Empatiyi nasıl ve ne durumda yapardım biliyor musun? Mesela kız kardeşi işsiz olsaydı kocası maddi olarak kısıtlasaydı o zaman empati yapabilirdim.
Nasıl anlatayım bilmiyorum ki. Yapılan iyilik söylenmez ama ben üniversitede okuyan kaynıma kimseye söylemeden harçlık gönderebilen birisiyim. Ama görümcem çok farklı bir karakter. Kocasına daha fazla yaranabilmek için babasını bile dolandıran biri
İlginize teşekkür ediyorum. Sonuçta bu konu eş ve eşin ailesi ile ilgili olunca herkeste bir öfke var. Mesela burada ''ben olsaydım hemen boşanırdım asardım keserdim vs diyenlerin geçmişte açmış oldukları konulara bakarsanız neden o insanlara tepki bile vermediğimi anlarsınız. Boş verin onlarda egolarını tatmin ediyorlar işte. Burada insanlar birilerine kötü söz söyleyince öyle olmuyoruz. Bana hakaret etseler ben tepki vermeyince kötü olmuyorum ama onlar gereksiz yere hakaret ettiklerinde ağızlarını kirletiyorlar.
Herkesin birbirini anlamasını, aynı davranışları sergilemesini bekleyemeyiz. Yetiştirilme tarzı, yaşanılan ortam, yaşadığımız olaylar, karşılaştığımız insanlar, edindiğimiz tecrübeler, başkalarının yaşadıkları hayatlara şahitlik etmek, farklı farklı tepkiler vermemize neden olur.sonuna kadar haklısın, bende olsam sanırım aynı şekilde davranırdım.
aile arasında borç alınır-verilir tabi ama lüks harcamalar için kredi çekilipte borç verildiği ( ki sizinki borçta değil, geri ödemeyecekleri kesin ) nerde görülmüş?
kimse kusura bakmasın ben kendi rızkımdan kesip, milletin dekorasyonu!! için kredi çekipte ödeyemem, çok istiyorlarsa kendileri çekip yaptırsınlar
eşinize hitap şekliniz ne kadarda büyütülmüş, şaştım kaldım... başkası olsa ne hakaretler etmişti eşine, kv. görümceye sizin avarel demeniz niye olay oldu anlamadım... gayet kibarca, şakaya vurarak anlatıyorsunuz, yine başkası olsa karalar bağlar, öldüm-bittim, napıcam ben diye sayıp, dökerdi... ama demekki tepki almamak için böyle yapmak lazım
birde karşılıklı konuşun, çözün olayı demişler, konuşmuşsunuzdur muhtemelen çözüm olmamıştır, çünkü bazı erkekler laftan sözden anlamaz, heleki konuşan eşleri ise hiç kulak asmazlar... ya sözü geçecek biri konuşacak onlarla, buda muhtemelen erkek olmalı, ya da tavır koymak lazım ki anlasınlar hatalarını.... sizde bunları yapmışsınız, zaten eşinizi de bizden iyi tanıdığınız kesin
ne diyeyim, Allah kolaylık versin, umarım bu eşinizin son hatası olur da huzurunuz bozulmaz...
Boyle dusunuyosaniz sorun yok tabi.bende soyledikleri seylere hak verdiginiz icin ses cikarmiyosunuz sandim.bide burdaki bazi insanlar cabuk gaza gelebiliyo.sirf siz bisey demiyosunuz diye yuz bulup hakarete varan sozler sarf ediyolar.
Konunuza gelince benmde basima buna benzer seyler geldi cok iyi anliyorum sizi.ama cok gec olmadan esinizle aranizi duzeltmeniz taraftariyim.cunki esin pisman olmus yazdigi nota bakilirsa.araya sogukluk girerse bidaha hicbirsey eskisi gibi olmaz .(benm dusuncem tabi bunlar)
Herkesin birbirini anlamasını, aynı davranışları sergilemesini bekleyemeyiz. Yetiştirilme tarzı, yaşanılan ortam, yaşadığımız olaylar, karşılaştığımız insanlar, edindiğimiz tecrübeler, başkalarının yaşadıkları hayatlara şahitlik etmek, farklı farklı tepkiler vermemize neden olur.
Benim sağ göğsüm alındı. Doktorum söylemeden gülerek '' doktor bey, sağ göğsüm gece rahat uyumama engel oluyor, müsait bir zamanda sizinle ameliyathanede buluşsakta alsanız onu'' dediğimde doktorum çok şaşırmıştı.
Bir tek şeye gerçekten içim acıyarak ağladım. Bir gün tugay komutanlığında işim vardı, çocukları aldım oraya gittim, oğlumu kucağımdan indirdim birden -baba, baba- diye koşmaya başladı karşımızdan gelen kamuflajlı astsubaylara doğru, sonra birden durdu '' babam değilmiş'' dedi tekrar koşarak yanıma geldi.
Ben g.doğuda görev yaptım lojmanda oturma hakkım varken bunu kabul etmedim, sırf çocuklarım başka çocukları babalarıyla oynarken, gezerken, el ele tutuşurken görüp üzülmesinler diye.
