tüm güzellikler şimdi olduğu gibi son sürat hayatınızda şekil bulur. bu arada ben senin durumunda olsam dayanamaz söylerdim annen aradı diye :) ama zamana bırak nasıl olsa eşin sorar sana annem seni aramış diye madem söylemedin bekle o açınca konuyu söylersin...
 

Kayınvalıdemın benı davet edecegını dusunmuyorum zaten.
Bu telefonun ardından benım gıtmemı veya aramamı bekleyecektır.
Bende vaktı gelınce vazıfemı yapacagım.
Cunku emınım, o benı arzuladıgı ıcın degıl, vazıfe olarak gordugu ıcın aradı.
Bende artık vazıfe goruyorum, onları zıyaret etmeyı.

Esımın 'ara' dedıgını sanmıyorum, yanılıyor da olabılırım.
Kayınvalıdemın de esıme 'aradım' dıyecegını.
Dun aksam esım oradaydı, geldıgınde bana hıc bır sey demedı.
Demıs olsa dahı, unuttum derım dedıgın gıbı.




Onceden bende her seyı esıme soyluyordum.
Hatta onların bana attıgı her adımı oyle abartarak anlatıyordum kı!
Belkıde esım evlendıkten sonra 'ne kadar degerlı bır aılem varmıs' dusuncesıne dahı kapılmıstır.
Benı kırsalar dahı, onun uzerınde durmaz,
fakat bır tebessumlerını, benı mutlu eden bır cumlelerını gunlerce anlatırdım.
'cok sanslıyım ben, aılenı cok sevıyorum' der dururdum.
Sımdıden sonra onların bana attıkları hıc bır olumlu adımı,
soyleyeceklerı hıc bır guzel sozu esımle paylasmayacagım.
Hos bunu yapacaklarını da sanmıyorum ama, bır ıhtımal
Ve bılıyorum kı, ararken samımı degıldı.
Sırf aramıs olmak ıcın aradı, sırf ben 'benı aramıyorsunuz' dedıgım ıcın.
Bunun bır degerı yok benım ıcın, dolayısı ıle esımle paylasmaya da luzum gormuyorum.

ıyı dıleklerın ıcın cok tesekkur ederım
Dılerım sende huzur ve mutluluk dolu bır yasam surersın.
 
Canım 1,5 uncu evlilik yıldönümünüzün güzel geçmesine çok sevindim, umarım bundan sonra bütün yıldönemleriniz çok güzel geçer.
Ben de bir yakın arkadaşımın annesine gittim yemeğe, annesi o kadar ilgilendi ki benimle gözlerim doldu.
Farkettim ki bu şehre geleli hiç kimse benimle bu kadar ilgilenmemiş.
O yüzden yine eskileri hatırladım, eşimin ailesine kızdım, eşime kızdım, kendime kızdım.
Beni bütün arkadaşlarımın aileleri çok sever, ilgilenirler, evlerine gittiğim zaman benim için özel yemek yaparlar, annem de bana ve arkadaşlarıma karşı öyledir.
Belki de bu kadar ilgiye alışık olunca, onlardan görmediğim için kendimi kötü hissetmişim.
Düşünsene akşam şehir dışından geliyorum, kimse bana aç mısın demiyor.
Herkesin eşinin ailesi mi böyle bilmiyorum.
Neyse bunları çok düşündüm galiba gece kötü rüyalar gördüm, belki de ben abartıyorum.
Bir psikoloğa gitmeyi düşünüyorum, asıl sebep bunlar değil elbet kendimi fazla kinci buluyorum onun için gitmek istiyorum.
Aslında formül gerçekten çok basit, yüzlerine karşı iyi olacaksın, sana bir laf söylediklerinde kesinlikle karşılığını vereceksin, kendinden fazla fedakarlık yapmayacaksın çünkü yaptığın zaman pişman oluyorsun, fazla kafana takmayacaksın, onlardan önce kendini düşüneceksin.
Ben de artık öyle davranıyorum ama atamadım kafamdan bir türlü, inşallah başarabilirim.
Çünkü dediğim gibi bence de onlar pişman, hatalı olduklarını farkettiler, telefi etmeye çalışıyorlar ama telafisi olmuyor malesef.
Bir de birkaç gündür yemeğe çağırıyorlar gitmiyorum, ya eşim tek başına gidiyor ya ikimiz de gitmiyoruz.
Tabi tepki değil bu, canım istemiyor gerçekten.
Bu yaşadıklarımız yeni evlenecek olanlara bir ders olsun, hem rahatlamak için hem de başkalarına yaşanmış tecrübe olsun diye yazıyoruz.
Bu arada kayınvalidenin attığı adım gerçekten önemli çünkü araya bir soğukluk girdi mi öyle devam ediyor, kendi ailenle ne yaşarsan yaşa bir süre sonra unutuyorsun ama eşinin ailesi öyle olmuyor.
Biz de onlara karşı öyleyiz, eminim kızları ona neler çektiriyordur ama yeri gelince sana karşı onları tutuyor çünkü onlar onun kızı sen değilsin.
Bence ne olursa olsun, kayınvalidenle aranı iyi tut, eskisi gibi olma fedakarlık yapma ama iyi ilişki içinde olun.
Kızlarla görüşmesen de olur ama kayınvaliden hep hayatınızda olacak ömür verdikçe o yüzden eski samimiyet olmasa da saygı çerçevesinde olsun ilişkiniz.
Bir de anladığım kadarıyla kayınvaliden arada kaldı, sana da kızgın kendi kızlarına da, bence seninle barışmak için can atıyor ama kızlarına da söz geçiremiyor.
Umarım herşey yoluna girer, mutlu olursunuz.
 
