iyi geceler hanımlar. ben bugün evi terkettim. Baştan anlatayım. Dün bi tartışma yaşadık. Öyle çok önemli bi konu değildi ama işte bağırıştık falan biraz büyüdü, asıl kızdığım tartışma sırasındaki hali, tavrı, umursamazlığıydı. Yarın gidiyorum ben dedim, git dedi, ok o zaman diyip yattım.
Sabah kalktık, hazırlanıyorum, boşanma gibi bi niyetim yok bu arada, azcık burnu sürtsün, azıcık özlesin diye.
Ama adam beni hiç ciddiye almadı, duş alıyorum geleyim mi yanına son defa diyor, dur seni ben bırakırım diyor, çocuğu giydiriyor, bi de tekme at da daha hızlı gideyim dedim. İnsan bi gitme der, sorun ne der değil mi gülüyo karşımda. neyse artık geri dönüşü yok mecbur gidicem evden, geldi peşimizden çocuğu aldı arabaya bindirdi. Sadece metroya kadar bırak o zaman, senin götürmeni istemiyorum dedim. O ne öyle üstüne para verir gibi yeter ki git de ben bırakırım yorulma sen der gibi.
Neyse, durmadı metroda da, önce bi ortaköye gidelim, yemek yiyelim sonra bırakırım dedi. Defalarca söyledim istemiyorum diye ama nihayetinde kendimi önce kumpir yerken sonra da evde buldum.
Ağız tadıyla burnunu bile sürtemiyorum. Çünkü ciddiye almıyor, gülüyor, o güldükçe sinirlerim bozuldu ben de güldüm. Hayır boşanmaya karar versem boşayamam ben bu adamı o istemedikçe. Napıyor neediyor sorunlarımızın böyle üstünü kapatıyor.
Tek taraflı dırdır yaptım işte dönüşte. Neyse sonunda hayat şarkısı hülya ağlaması yaptım da bi özür kaptım zorla.
Neden söylediklerimi ciddiye almıyor bu adam, gitmemi istemiyorsan özür dile gidemezsin gitme de, geçip karşımda dalga geçer gibi tavırlar ne oluyor.
Ahaha. Çok tatlı.
