- Konu Sahibi cilek_receli
-
- #1
mrb canım benzer şeyleri bende yaşadım (küfür hariç) ikimizde çalışıyorduk evden aynı saatte çıkıp aynı saatte dönüyorduk.eve gelince yemek yap evi topla çamaşır bulaşık derken canım çıkıyordu ve eşim keyfine bakıyordu bu durum deli ediyordu faturaları ödeme görevi onda olmasına rağmen ödemiyordu birde üstüne yaşadığı iş stresini bana yansıtıyordu bunalmıştım eşime durumu anlatmama rağmen bir değşiklik yoktu bi gün neden tek ben yoruluyorum sıkıntı yapıyorum dedim ilk önce yemek yapmadım baktım domatesin nasıl soyulacağını bilmeyen adam menemen yapmaya başlamış evi toplamadım baktım ki eşim evi süpürüyor faturayı ödememiş ve bende ödemedim gitti otomatik ödeme talimatı verdi sonra eve geldiğimizde devamlı işimden bahsettim ve ortak kararımız işi eve taşımamak oldu birde evlenmeden önce ben ailemle eşim tek başına yaşıyordu evlendikten sonra çok fazla düzen problemi yaşadık hepsi aşılıyor yavaş yavaş şimdi düşünüyorum ne kadar saçma konulardan sıkıntı yapmışım kendime diye ama bunları yaşamadan da ortak bi düzene kavuşamıyoruz malesef sende suan hassas bir dönemindesin sana tavsiyem rahatına bak naz yap eşine bu dönemde keyfini çıkar eşinde olsa senden önemlisi yok unutma
cok zor Allah yardımcınız olsun. arkadaslrınızı nden hytınızdan cıkrttınız o hytınıza grdıkten sonra ?
Allah yardımcınız olsun
inşallah eşiniz sizin kıymetinizi anlar çocuğuna ve size sahip çıkar
1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............
ne desem bilemedim..flört döneminde mutlaka şuan olacakların sinyalini vermiştir. çok iyi tanımadan mı evlendiniz? pek çok erkeğe evlendikten sonra bir rahatlık çöküyor ama sizin eşinizinki rahatlık değil, adamın kişiliği bu anladığım kadarıyla. sorumsuz ve bir ev babası gibi davranmıyor. bilmiyorum belki bebek olduktan sonra iyi yönde değişim gösterir mi. seviyor diyorsunuz bırakmıyor diyorsunuz ama saygı kalmamış. böyle bir ömür evli kalırsınız ama çok yıpranırsınız.
"beni seviyor" demişsiniz. seven insan karşıdakinin beklentilerini de hesaba katmaz mı? saygı duymaz mı? saygılı davranmaz mı? karşıdakini de düşünmez mi? eşini düşman değil dostu gibi görmez mi? bu nasıl sevgi?
adamın karakteri bu değiştiremezsin..neden çocuk yapıyorsun böyle birinden..her erkek görünüşlü baba olamaz baba yükünü taşımak zordur..insan kaderini kendi yazar bozarmış
1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?