Burada bazı arkadaşlar eşinizle yatak odanızı ayırmanız çok yanlış, çocuklarınıza kötü örnek oluyorsunuz vb. şeyler söylemişler.
Ben eşimle 6 yıl yatak odasını bırakın aynı evde yaşamadım ki. şunun şurasında 6 aydır aynı evi paylaşıyorduk. Biz eşimle birbirimizi gerçekten çok severek evlendik. Biz belki aynı evi aynı yatak odasını paylaşamıyorduk ama bizim gönlümüz birdi. Haftalarca birbirimizin sesini duyamadığımız zamanlar olurdu. Eşim oğlunu ilk kez oğlum 2 aylıkken gördü sonra ayda ya da 2 ayda bir. sonra oğlum 2 babasını 2 yaşına kadar aylarca hiç görmedi. Bir gün kapımız çaldı kızım koştu babasına sarıldı çünkü 6 aydır görmüyordu, ama oğlum '' bu adam gitsin diye ağladı eşim o akşam tekrar göreve gidene kadar kucağımdan inmedi oğlum.
Yaşadıklarım yüzünden bazı tepkilerim ve tepkisizliğim insanlara tuhaf gelebilir ama ben çirkefleşemem, çençen bağırıp çağıramam. Susmalarım anlayanın suratına Osmanlı tokadı gibi iner. Ama canımı yakan insanın canını da 1-2 kelimeyle yakabilirim.
Ben g.doğuda en sınırda küçücük bir ilçe de tek başıma yaşadım merak etme kimsenin tepkisinden lafından sözünden çekinmem ben. İstediğim zaman da istediğim yere mesaj yazarım konu açarım.siz yakında bu olayla ilgili yine bir konu açarsınız.
yada tepkiden çekinir açamazsın.
Ama görünen köy klavuz istemez bu sorun bitmedi.
çünk o canlı eşiniz Avarel oldu çıktı ama siz bir türlü esas soruna yani eşinizle oturup
gerçek anlamda konuşmadınız.
yine Evlilğinizin kumandasını başkalarına verdiniz.
Daha önce kayınpederden medet ummuştunuz, şimdi babanızdan.
sonraki problemde umarım başka aile büyükleri vardır yardım edecek.
eşinize açık açık derdinizi sonu neye veracaksa artık korkmadan anlatmak yerine,
yine planlar kuruyor, yok kredi kartını saklayacağım, yok tapuyu annemin üzerine geçireceğim.
Arkadan iş çevirmek, eşle doğrudan konuşmamak sizin evliliğin karakteri haline gelmiş.
geçen sefer asıl muhatabınız eşiniz olmasına rağmen görümceniz ile muhatap olmuş,
seviye yatak odası muhabbetlerine kadar yerlere düşmüştü.
şimdi ise bir kademe daha yukarı çıktınız. Görümcenin eşine avcunu yala dediniz.
Bir sonraki olayda kimi arayacaksınız.
sorunun etrafında dönüp duruyorsunuz.
ama problem işte orda.
oturmayan evliliğinizde
Ama eşimle bir süre uzak kalmazsam onu gördükçe daha çok sinirlenirim. Kendimi tanıyorum ve çocukların yanında büyük bir kavga çıksın çocuklar buna şahit olsun istemiyorum. Ama tatil dönüşü annem benimle gelecek çocukları anneme bırakıp uygun bir zamanda uygun bir yerde eşimle çok güzel konuşmayı planlıyorum zaten.Merhaba konunuzdan çok etkilendim pc arızalıydı mobilden okuyordum oradan da cevap yazmak zor oluyor. Pc geldi sonunda ilk olarak sizin konunuza baktım.
İlk konunuzu da okumuştum gerçekten ahlanıp vahlamak yerine çok mantıklı bir yöntemle bir nebze kurtulmuşsunz. Ben evli değilim,benimki sadece fikir. Güneydoğuda zor şartlar da görmedim siz çok çok tecrübelisiniz. Ama eşinizi bu şekilde uzak tutarak falan sizce sorun çözülür mü tamamen merak ettiğimden yazıyorum.İnşallah daha kötü olmaz ve sorununuz tez zamanda çözülür.
Görümcenizin yüzsüzlüğüne diyebilecek hiçbir lafım yok yüzsüz kelimesi az kalır.
size uzun bir cevap yazmıştım ama en son cevaplaya tıklayınca ekrana -giriş yap- çıktı yeniden giriş yaptım ama yazdığım mesaj yok olmuş maalesef.ben seni anlıyorum canım, baştada dedim ya bende olsam sanırım aynı tepkiyi verirdim diye...
bende sorunlarımı alaya alarak anlatır, ne kadar büyük olurlarsa olsunlar abartmadan, dozunda yaşamaya çalışırım... ama bu yüzdende çevremde hep güçlü, her şeyi tek başına yapan, kendine yeten ve en önemlisi hiç sorunu yokmuş gibi görünürüm, halbuki acımdan yerlerde sürünürüm, dibe çökerim ama ne yapayım yapım bu....
