Canım durumuna çok üzüldüm ne diyeceğimi bilmiyorum zaten sen de elinden gelen herşeyi yapmışsın kaynananla konuşsan yada görümcenle.seni anlayacak kimse yok mu ailende
allah yardımcınız olsun beterın beterı var demekki benm problemım kaynananm çok şükür eşimle öle bi durum yok çok aramıyo ailesini. keşke bebek için ecele etmeseydın
yok canım yok onlar hiç anlamazlar bir görsen kendileri melek sanki hep karşılarındaki suçlu
bence sende otoriteni koysaymışsn bıraz
ugurbocuuu öncelikle teşekkür ederim yazdığın için ocak 2014 annelerinde bahsetmek istemedim orada bambaşka bir heyecan paylaşılıyor oraya yazıp da kimseyi sıkmak istemedim orada yazılanları paylaşılanları okudukça derdimi sıkıntımı birazcık unutabiliyorum. Sen bu durumu baya atlatmışsın ne güzel ama ben atlatabileceğimi sanmıyorum hiç umudum yokkayınvalidem çok yaşlı olmamasına rağmen kalkıp hiç bir işini kendisi yapmayan hep hastayım hastayım diye ortalarda gezen bir insan iki görümcem var yanında onlar da aynı. Benimle akran sayılırlar ama içi geçmiş hepsinin resmen evlerini pislik götürüuor kalkıp temizlemeye mecalleri yok kayınvalidem desen bir tas çorba kaynattığını bile görmedim şimdiye kadar mutfağın yolunu bilmez o derece. Kısacası yanlarına oğullarını istiyorlar güya hiçbir iş yapacak halleri yok ya bütün işi oğullarına ve bana yıkacaklar. Ben kabul etseydim oraya taşınacaktık ama ben eşime istersen beni bırak git ama ben gelmem bile bile bütün hayatımı uçuruma atmam dedim.11 ay sonra büyük görümcemin düğünü var ve eminim ki o da evden gidince iyice baskı yapacaklar oraya taşınmamız için ve bu da hep aklımda biliyorum aynı şeyleri gene yaşayacağım
çok büyük kavgalar yaşadık ben krizler nöbetler geçirdim hamile halimle yerlerde baygın yatarken bile geldi kavga etti benimle. O hallerimizi hiç unutamıyorum hep aklımda bağırıp çağırışı yüzüme nefretle bakışı Nasıl yalvarırdım biliyor musun nolur yapma artık dayanamıyorum hiç mi için acımıyor diye ağlaya ağlaya yalvarışımı ama onun hic içinin sızlamayışını unutamıyorum tamam sen ailene çok düşkündün evlenince onlardan ayrı kaldın ama ben de sokaktan gelmedim ben de annemin babamın evinden çıktım geldim ben evimizi yuva bildim deyince gene defol git o zaman babanın evine deyişi hala kulağımda çınlıyor Avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ağlayıp nefesim kesilince uyuyakalışlarım hep gözümün önünde. Ama artık o kadar yorgunum ki inana onunla kavga bile edemiyorum. Sessizleştim durgunlaştım en son ne zaman içimden gelerek güldüğümü çoktan unuttum Bazen gözlerine bakıp benim gülüşümü özlemedin mi diyorum. Özledim diyor ama ne fayda ertesi gün gene aynı. çok yorgunum tükendim. Karnimdaki meleğim olmasa nasıl dayanırdım bilmiyorum. Eşimi o kadar özledim ki hem de yanıbaşımdayken
ugurbocuuu öncelikle teşekkür ederim yazdığın için ocak 2014 annelerinde bahsetmek istemedim orada bambaşka bir heyecan paylaşılıyor oraya yazıp da kimseyi sıkmak istemedim orada yazılanları paylaşılanları okudukça derdimi sıkıntımı birazcık unutabiliyorum. Sen bu durumu baya atlatmışsın ne güzel ama ben atlatabileceğimi sanmıyorum hiç umudum yokkayınvalidem çok yaşlı olmamasına rağmen kalkıp hiç bir işini kendisi yapmayan hep hastayım hastayım diye ortalarda gezen bir insan iki görümcem var yanında onlar da aynı. Benimle akran sayılırlar ama içi geçmiş hepsinin resmen evlerini pislik götürüuor kalkıp temizlemeye mecalleri yok kayınvalidem desen bir tas çorba kaynattığını bile görmedim şimdiye kadar mutfağın yolunu bilmez o derece. Kısacası yanlarına oğullarını istiyorlar güya hiçbir iş yapacak halleri yok ya bütün işi oğullarına ve bana yıkacaklar. Ben kabul etseydim oraya taşınacaktık ama ben eşime istersen beni bırak git ama ben gelmem bile bile bütün hayatımı uçuruma atmam dedim.11 ay sonra büyük görümcemin düğünü var ve eminim ki o da evden gidince iyice baskı yapacaklar oraya taşınmamız için ve bu da hep aklımda biliyorum aynı şeyleri gene yaşayacağım
