- 3 Kasım 2014
- 817
- 1.027
- 138
- 40
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
-
- #241
Merhaba canım,
Ne durumdasın? Değişklikler oldu mu sizin durumda?
Ne durumdasın? Değişklikler oldu mu sizin durumda?
Merhaba canım,
Ne durumdasın? Değişklikler oldu mu sizin durumda?
Huylu huyundan vazgeçmiyor. Kendinize bir yol çizmişken dönmeyin derim. Yine de karar sizin.
Merhabalar,
Geçen sürede çok şey yaşandı, KV ile annemin görüşmesi, eşimin olumlu değişimi vs.derken sonuç halen aynı. Eşim daha sonra olumlu adımlar attı ama muhabbetimiz biraz uzayınca aynı konular açılınca görüyorum ki zihniyet aynı. Bu yüzden hep başladığımız noktaya dönüyoruz. En son "benim hayatımın merkezinde hep ailem vardı, hep de ailem olacak" deyince, tamamen kopardım iletişimimi.
Memuriyet için, sınavlarla uğraşıyorum ama onlardan da pek ümitli değilim..
Geldi mi her şey ters geliyor sanki...
Sevgili kk hanımları merhaba,
Ciddi ciddi kafam karışık. Daha önce buraya yazmıştım, geçmiş konularımda detay var, eşimle ailesi ile birlikte yaşamak mevzusu üzerine tartışmış, ailesi ve kendisiyle çok iyiyken, birlikte yaşamayı kabul etmediğim için kötü olmuştuk ve ben evi terk etmiştim. Şu anda ailemin yanındayım. Yaklaşık 15 gündür hiç konuşmadık, sadece görüntülü olarak çocuğu görüp kapatıyordu.
Dün, bu hafta boşanma davası açacağımı, anlaşmalı boşanmayı teklif ettim, uzun uzuuuun konuştuk. Dünkü konuşmadan sonra eşimin içten içe beni haksız gördüğünü ama kötü olmamak adına alttan aldığını fark ettim. Kararımda bir değişiklik olmadı kapattık.
Bugün tekrar aradı, ben de bu defa içimi döktüm, ailesi ve kendisi ile ilgili ne düşünüyorsam, ne yaşandıysa, onlar bana ne söylediyse tek tek anlattım. Boş olan buzdolabı mevzusundan tutun da, biz size şunu yaptık diye başa kalkılan her şeyi söyledim.
Sorun şu ki, eşim çoook ailecidir, ailesi ile ilgili en ufak şeyde sen şöyle kötüsün, nankörsün diye köpürürdü. Bu defa söylediğim hiçbir şeye takılmadı, her şey geçmişte kaldı, kendimiz uygun bir eve çıkarız, kimse karışmaz, kendi kendimize aile oluruz, bu defa sorunları ben çözeceğim, boşanmayalım, bize yazık, çocuğa yazık, her şeyi halledeceğim gel gibisinden çok anlayışlı, mantıklı, ikna edici bir konuşma yaptı.
Ama ben inanamıyorum. Dönmeyi istemiyorum. Sanki mahsus beni ikna edip eve döndürmek için yapıyor, çocuğu almak için.
Ailesi konusunda bu kadar katı olan adam, benim o eleştirilerimi nasıl "artık geçmişte kalacak, kimse karışmayacak, mesafe olacak." diye sindirip geçiştirdi? Nasıl kıyameti koparmadı?
Bir kez olsun sen haklısın demedi ama sorunu anladı ve çözecek. Hiç ikna olmadım ve kafam iyice karıştı.
Nasıl olur da bu kadar iyi olur ?