sende çok zor şeyler yaşamışsın, oğlunun baba deyip koşması, inan beni de etkiledi, çok üzülmüşsündür ama hayat işte.. istemediğimiz şeyleri yaşamak zorunda kalabiliyoruz.. hem anne hemde baba olabilmek üstelikte çalışıyorken, çok zor olmuştur... ne mutlu ki sana geçmiş o günler...
inşaAllah bu yaşadığın sıkıntılarda geçecek... çözülmeyecek bir sorun değil bana göre, sen önlemini alırsan, eşinde hatasını anlarsa-ki görünüşe göre anlamış- bir daha tekrarlanmaz diye düşünüyorum..
size uzun bir cevap yazmıştım ama en son cevaplaya tıklayınca ekrana -giriş yap- çıktı yeniden giriş yaptım ama yazdığım mesaj yok olmuş maalesef.
Ben de sizin gibiyim. Acımdan yerlerde sürünsem de kimse anlamaz içimde neler yaşadığımı. Ben de yaşadıklarımla alay ederim. Anneme gülerek anlatırım doğudayken yaşadıklarımı annem bana '' üff bir git ya manyak mısın nesin bir de gülüyor anlatırken '' der.canınız sağ olsun
Amin. Benim üzerimde ki yükü ve siniri atabilmem için müsait bir ortamda eşimle yüksek sesle konuşmam ve bağırmam gerekiyor. Yoksa sinirim geçmez. Karşıma geçip her dediğime tamam deyip sonra yine gizli kapaklı işler çevirecekse gerçekten hem sağlığım hem de psikolojim için eşimden ayrılmam gerekiyor ki ben bunların hepsini konuşacağım eşimle. Çünkü sağ göğsüm alındı, hayata hep pozitif baktım ve çok şükür sağlığım şuan iyi. Ama eşim için bile olsa psikolojimi bozup sağlığımı tehlikeye atamam. Benim çocuklarımın yaşayan bir anneye ihtiyacı var.normalde bu saatte çoktan uyurdum iki konuyuda sonuna kadar okudum .sizde polis eşi olan teyzemi gördüm .size sadece şunu söyliyim eğer boşanırsanız bu kadar emekle var olan yuvanızı verdiğiniz bunca emeği çöpe atmış olursunuz.ama siz ve evliliğiniz yara almış imkan varsa terapiye gidin derim anladığım kadarıyla eşiniz türüne günümüzde az rastlanacak kadar iyi niyetli biri...umarım yuvanız kurtulur .Allah yardımcınız olsun .
Teşekkür ediyorum anlayışınız için. O gevşeği ben de paralayabilirim ama öyle bir karakterle muhatap olmayı dahi midem almıyor. Ki annemin uayrısıyla aradım. '' ara aklındakileri söyle ki abisini dolandırmaya karar verdiğinde seni de hesaba katsın yoksa abisini kandırmaya devam eder o'' dedi. Ben de aradım ama açmadı telefonu sonra eşini aradım bir güzel konuştum aşağılayabildiğim kadar aşağıladım kapattım telefonu. Aç gözlüler. nasıl karakterde insanlar olduğunu düşünün insan yeğenlerinin rızkını kocasına peşkeş çekmeyi düşünür mü ya.Iste insani boyle boyle zivanadan cikariyorlar. Sonr vay efendim niye zivanadan cikti. Konu sahibi, lutfen bazi seylere takilmayin kimse sizin yasadiginizi bilemez. Yani ben oturdugum yerden delirdim ki hele o gevsek gorumceyi paralayasim geldi. Birebir yasadiginiz seyleei dusunemiyorum. Benim tavsiyem, evet bunun icin bosanilmaz ama icinizi sogutmayi da ihmal etmeyin. Dersse der, cezaysa ceza. Burada onemli olan siz ve cocuklariniz. Gerisi de yerini bilecek o kadar..
Onun ki ataerkil bir anlayışımız olduğundan değil, hep kardeşlerinden uzakta olmuş sene 15-20 gün anca bir araya gelebilmişler ve bu durum 13 yaşından beri böyle. Kendince abilik yapma damarları kabarmış. Aslında 1-2 kez bağırıp çağırsam evden kovsam kendine gelir de, daha 5-6 aydır anne-baba-çocuklar yani aile olarak ilk bir araya gelişimiz ve çocuklar evdeyken bağıramıyorum ve sinirimi çıkaramıyorum ondan. Bağırmaya, ona içimden geçenleri yüksek sesle söylemeye ihtiyacım var bunu yapamayınca da olaylara tam anlamıyla tepki veremeyince ondan soğuyorum. Neyse annem benimle belirse bir hafta sonu çocuklara annem bakar biz de şöyleeee boş bir araziye gideriz ben de içimden geçenleri öfkemi rahatça yüksek sesle söyleyebilirim. Kızım yüksek sesten çok korkuyor, doğudayken oturduğum evin yakınlarına olur olmaz saatlerde çok Molotof ve biber gazı atılırdı. Babasıyla azıcık sesimizi yükseltsek hemen kulaklarını kapatır yere oturur '' kavga etmeyiiiiin korkuyoruuum'' diye ağlamaya başlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?