Esim cocuga karsi neden soguk?

Mantikli, ev kira madem
 
aç kaldık falan yazmış, öncelikle Allah yardım etsin, inşallah durumunuz düzelir, siz de oğlunuzu sizinle yaşamaya alıştırabilirsiniz. kınamak için söylemiyorum, bir gün yeşim salkım'ın konuşmasını dinlemiştim, büyük çocuğunu anane büyütmüş, "çok yanlışmış" diyordu, küçük çocuğunun bezini bile kimseye değiştirtmiyormuş, "bakımı tamamen bende olmalı bağlanma için" diyordu. bizim tanıdığı da babanne büyütmüş, öfkeliydi onlara, beni annem büyütmeliydi diyor
 
Arkadaşlar ben bastan okudum ve anladığım kadarıyla konu sahibi Turk değil kendini ifade edememiş. Eşi uzakta çalıştığı ve maddi durumu iyi olmadığı için önce kayınvalidesinde kalmak zorunda kalmış orada da barinamayarak annesinin yanına gelmiş sonra maddi durumları olmadığı için bir süre eşiyle beraber annesinde kalmaya devam etmiş sonra kiraya yani ayrı eve çıkmışlar çocuk bu sefer ananesine alıştığı için gelmek istemiyormuş ve ev küçük diyormus. birden herkes yüklenince ve yanlış anlaşılınca hakaret etmeye başlamış ve iyice konudan sapilmis durum bu. Zaten ceza almış üslubundan dolayı.
 
Basta cok kizdim size, bir kac dakika oturup dusundum durumunuzu. Herhalde zor zamanlardan gectiniz. Suan birseyler yeni yeni yerine oturuyor galiba.

Bence su sekilde hareket edin; Cocugunuzla guzel ve sakince oturup konusun. Oglunuz 5 yasinda, yani herseyi cok guzel anlayacak yasta. ‘Canim oglum biz bir sure ananende kalmak zorunda kaldik. Baban yurtdisinda calisiyordu ve artik evine geri dondu. Bende evimizde kaliyorum uzun zamandir biliyosun. Bu aksam sende benimle birlikte eve donuyorsun. Cocuklar anne ve baba ile birlikte yasarlar, dogru olan budur. Ananene alistin biliyorum. Hergun goremesekti annaneni, hafta sonlari gorusebiliriz, veya o bize gelir’ gibi guzel guzel konusn. Cocugunuz aglasda kizsada siz kizmadan, incitmeden onunla guzel bir sekilde konusun. Cocuklar cok cabuk alisirlar yeni bir ortama. Nasilki annenizin evine alistiysa. Kendi evinede bukadar cabuk alisacaktir.

Siz korkuyorsunuz birde cocugunzla tek kalmaya destege alismissiniz. Cocugunuz 5 yasinda onunla cok guzel etkinlikler yapabilirsiniz.

Esinizi dusunmeyin simdilik. Zaten ortada bir aile yokmus; baba baska yerde, anne ve cocuk ananede kaliyor. Cocuk annaneye bagli vs vs. Cozulmesi gerekn baska sorunlariniz var
 
Bizim evimiz yok ev kira demiş bir mesajda Sokakta yaşamaya eşdeğer bir durum olsa gerek, helen çocukları atacak bir yer bulalım
 
Gelmiyor ne demek? Kaç yaşında bu çocuk? Gelmek istemiyordur başka gelmiyor demek başka. Cocugun evinden anne babasindan ayri bir yerde yasayabilmem gibi bir ihtimal olmadigini dusunmesi gerekirdi. Burada sıkıntı var. Getirecek ve alıştıracaksınız. Çalışmıyorsunuz sanırım. Diğer işleri bir süre bırakıp çocuğunuzla ilgilenmelisiniz. Alışır merak etmeyin.
 
Bu arada happyness diye bir film var. Will smith oynuyor. Türkçeye çevrilmiş ismi umudunu kaybetme.
Maddi zorluklardan dolayi anne birakip gidiyor. Baba hem calisip hem çocuğuyla basbasa kaliyor. Maddi zorluktan kastım, evsizlik boyutu. Cocuguyla sokakta kaliyor, metroda yatiyor. Yine de çocuğunu bırakmıyor kısmı ayrı. Bir de,o hayati cocuguna oyle eglenceli anlatiyor, öyle guzel yaşatıyor ki. O sefaletin icinde bile, cocuguna turlu senaryolar yaziyor, oyunlar kuruyor. Cocuk icinde bulunduklari sefilligi farketmiyor bile. Cunku yanında dağ gibi babasi var!