Eşini iyi tanıyan guvenebileceğin bir ortak tanıdığınız yokmu? Ona bu konuyu anlatıp eşinle konuşturabilirsin. Eğer ona da aynı şeyleri söylüyorsa düşüncelerinde büyük ihtimalle samimidirSevgili kk hanımları merhaba,
Ciddi ciddi kafam karışık. Daha önce buraya yazmıştım, geçmiş konularımda detay var, eşimle ailesi ile birlikte yaşamak mevzusu üzerine tartışmış, ailesi ve kendisiyle çok iyiyken, birlikte yaşamayı kabul etmediğim için kötü olmuştuk ve ben evi terk etmiştim. Şu anda ailemin yanındayım. Yaklaşık 15 gündür hiç konuşmadık, sadece görüntülü olarak çocuğu görüp kapatıyordu.
Dün, bu hafta boşanma davası açacağımı, anlaşmalı boşanmayı teklif ettim, uzun uzuuuun konuştuk. Dünkü konuşmadan sonra eşimin içten içe beni haksız gördüğünü ama kötü olmamak adına alttan aldığını fark ettim. Kararımda bir değişiklik olmadı kapattık.
Bugün tekrar aradı, ben de bu defa içimi döktüm, ailesi ve kendisi ile ilgili ne düşünüyorsam, ne yaşandıysa, onlar bana ne söylediyse tek tek anlattım. Boş olan buzdolabı mevzusundan tutun da, biz size şunu yaptık diye başa kalkılan her şeyi söyledim.
Sorun şu ki, eşim çoook ailecidir, ailesi ile ilgili en ufak şeyde sen şöyle kötüsün, nankörsün diye köpürürdü. Bu defa söylediğim hiçbir şeye takılmadı, her şey geçmişte kaldı, kendimiz uygun bir eve çıkarız, kimse karışmaz, kendi kendimize aile oluruz, bu defa sorunları ben çözeceğim, boşanmayalım, bize yazık, çocuğa yazık, her şeyi halledeceğim gel gibisinden çok anlayışlı, mantıklı, ikna edici bir konuşma yaptı.
Ama ben inanamıyorum. Dönmeyi istemiyorum. Sanki mahsus beni ikna edip eve döndürmek için yapıyor, çocuğu almak için.
Ailesi konusunda bu kadar katı olan adam, benim o eleştirilerimi nasıl "artık geçmişte kalacak, kimse karışmayacak, mesafe olacak." diye sindirip geçiştirdi? Nasıl kıyameti koparmadı?
Bir kez olsun sen haklısın demedi ama sorunu anladı ve çözecek. Hiç ikna olmadım ve kafam iyice karıştı.
Nasıl olur da bu kadar iyi olur ?
Merhabalar,
Geçen sürede çok şey yaşandı, KV ile annemin görüşmesi, eşimin olumlu değişimi vs.derken sonuç halen aynı. Eşim daha sonra olumlu adımlar attı ama muhabbetimiz biraz uzayınca aynı konular açılınca görüyorum ki zihniyet aynı. Bu yüzden hep başladığımız noktaya dönüyoruz. En son "benim hayatımın merkezinde hep ailem vardı, hep de ailem olacak" deyince, tamamen kopardım iletişimimi.
Memuriyet için, sınavlarla uğraşıyorum ama onlardan da pek ümitli değilim..
Geldi mi her şey ters geliyor sanki...
belki anlamistir hatasini yinede bosanmadan iyice konusun ..Sevgili kk hanımları merhaba,
Ciddi ciddi kafam karışık. Daha önce buraya yazmıştım, geçmiş konularımda detay var, eşimle ailesi ile birlikte yaşamak mevzusu üzerine tartışmış, ailesi ve kendisiyle çok iyiyken, birlikte yaşamayı kabul etmediğim için kötü olmuştuk ve ben evi terk etmiştim. Şu anda ailemin yanındayım. Yaklaşık 15 gündür hiç konuşmadık, sadece görüntülü olarak çocuğu görüp kapatıyordu.
Dün, bu hafta boşanma davası açacağımı, anlaşmalı boşanmayı teklif ettim, uzun uzuuuun konuştuk. Dünkü konuşmadan sonra eşimin içten içe beni haksız gördüğünü ama kötü olmamak adına alttan aldığını fark ettim. Kararımda bir değişiklik olmadı kapattık.