Labelcıgım, cok tesekkur ederım canım.
Bende kımı zaman kayınvalıdem ıle cocukları arasındakı bagı gordugumde huzunlenırdım.
Son zamanları kast ederek yazmıyorum bunları.
Eskıden bana da ılgı gosterırdı, ama hıc bır zaman annemın yerını tutmazdı.
Bazen kızlar annelerı yazlıktan gelınce uzaktan bır 'hosgeldın anne' derlerdı.
ıcımden sımdı karsımdakı benım annem olsa boynuna atlardım dıye gecırırdım.
Bazen de samımı olurlardı, 'keske benımde annem yanımda olsa' derdım.

Durumunu tahmın edebılıyorum, ınsan kendını bır basına hıssedıyor.
Kımsesız, sevgısız...
Bunları dusundukce daha bır huzun basıyor.

Bır anda unutamazsın yasadıklarını, bır anda eskısı gıbı de olamazsın.
Zaman gerekıyor bunun ıcın.
Her ne kadar pısman olsalar dahı, o gunlerı unutabılmen
yada en azından o gunlerde yasadıgın hıslerı bastırabılmen ıcın zaman gerekıyor.

Kayınvalıdemın arada kaldıgını dusunmuyorum senın gıbı.
Bır anne, cocuklarına ıtıraz edemeyecek konumda olmamalı.
Kaldıkı kayınvalıdem bende boyle bır ımaj yaratmadı.
Bana kalırsa o ve dıgerlerı sureklı benım adım atmamı beklıyorlar.
Cunku ben gelınım, alttan almalıyım, goz yummalıyım mantıgı ıslıyor onlarda.
Aramasının tek nedenı; benım konusmalarım sonucu,
'bu kadar adım attı, barı bende bır kez arayayım da, aramadı demesın' demek ıcındı.
Samımı degıldı yanı, dusuncem budur.

Ben ıyı olmak ıcın caba harcamayacagım, sadece esımın annesı olarak saygı gosterırım.
Ama artık ılk hıslerım gerı gelmez, onu annem gıbı benımsemıstım, artık bu olmaz.
Fotograflarına baktıgımda ozlerdım, gozlerım dolardı, arardım 'anne senı cok ozledım' derdım, artık boyle olmaz.
Cunku bır cok sozu ıle anladım kı ben onu annem gıbı gormusum,
Ama o benı kızı gırı gormemıs.

Bundan boyle ne ıyı olmak ıcın caba sarf ederım ne de saf dıyeceklerı kadar ıyı nıyetlı olurum.
Aramızda bır mesafe oldugunu her zaman hıssedecekler, her zaman.
 
