Çok Yoruldum artık yemin ederim dayanmiyorum tahamulm yok sabrim yok gücüm yok kendimi bildim bile calisiyorum ve ne aileme ne de eşime yaranmadim.annem disari cikma oraya gitme buraya gitme hep evi temizle diye basimin etini yedi yemeseydi bile ben yapardim herşeyi yemekde dahil ya birseyi eksik yaptigim zaman hep bagirdi dövdü bedduva etti küfür etti babami doldurdu abimi doldurdu...ben hatam yok demiyorum ama 21 yildir hata bendemiydi hep...inan bana ben calistigim halde cebimde beş kuruş olmazdi aileme verirdim.
Ama hic yaranmadim...sinir ilaclari kullandim ...ölümn kiyisina kadar geldim.gezmem yoktu tozmam yoktu..bir gün eve geldim babamdan haksiz yere dayak yedim.ve evden kactim çünkü sabrim bitti artik.diyeceksinki niye bu kadar büyük biri bana sahip cikar korur kollar yaralarimi sarar dedim.ama değilmiş ben 37 yasinda biliyordum öyle diyordu yaninda calistigim zamanlar.evlenince öğrendim her gün bir yas cikardi gerçek yaşini öğrendim..huyuda boyle değil diye biliyordum boyleymis...bosan diyenler var ailmn yanina nasil doneyim onlarin yüzünden kacmisken..ayri evemi cikayim izin vermezler. Bosansam dert bosanmasam bin dert...bak omur geçiyor ve ben yipraniyorum.ve git geller arasinda kaldim çünkü artik beynim almiyor...