Bugün tekrar aradı, ben de bu defa içimi döktüm, ailesi ve kendisi ile ilgili ne düşünüyorsam, ne yaşandıysa, onlar bana ne söylediyse tek tek anlattım. Boş olan buzdolabı mevzusundan tutun da, biz size şunu yaptık diye başa kalkılan her şeyi söyledim.
Sorun şu ki, eşim çoook ailecidir, ailesi ile ilgili en ufak şeyde sen şöyle kötüsün, nankörsün diye köpürürdü. Bu defa söylediğim hiçbir şeye takılmadı, her şey geçmişte kaldı, kendimiz uygun bir eve çıkarız, kimse karışmaz, kendi kendimize aile oluruz, bu defa sorunları ben çözeceğim, boşanmayalım, bize yazık, çocuğa yazık, her şeyi halledeceğim gel gibisinden çok anlayışlı, mantıklı, ikna edici bir konuşma yaptı.
Ama ben inanamıyorum. Dönmeyi istemiyorum. Sanki mahsus beni ikna edip eve döndürmek için yapıyor, çocuğu almak için.
Ailesi konusunda bu kadar katı olan adam, benim o eleştirilerimi nasıl "artık geçmişte kalacak, kimse karışmayacak, mesafe olacak." diye sindirip geçiştirdi? Nasıl kıyameti koparmadı?
Bir kez olsun sen haklısın demedi ama sorunu anladı ve çözecek. Hiç ikna olmadım ve kafam iyice karıştı.
Nasıl olur da bu kadar iyi olur ?
Aslında sorun şu, kendi aramızda konuşuyoruz çözüyoruz ama bir akşam annesi ile bir araya geliyor bakıyorum ki dolmuş patlıyor. Ailem sana şöyle iyiydi böyle iyiydi, onlar şu an çok üzgün, onlara bunu yapmaya ne Hakkı'n var?İletişim probleminiz mi var acaba? Kendini ifade mi edemiyor? Belli bir noktadan sonra ağzından aslında düşünmediği şeyler mi çıkıyor acaba? Olumlu adımlar attı demişsiniz ya, ondan dedim. Ne yapacağını bilmeyen huysuz bir çocuk gibi. Son çare olarak evlilik danışmanına gitseniz faydalı olabilir. O olumlu adımlar atınca siz de olumlu yaklaştınız mı?
Sınavlarla ilgili olumsuz düşünmeyin. Özellikle sözlü sınavlarda moralinizi yüksek tutarak daha başarılı olabilirsiniz.
Aferin sana deseydin.. Bu adama aslında egosunu zedeleyecek şeyler söylemek lazımdı.
Ailen olmadan senin fikrin aklın yok mu? Düşünme yetisine sahip değil misin? demek lazım.
Sen bu kafayla istersen 10 kere evlen onundan da boşanırsın çocuklarını da o pek kıymetli ailen
yüzünden bırakırsın demek lazım. Gerçekten de bunlardan ne köy olur ne kasaba..
Şimdi olmasa bir kaç yıl sonra başka bir olayla patlak verirdi zira zihniyetleri malum.
Çok daha mutlu olacağına inanıyorum ben Allah'ın izniyle.. İnşallah sınavlarını da kazanırsın da
bir işe girince kafan da rahatlar.
Eşini iyi tanıyan guvenebileceğin bir ortak tanıdığınız yokmu? Ona bu konuyu anlatıp eşinle konuşturabilirsin. Eğer ona da aynı şeyleri söylüyorsa düşüncelerinde büyük ihtimalle samimidir
belki anlamistir hatasini yinede bosanmadan iyice konusun ..
hemen bosaninca sonuclari kotu oluyor..
araya baban girsin aile buyukleryle bu konuyu iturup konusun bence sartlarini kabul ederse cocuk icin bir sans ver derim ben..
bosanmak cok zor...