Son düzenleme:
4.5 aylık evliyim.4 gün önce kürtaj oldum kalp durması sonucu.hamileliğim boyunca aşerdim.evde yemek kelimesinden bile nefret eder olmuştum.eşimin ailesi 3 ay boyunca benimle hiç ilgilenmedi.ilgilenmeyi bırakın hep laf soktular.kürtaj olduğum gün eşim ve annesi bana tavır yaptılar.ssk da geceleri acilde anestezi uygulanmıyormuş.bende özele gittim.kaynana hanım surat yaptı.eşimide ben ameliyattan çıkana kadar doldurmuş.4 gündür benimle ilgilenmeyi bırakın her telefon etmesinde kavga ediyoruz.ben can derdindeyim bunlar ne derdinde anlayamadım.eşimden ilgi istemek kötü bişey mi?bu kaynanalar niye böyle anlamıyorum.kendi kızlarının kocaları ağızlarına baksın diye dört dönerlerken,oğulları gelinlerinin ağzına bakınca oğullar dolduruşa getiriliyor.psikolojim iyice bozuldu.ne yapmalıyım.psikoloğa da gitmek istemiyorum çünkü hamileyken benim aşermeme dayanamayan kaynanam psikologun verdiği haplarla sersemleşince ne yapar bilemiyorum.Bildiğim tek şey onlar beni 4 gündür gözyaşlarına boğuyorlar ya inş. onlarda ahirette benim gözyaşlarımda boğulurlar.
 

Canım Allah sabır versin sana, eşine ve ailesine de merhamet nasip etsin. Psikoloğa gidebilirsin aslında, ilaç veremiyor psikologlar. Ama psikiyatriste gidersen gerekli görürse ilaç verir tabi. Onları düşünmemeye gayret göster şu an önemli olan tek şey senin sağlığın. Çok geçmiş olsun, Allah bir daha yaşatmasın.
 
Eleferacığım çok doğru yoldasın, bu şekilde davranmaya devam et bence.
Kaynananı tabii ki sen daha iyi tanırsın, merak ediyorum eskiden nasıllardı sana karşı nasıl bu kadar seviyordun?
Bizim hep nötr bir ilişkimiz oldu kayınvalidemle, ne ben çok sıcaktım ne o. Kendisi bazen onlara gittiğimde sarılır öperdi, ama ben karakterim icabı biraz soğuk biriyim.
Bir de ne bileyim sevgi öyle kuru birşey olmamalı, emek verilerek olmalı.
Benim onları sevmem için pek bir emek harcamadılar açıkcası.
Neyse artık onları düşünmek istemiyorum, ama sana önceleri çok mu iyi davrandılar merak ettim.

Minikyaramaz, öncelikle bebeğini kaybettiğine üzüldüm ama hayırlısı olsun umarım ilerde sağlıklı bir bebeğin olur . Tabii biz ne desek te senin üzüntünü anlayamayız Allah sabır versin.
Tabi evliliğin yoluna girmeden tekrar bir bebek yapmayın, önce evliliğin bir rayına otursun bu sorunlarını atlat.
Kayınvaliden gerçekten çok gaddarmış, insan el olsa ilgilenir hamile bir bayanla. Nasıl insanlarmış bunlar anlamadım.
Eşini de iyi doldurmuş gerçekten, erkekler de çocuk gibi biri birşey söylediği zaman hemen inanır.
Öncelikle eşine kendini iyi anlat, gözünü aç. Zaten o zaman annesinin söylediklerini duymayacaktır.
Eşinle aranızdaki bu sorunu çözmeden sakın çocuk yapma, ileriyi düşün herşeyi hesaba kat.
Çocuk istediğiniz zaman yapabilirsiniz, sağlık olarak bir engeliniz yok ama öyle bir ortamda çocuk büyüterek alacağın riski düşün.
Tekrar geçmiş olsun, kendine dikkat et.
 

Allah yardımcın olsun ve acıl sıfalar versın.
Bencede kımseyı umursamadan destek almalısın.
Saglıgını yıtırmemek, onlara muhtac olmamak ıcın bunu yapmalısın.
Allah korusun, bakıma ıhtıyacın olsa ılgılenmezler bıle senınle.
Sen hasta oldugunla kalırsın.
Bugunden sonra yenı bır hayata baslayacagına kendın ıcın soz ver.
Ve hemen ıyılesmek ıcın ılk adımını at.
Rabbım yar ve yardımcın olsun.
 
