kızlar... artık eşim bu konuyu açmıyor. bana o konuyu açmayalım yine tartışırız diyor. yani kendi görüşüne devamm ediyor ama beni kırmamak için de gitmiyor. onun yerine kızkardeşiyle Amerikaya gitmeye karar vermişler. ne güzel değil mi? kızın araştırma ödevi varmış, Amerikaya gitmesi gerekiyormuş, bir abi olarak kardeşini Amerikaya götürmeliymiş.onun sorumluluğuymuş bu. ben onlar gittiğinde onların memleketinde çalışıyor olacağım,evde yalnız başıma..bilmiyorum doğru mu bu yanlış mı?ama yurtdışı benden daha önemli galiba. bilemiyorum, anlayamıyorum. ne yapmalıyım?gidersem ömür boyu kırgınlığın olur mu diye sordu? aslında ona hep kırgınım, evliliğimin 1. senesi ve başından beri kırgınım. Ailemi bırakıp onun memleketine geldim, tanıdığım kimse yok, zaten nefret ediyorum burdan ve o beni hep akşamları yalnız bırakıp arkadaşlarına gitti, haftasonları ya ailesine ya da ailesi bize. ben ailesine gitmesem bile oı gider gece yarılarında gelir. 1 saat kardşiyle telefonda konuşur.annesiyle hergün görüşür, beni asla aramaz konuşmaz, radyasyon yayıyormuş telefon ondan ama başkasına gelince.... Allah bir an önce kurtarsın beni...çok mutsuzum...acaba ben mi abartıyorum.bazen ondan nefret ediyorum,aşırı yalnız hissediyorum kendimi...