Maddi veya manevi cok zorluklar yaşamış olabilirsiniz. Ama ebeveynlik hepsinin uzerinde bir sorumluluk. Ölüm haricinde hic birsey, evladini birakip gitmeye bahane değil. Siz son lokmaniz bile olsa cocugunuzu yaniniza alin lütfen. Aç da kalsaniz birlikte kalın. Kimseyi suclamadan, sorumluluğu baskalarina yüklemeden.. Kuru ekmek yemeniz, cocugunuzla oynamaniza mani değil inanın. Anne iyi olmazsa,cocuk da iyi olamaz.
Silkelenip kendinize gelin. Once kendinize guvenin. Siz onun annesisiniz ve ona sizden iyi kimse bakamaz
 
2 cocukla 18 sene kocasinin birakip yurt disina gittigi rutubetli evde kaynana cilesiyle yasayan
2 cocugunu tek basina alip ankaraya getirip is bulup betonda yer yataginda buyuten yinede of demeyen annem geldi aklima bak yine.
nede huzurluyduk betonda yatarken çunku annemiz vardi.
babamiz gibi bizi birakip gitmemisti
ev kucucuktu betondu sobaliydi 1 dosek 1 yorgana 3 kisi yatardik ama annemiz vardi bize bisey olmazdi.
çocuguna bakmak isteyen anneye olmayan koca olmayan ev olmayan odun komur ust bas vs hepsi vız gelir tirs gider.
bilmem anlatabildim mi.
 
Bazı anneler farklı oluyor cidden.Kimsenin anneliğini yargılamak bana düşmez o yüzden susuyorum.
 
Allahim şoktayim bu nasil bir annelik babalik? Sizin cocugunuza kimse bakmak zorunda degil siz bakmak zorundasiniz. Tek kucuk evde yasayan sizmisiniz ev kucuk ve kira diyosunuz milyonlarca insan kucuk evlerde bir goz odalarda belkide yasiyor ama cocugunu birine birakip keyfine bakmiyor. Anne olamamissiniz esinizde baba olamamis olan cocuga olmuş
 
Hic evim küçük cocuk bende kalmasin diye bir bahane duyacagimi düşünmedim.
Zaten cocuk ne demek ki bir yerde oglum/kizim görmedim. Sahiplenme duygusunu hic hissetmedim. Uzuldum babasi annesi var ama yok gibi
 
Ben tüm yazılanları okuyamadim.birseyi merak ettim.bu arkadas Türk degilim,Turkiyede yasamiyorum diye yazip durmuş.iyi de bu sitede ne isi var?buraya niye yaziyor?yazacak kadar turkcesi de var masaallah.basi sıkışınca Türk degilim demis de...oysa mühim olan insan olmakti.
 
Benim bir oglum var. Henuz bebek olmasina ragmen herhangi bir yerde kalmasi soz konusu bile degil. Cunku gece korkarda uyanirsa beni gormesi gerekir diye.

besiginde ayaga kalkip agladiginda beni gordugu anda heyecanlanip gulumsemesi anlatilamaz.

buyudukce de zevkli oluyor. Canim oglum bugun ilk kez kalemle tanisti. 75 metrekarelik bir evde 3 yetiskin bir bebek yasiyoruz. Kiradayiz. Arabamiz da yok. Birbirine saygi ve sefkatle bakan aile bireyleriyiz sadece.

oglum gulumsuyor, oyun oynuyor.

pahali bir oyuncak bile degil derdi, pahali oyuncaklari ben dert etmisim kendime. O bir karton kutu ile, kumandayla, gazete kagidi firin kagidi gibi seyleri oyuncak ediveriyor kendine.

Oglum beni buyuttu, ben onu degil. Durup dusunmek lazim bazen; evladimiz mi istiyor biz mi?
 
Benim anladığım kadarıyla öncelikle siz yaşadığınız evi ve hayatı benimseyememiş yuva olarak görmemişsiniz. O yüzden çocuğunuza karşı net olamıyorsunuz. Bebeğiniz doğduğundan beri imkansızlıklar yüzünden o kadar çok başkalarına muhtaç yaşamışsınız ki tek başıma çocuğuma yetemem düşüncesi var. Yazdıklarınızdan hissettiģim bir de üzerine sorumsuz ve sevgisiz bir eşiniz var. Ee peki bu kadar ait olamadığınız bir yerde yaşayacağınıza annenizin yanında yaşayıp çalışıp çocuğunuza baksanız daha iyi olmaz mı? Hem maddi hem manevi bu kadar yokluk sizin doğru karar vermenizi engelliyor.Ya da eşinizle devam etmek istiyorsanız annenize daha yakın biryerden kendinizi içinde daha rahat hissedebileceginiz bir ev tutup çocuğu yavaş yavaş yanınıza almaya başlayıp alıştırsanız. Bizim çocukluğumuzda bir oda evde geçti. Ama ben bilmem ev küçük diye üzüldüğümü. Çocuklar bizim gibi madiyatçı değil.Ayrıca her anne ev işi yapıyor. Kim 24 saat çocuğuyla birebir oyun oynayabilir? O çocuk kendi oyun alanını keşfeder zaten. Biraz sabırlı ve kararlı adımlar atın yeter.
 
Yahu siz nasıl insansınız. İnsanlar tek göz odada üç çocuk büyütüyor. Aç mı kaldınız açıkta mi. Çocuğu umursamayan eşiniz değil ikiniz. Ben sadece bı çocuğun hastayken hastaneye giderken diğer çocuğumu anneme kayınvalideme bırakırım. Lütfen çocuğunuzu alın ve kendiniz büyütün. Bu güne kadar hata yaptığınızı. Aslında olması gereken bı çocuğun anne babası ile yaşaması gerektiğini. Bundan on yıl sonra buraya konu açarsınız. Çocuk bizii anne baba saymıyor diye. Lütfen çocuk yaparken bı zahmet sorunlugunu üstünüze alın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…