Labelcıgım,
ılk zamanlar elbette ıyıydıler bana karsı.
Gercı Z her zaman bana laf sokardı, sakaları ıle benı ıncıtırdı ama ben ustunde durmazdım.
Kayınvalıdem de bır kac mevzuda benı ıncıtmıstır, ama onları da onemsememıstım.
Belkıde benı sevmelerının nedenı, soyledıklerı ıncıtıcı sozlere dahı karsılık vermedıgımden kaynaklanıyordu.
Bırde ben cok guler yuzluyumdur, soylenen her ıncıtıcı soze yanıt vermem,
onlara gıttıgımde mısafır gıbı oturmazdım,
'annecıgım sen rahatına bak, ben yapayım ne yapılacaksa' derdım,
gun gelır sadece onu ozledıgım ıcın arardım,
gun gelır elımde pasta v.s. ıle gıderdım,
ozel gunlerınde esım hedıye almak ıstemese ben alır, gotururdum.
Kayınvalıdemın arkadaslarına dahı gıttıgımızde mısafırlık etmez, ıkram v.s. yardım ederdım,
o gunler duzenlerdı, ben sevmedıgım halde gıderdım,
ona da derdım, 'ben pek sevmıyorum anne ama senınle vakıt gecırmek ıstıyorum' oda bunlara karsılık bana tesekkur ederdı, 'komsularım senı cok sevıyor' derdı.
Bana geldıklerınde mesela yarım saatlıgıne de ugrasalar, ılla onlara bırseyler ıkram ederdım, kızlar bazı geceler bende kalırdı,
o vakıt onlar ıcın ozel yemekler yapardım,
'dolabı acın, ıstedıgınız ne varsa alın yıyın' derdım.
Bunlar ozetle benım yaptıklarım.
Onun yaptıklarına gelınce, benı her zaman sevdıgını soylerdı.
Esıme 'eger onu uzersen sana hakkımı helal etmem' dedıgını kac kez duydum.
Bır gun hastalanmıstım, aksam vaktı ogrenmıs, usenmeden geldı, yemegımı yaptı.
Bana ıyılıklerını asla unutamam.
Mesela ben yemek yapmayı bılmıyordum, mısafırım gelecegı vakıt o erkenden gelır,
yemeklerımı yapar, mısafır gelmeden gıderdı ve bana yemegı nasıl yaptıgını ogretırdı kı, mısafırlerım sorarsa ben yapmısım gıbı anlatayım.
Ama ben mısafırlerıme hep 'annem yaptı' derdım.
Asla esımle aramıza gırmeye calıstıgını sezmedım, halada oyle bır dusuncem yok.
Bızı ayırmayı asla dusunmez, bılıyorum.
Belkı eskısı gıbı sevmıyor benı, belkıde hıc sevmıyor, bılmıyorum.
Ama su an sunları yazınca onu ozledıgımı hıssettım.
Keske o hep benım ıkıncı annem olarak kalsaydı.
Kızlar ıle aramın bozulması ınan hıc umurumda degıl.
Ama onunla ıyı olsaydık keske.
Benım burada kımsem yok Label,
onu annem olarak gormustum ve varlıgı bana huzur verıyordu.
Bır aılem vardı bu sehırde, oysa sımdı bır tek esım var.
 
Haklısın canım kayınvaliden kızları ile sorun yaşayıncaya kadar seni seviyordu, belki de senin sesin çıkmadığı için iyiydi aranız bilemiyorum.
Yaptığı şeyler gerçekten güzel, tabii sonrasında kötü şeyler de var yaptığı ama soruçta iyi niyetliymiş.
Senin de davranışların yaptıkların iyiymiş onlara karşı.
Aslında bütün sorunun kaynağı kızları. Çok az kayınvalide kızları ile gelini arasında objektif davranabilir, senin ki öyle değilmiş malesef.
Benim kayınvalidem 70 küsür yaşında ben ondan böyle şeyler yapmasını zaten beklemedim ama anladığım kadarıyla senin ki daha genç.
İnşallah ilerde düzelir aranız, en azından saygı çerçevisinde olur ilişkiniz.
Aslında benim de sorunum görümcelerimle, bugün düşündüm de onların huyu bu.
Benim annem çok fedakar ve düşüncelidir, ben öyle gördüm kendim de öyleyim.
Onlardan da aynısını bekledim sanırım, ama farkettim ki onlar sadece bana karşı değil kendi ablalarına karşı da öyleler.
Ablası hamile ve biraz zor geçiyor hamileliği, ama buna ramen onlara geldiğinde mutafağa girer yemek yapar hiç durmaz sürekli çalışır.
Ona da sen hamilesin yapma otur demiyorlar, yani ben duymadım belki söylüyorlardır bilmiyorum.
Ben el kızıyım bana niye acısınlar dimi.
Aslında herkesi olduğu gibi kabul etmek lazım, onlar da öyle yapacak bir şey yok.
Bu arada ben de memleketime gidiyorum bir aylığına, iyi gelecek bana inşallah.
 