Aslında sorun şu, kendi aramızda konuşuyoruz çözüyoruz ama bir akşam annesi ile bir araya geliyor bakıyorum ki dolmuş patlıyor. Ailem sana şöyle iyiydi böyle iyiydi, onlar şu an çok üzgün, onlara bunu yapmaya ne Hakkı'n var?
Yahu ne yapmışım ailene diyorum, onları istememişsin diyor. Aynı evde oturmayı istememek ile ailesini istememenin aynı şey olduğunu sanıyor. Oysa hem ailesine hem kendisine defalarca onlarca kez anlatmıştım, bana ihtiyacınız olursa her zaman yanınızda olurum, başımın üstünde yeriniz/yerleri var ama şu am bir zorunluluğumuz yok diye. Yok anlamıyorlar. Şimdi istemeyen, ileride ihtiyaçları olduğunda da istemezmiş.
Bilmiyorum bu bencillik, sabit fikirlilik, dediğim dediklik. Başka bir şey değil.
Daha önce de kıyafetlerimi göndereceğini söylemişti, bugün hatırlatma yaptım, göndereceğim zaten gereksiz yere yer kaplıyorlar demiş tabi ben de az değilim, eşyalarımı gönder, dolapları boşalt ailen gelsin evinde otursun, yeter bizim yüzümüzden mağdur oldukları dedimböyle saçma sapan, şöyle oldu, böyle demişsinlerle yıktık dağıttık güzelim yuvamızı.
Oysa üç gün önce seni ve oğlumu çok özledim, çok da seviyorum, her şeyi halledeceğim, dön diye konuşmuştuk. Aynı akşam annesinin yanına gitti ve o gece yine fikir değiştirdi.
Bu adama güven de olmaz, bi'cacık da olmaz.
Tek derdim işim, hayırlısı olsun.
Çok üzüldüm ya. Adam barışmak isterken ailesinin doldurması sonucu değişmesi çok üzücü. Siz de o arada umutlanıp sonra yine hayal kırıklığı yaşadınız.
Hayırlısı olsun. Umarım sınavınız çok iyi geçer ve sonuç istediğiniz gibi olur.
olmuyorsa birak..Aile büyükleriyle olmuyor. Annesi aradı annemi, o da bir kez olsun, gelsin Nasıl isterlerse öyle yaşasınlar diyemedi. Kadın hala, bizi nasıl istemez, bizim yüzümüze nasıl bakacak diyor. Son konumda bunları yazdım detaylı bir şekilde. Karmakarışık işte ama olmuyor.
olmuyorsa birak..
benim eski k.v de bir tartismamizda sizi bosatacam dedi bana...
neyse bosanirken geldiler guya beni vazgecirmeye gelmisler..
ben dedim ki k.v ye sen bizi bosatacam dedi noldu dedim...
o akilsiz k.v demesin mi??BEN ONU SOYLEMEK ISTEMEDIM SADECE OGLUMA LAYIK DEGILSIN DEMEK ISTEDIM ...dediben simdi guleyimmi aglayayim mi.
ogluda ayni anasi iste..
hepsi akilsiz..
iyikide geri donmek gibi bir hata yspmadim..
yoksa gidisim olur geriye cenazem gelirdi..
Guzuz kardesim benim hala umudum var. Bence uzaktan uzaga olmuyor bu isler esinle yuzyuze karsilikli bir gorusmen gerekiyor. Telefonla arkadasla olacak sey degil. Ayri bir evde oturacaksaniz yeni bir ev tutup deneyebilirsin.
Ben çok iyi biliyorum ki, eşim bu kafadayken biz düzelemeyiz. Ailesinin yanına gidip geldikçe, senin yüzünden üzülüyorlar diye bana saracak. Bu konu hiç kapanmayacak.
Adam yaşadıklarımızı, bizzat şahit olduğu olayları bile annesinin ağzıyla anlatıyor.
Bizden bir halt olmaz. İnşallah ben de ikna olmak gibi bir hata yapmam.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?