Bu arada benim annem de kaynanasından çok çekmiş, anlatırdı yaşadıklarını ama sonrasında başlardı iyiliklerini anlatmaya, şöyle yapardı böyle yapardı diye.
Bir insanın iyilikleri kötülüklerinden fazlaysa iyi olarak anmak gerek, çünkü farkında değiliz ama bizim de yaptığımız kötü şeyler vardır.
Benim de var eminim, en azından her çağırdıklarında gitmiyorum. Çalışıyorum diye her şeylerine koşmuyorum, ne bileyim benim zaten vaktim kısıtlı tatillerde kendi evimle ilgileniyorum.
Yemek falan götürmüyorum, bir yıldır iki sefer yemeğe çağırdım onun dışında arayıp yemeğe çaya davet etmiyorum.
Mesela kendi arkadaşlarımı çağırıyorum görümcelerimi de çağırmak aklıma gelmiyor.
Ama bu da karşılıklı olan birşeydi, benim içimden gelmiyor pek dediğim gibi yaptıklarını unutamıyorum.
O yüzden onlar da bana bunun için kırılıyorlarsa haklılar.
Ama insan herşeye ramen iyi olamıyor malesef.
 
Kayınvalıdem 52 yasında, cok hastalıkları olan bır kadındır.
Oda kayınvalıdesınden cok cekmıs, bana her anlattıgında,
'ben cok cektım, senın mutlu olmanı ısterım' derdı.
Dusundugumde, son olaylar harıc, ıncındıgım konulara takılmayacagım kadar ıyı bır kadın oldugu kanaatıne varmısımdır.
Aslında son olaylarda da sadece ılk gunlerde ona karsı cok ofkelıydım.
Sonra ıyılıklerını anımsamam ve bır anne oldugunu dusunmem netıcesınde yumusadım.
Fakat annemı zıyaret etmemesıne cok kırıldım.
Bunu da bır kac gun sonra astım.
Bu kez bana 'yatarken basını yastıga koydugunda vıcdanın rahat edıyor mu? Aılemızı dagıttın!' demesı...
ıste bu cumlesı bıtırdı bende herseyı.
Bu cok agır bır ıthamdır!
Ustelık benı benımsemedıgını bu cumle ıle gayet ıyı anlayabılıyorum.
ılk olarak ben aılesını dagıtacak hıc bır sey yapmadım.
Esım gıtmıyormus, bundan benı mesul tuttu.
Oysa, esım her zamankı aralıklarda gıdıyor bana kalırsa.
Ustelık kac kez esıme 'gıt, ben gelmıyorum dıye ıhmal etme, annen ozler senı' dedım.
ıkıncısı, oglunun sık zıyaret etmemesınden oturu aılesının dagıldıgını dusunuyor.
Oysa ben neredeyse hıc gıtmıyorum ve gıtmeme nedenımın onların benı ıstemedıgını hıssetmemden oturu oldugunu ızah ettım.
Benı aılesınden gordugunu, kızı gıbı sevdıgını soyleyen kayınvalıdem, nıcın benım yoklugumu onemsemedı?
Adeletlı davranmadı bana karsı, emınım kayınpederım de bu nedenle bana cephe aldı.
Z saka yapmıs da, bende onunla tartısmıs-mısım.
Elbette kayınpederım sordu Z ye, 'ne yaptın?' dıye.
Oda kendını masum cıkaracak bır bahane uydurdu ve ben suclu oldum.
Kayınpederımın benım yuzume bakmaması da bundan kaynaklanıyor.
Allah a havale edıyorum ben hepsını, fakat bılhassa Z yı.
Dıyorum ya Label, ben onları gercekten aılem gıbı benımsemıstım.
Zaten bu sehırde arkadasım yoktu, ben butun vaktımı onlarla gecırırdım.
(aslında sımdılerde eskı ev arkadasımla gorusmeye basladım, oda bu sehırde)
Ozel olarak yemege, kahvaltıya da davet ederdım.
Hatta bır kere kayınvalıdemın butun arkadaslarını davet ettım.
Abartısız 20 den fazla arkadasını aynı gun agırladım.
Kayınvalıdem 'yap' demedı, ama ben oyle hıssettım kı, arkadaslarını agırlamam mutlu edecektı onu. Bende onu mutlu etmek ıstedım.
Bazen kızlar, bılhassa Z annesıne karsı yuksek sesle ve saygısızca konusur yada gunlerce konusmazdı.
Onu yalnız yakaladıgım ılk vakıt, yaptıgının hata oldugunu anlatırdım.
Etkılenırdı anlattıklarımdan, gıder barısırdı annesı veya kım ıle kusmus ıse onunla.
Kısacası ben bır aıle oldugumuzu dusundugum ıcın, aılemde herkes mutlu olsun ıstedım.
Olmadı, ben o aıleye aıt olamadım.
Derdım bu degıl, yalnızlık koymuyor bana.
Sadece uzuluyorum, ben bunları hak edecek bır sey yapmadım dıyorum.
Kotu bır ınsan olmadım ben, ne yalan soyledım, ne bırı ıcın olmadık laf ettım.
Sadece bır kez, bır kez kendımı savunmak ıstedım.
Belkı cok fevrı davrandım, fakat ya onların yaptıkları?
Son gıtmemde bu hatamı da kabul ettım, Z yı evden kovmamı kast ederek.
Oysa bana neler dedı? Ustelık kızı (abla) benı evden kovdugu, kufurler ettıgı halde, sırf o abla oldugu ıcın hala onu haklı buldu.
Ne vakıt bana hakaret ettıgı o odaya gırsem (o gunden sonra 3 kez o odaya gırdım)
hep aklıma o sahne gelıyor, kulagımda cınlıyor hakaretlerı, o evden nasıl cıktıgımı anımsıyorum.
Son konusmamızda bır an oyle bır fevrı davrandı kı kayınvalıdem, ınan korktum.
Yıne aynı seylerı yasayacagım dıye.
'anne sakin olun, munakasa etmeye gelmedım buraya, boyle devam edeceksenız ben gıdeyım' dedım, sustu.
Yapıcı bır hareket goremıyorum ben Label, bır telefon actı evet, ama bılıyorum kı benı ıstedıgı ıcın degıl, sırf aramıs olmak ıcın.
Cok uzun yazdım degıl mı?
Bugunlerde eskılerı dusunup, uzuluyorum, galıba her ne kadar yalnızlık bana koymuyor desemde, hosnut degılım bu durumdan.


Sana gelınce; sen benden daha fazlasını yasamıssın.
Haklı olarak kırgınlıkların var.
Gecmesı ıcın zamana ıhtıyacın var ama, o zaman gelene kadar zaten yıpranıyoruz.
Su durumundan memnun ısen, durusunu hıc bozma.
Mesafe her zaman ıyıdır aslında.
Fakat aıle gıbı olmak ıstıyorsan, senınde yapman gerekenler var.
Aslında oyle ınsanlar var kı, hem aıle gıbıler, hemde net bır durusları var.
Keske oyle olabılsen, olabılsem.

Sana sımdıden ıyı tatıller dılıyorum.
Dılerım cok guzel vakıt gecırırsın aılenle beraber.
 
İyi dilekleriniz ve verdiğiniz destek için teşekkür ederim.Bebeğimin kalbinin durduğunu öğrendiğimde dünya başıma yıkılmıştı.Biçare eve geldim.kaynanamlarda temizlik yapıyorlardı.evime geldi.gitti.ben orda tirtirtitreyip ağlarken kaynanam halı çırptı.bi açmısın bile demedi.daha sonra annem geldi.benim aç olduğumu görünce bana bişeyler hazırladı.annem o gün gördüklerine inanamadı.kürtaj sonrası ben annemlere gittim.kaynana hanım ben annemlerdeyken eşimi yine doldurmuş.eşim annem sana bakamıyr mu dedikçe benim canım yandı.dayanamayıp taksiye atladıiğım gibi evime geldim.2 günlük kürtajla.geldimde fethettim.3 gündür kendi evimdeyim.dün ailem beni ziyarete geldi.eşimin ailesinden kimse gelmedi evime.kaynanam 2 ya da 3 sefer iner.bakar çeker gider.bugün pazar.normalde kaynanamlarda yapardık kahvaltıyı.ama hasta olduğum bilinebiline kahvaltıya bile çağrılmadım.bilmiyorum.galiba sinir krizleride geçirmeye başladım.ağrılarım azalacağı yerde gündengüne artıyor.ben kimseden hiçbirşey istemedim.düşük tehlikem bile vardı.ons rağmen kimseye işimi yaptırmadım.yapmadığım bir yemeğim vardı onu da günlerce dillendirdiler.laf soktular.dün akşam görümcem olacak kadın bi de dinden imandan bahseden kadın evime girer girmez'doğum yaptın ama ortada çocuk yok' deyip alaycı bir uslupla bana gülümsemesi...
bilmiyorum ben kime ne kötülük yaptımda Allah bana bu aileyi reva gördü.Artık katlanamayacağım galiba.Aileme danışıp boşanmak istediğimi açıklayacağım.çok severek evlendik ama herşey sevgi değilmiş.Annesiyle karısı arasındaki çizgiyi koruyamayı bilmeyen,ne kadar kötü bir eş olsamda en acı günümde beni yalnız bırakan bir adam hayatımın hangi zamanında yeralabilir,?
Siz olsanız ne yapardınız.Lütfen yazın...
Allah kimseyi bu gibi vefasız,cahil,anlayışsız kişilerle karşılaştırmasın.
 
Canım öncelikle teşekkür ederim. Haklısın artık zamana bırakmamız lazım ikimizin de, artık zaman gösterir ne olup biteceğini.
Artık eskileri düşünüp, üzülmenin, o ne yaptı ne dedi diye kurcalamanın anlamı yok, bu bize zarar veriyor gördüğün gibi.
 

Bazen bu forumda bazı arkadaslar konu acar,
eslerı ıle ılgılı sorunlarını dıle getırıp, fıkır alırlar (benım gıbı )
Kımımız 'sevgı mı? ne sevgısınden bahsedıyorsun?' dıye cıkısır, bosanmasını onerırız.
Ben bu onerılerde pek bulunmam, yanı asılabılecek sorunlar oldugu kanısına vardıgım zaman.
Fakat senın durumun o kadar baska kı, sunu yapabılırsın dıye verebılecegım bır onerı dahı yok.
Sabret mı dıyeyım? Nereye kadar?
Bu vıcdansızlara ne kadar sabredılır kı?
Peygamber sabrı yok hıc bırımızde, olsa belkı... Ama yok ıste.
Gorumcene sasırdım, ben kendı adıma Allah a havale edıyorum onu.
Ne vıcdansızlıktır. Dusmanım olsa, ıncınecek dıye mevzusunu acamam bu konunun.
Cok sevdıgım dostum, ıkı kez bebegını dusurdu, bır kez olsun ne 'ne vakıt dusunuyorsun bır daha?' dıye sorabılım, ne de artık bebek dusunmeye basladıgımda bunu onunla paylasabıldım. ıncınır, nıspet yaptıgımı dusunur dıye korktum.
Senın yapman gereken sey ortada.
ılk kez bırıne boyle net ıfade edecegım belkı.
Bence kesınlıkle ayrılmalısın...


Labelcıgım,
Haklısın, dusundukce uzuluyoruz.
En ıyısı unutmasak dahı, sureklı anımsamamak.

 
yalvarırım akıl verın bana 3 aylık evlıyım ve cok severek evlendık ama bende yavas yavas kopuyo bırseyler esım o kadar mantıksız ve bencıl kı dayanamıyorum artık dugun alısverısınde bana annesının eskı ocagını kullanmamı onerdı kabul etmedım sen benım anneme ne demek ıstıyosun dıye kukredı bana halbukı cok severım kayınvaldemı onnla alakası olmadgnı anlatana kadar .....neyse dugun gunu gelın almaya gelıncek ayrı sehırlerdeyız tek araba geldıler ben kızkardesım de gelsın ıstıyodum gelın arabasıyla yer yok dedıler sap gıbı tek basına gıttım kardesım arkadan geldı .dugun gunu yıne aynı mevzu kuzenını bındırdı ben salona yıne yalnız gttm dugune aglyarak grdım sımdı herseye bagıran bı adam var karsımda oyle yorgun hıssedıyorum kı kendımı markette fazladan bırsey aldım dıye sokak ortasında bagırr o kadar kucuk seylerle kırarkı ....kardeslerım geldı gecen ay cocukların burnundan getrdı bes karıs surat ben onun aılesıne pervane olurum oysa ...ıkı gun once kız kardesım geldı baktı kız evde huzur bır saat once gttı ne dusunecegımı ne yapacagımı bılmıyorum ve cok yalnızım sureklı aglamak ıstıyorum ama tutuyorum kendımı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…