çok büyük kavgalar yaşadık ben krizler nöbetler geçirdim hamile halimle yerlerde baygın yatarken bile geldi kavga etti benimle. O hallerimizi hiç unutamıyorum hep aklımda bağırıp çağırışı yüzüme nefretle bakışı Nasıl yalvarırdım biliyor musun nolur yapma artık dayanamıyorum hiç mi için acımıyor diye ağlaya ağlaya yalvarışımı ama onun hic içinin sızlamayışını unutamıyorum tamam sen ailene çok düşkündün evlenince onlardan ayrı kaldın ama ben de sokaktan gelmedim ben de annemin babamın evinden çıktım geldim ben evimizi yuva bildim deyince gene defol git o zaman babanın evine deyişi hala kulağımda çınlıyor Avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ağlayıp nefesim kesilince uyuyakalışlarım hep gözümün önünde. Ama artık o kadar yorgunum ki inana onunla kavga bile edemiyorum. Sessizleştim durgunlaştım en son ne zaman içimden gelerek güldüğümü çoktan unuttum Bazen gözlerine bakıp benim gülüşümü özlemedin mi diyorum. Özledim diyor ama ne fayda ertesi gün gene aynı. çok yorgunum tükendim. Karnimdaki meleğim olmasa nasıl dayanırdım bilmiyorum. Eşimi o kadar özledim ki hem de yanıbaşımdayken
İşte ilk başlardaki hatam o oldu kimse kırılmasın diye sesimi çıkarmadım ama artık yüz vermiyorum pek muhatap olmuyorum bu sefer de eşim niye onlara soğuk davranıyorsun diye kavga ediyor. Ben de nasıl istiyorsan öyle düşün deyip geçiyorum. Bu halimde beni bu kadar üzen insanlara niye sıcak davranayım ki
ailen nerde onların yanına git sana yazık değilmi
Allah yardımcın olsun eminim zordur
Selamlar 8 buçuk aylık evliyim. Çok sıkıntılar yaşadım. Çoğu hatta hepsi eşimin ailesinin oğullarının artık evli olduğunu bir yuvası olduğunu kabullenememelerinden kaynaklanan sıkıntılardı. Daha da kötüsü eşim de bir yuvası olduğunun farkında değil beni ailesi olarak görmüyor. Bıraksam annesinin kucağından hiç çıkmayacak haftada kaç gün oraya gitmek istiyor o kadar sıkıldım ki resmen oranın dışında hayatımız kalmadı ne arkadaşlarımı ne de akrabalarımı ziyarete gidemiyorum bir gün gitmesek ertesi gün ordayız. Evinin ihtiyacı eksiğini hiç düşünmez onların eksiğini hemen karşılar. evimizi evi olarak bile görmüyor. Hatta kabul etsem ailesiyle aynı evde yaşayacaktık ama ben kabul etmedim sen istersen git ama ben bile bile ömür boyu mutsuz olmayı seçmem dedim. Bu sebeplerden defalarca kavga ettik bir gün iyi olsak ertesi gün kavgalıyız. 7 aylık hamileyim ağlamadığım bir gün bile yok ve eşimin umrunda bile değil. Daha ilk zamanlarımızdan beri kırıp döktü beni. Kalbim paramparça resmen harabeye döndü. Uzun zamandır içimden gelerek gülmeyi unuttum. Bağırıp çağırmaları hakaretleri defol git demesi hep aklımda. Unutmaya çalışıyorum olmuyor. İçimde hep burukluk var. Hamilelikten dolayı bazen sıkıntılar yaşıyorum bir kere bile iyi misin ne oldu nasıl oldun diye sormuyor. Hiç bir işe de yardım etmiyor. Lafa gelince seviyorum seviyorum. Ama artık inanmıyorum. Ailesinden başka kimseyi umursamıyor. Onları düşünmesin demiyorum tabi ki ama azıcık da beni ve bebeğimizi düşünmesini istemek suç muO kadar kırgınım ki. Çok severek evlenmiştik beni sevdiğine mutlu olacağımıza çok inandırmıştı beni. Şimdi hiç gözünü kırpmadan kırıp döküyor beni. Üzüntüden stresten kaç defa baygınlık geçirdim hamile halimle hasta yatarken bile kavga etti benimle. Oysa ki tek istediğim beni o halde görünce sevgiyle bakıp elimi tutmasıydı. O kadar yalnız ve yorgun hissediyorum ki ve o kadar kırgınım ki Yavaş yavaş kendinden soğutuyor beni gözlerine bakmaya kıyamazdım şimdi kızgınlıkla bakıyorum gözlerine. Ne kadar mutluyduk ne hale getirdi bizi. İçim o kadar yanıyor ki anlatamam. Sıktıysam kusura bakmayın arkadaşlar o o kadar doluyum ki paylaşmak istedim. Ne yapmalıyım sizce?
evliliğin ilk zamanları zaten hep kavga ve küslüktür. erken hamile kalman da bunu hızlandırmış. erkekler sanıyorlar ki kadınlar iş yapmak, hem evde hem dışarda harıl harıl çalışıp yorgunluktan gebermek, kayınvalideyi falan mutlu etmek gibi hayallerle evleniyorlar... valla benim eşim bile böyle sanıyorsa bence hepsi sanıyordur. annelerini, ablalarını, teyzeleri,vs yıllardır evli kadınları böyle gördükleri için evlenir evlenmez kırk yıllık evli gibi davranmamızı bekliyorlar. o yüzden sen de evlilikten beklenti içinde olduğunu eşine anlatmalısın önce. bunları anladı mı iş tamamdır. kadınların evlilikten böyle şeyler beklemediğini, en azından başlıca hayallerin bunlar olmadığını sakince anlatmalısın.
Ben esinin ailesiyle yaşayan evde ne yemek pişecegine bile karar verme yetkisi olmayan kaynanasi ve kayin pederinin hakaretlerine cocuklari icin susan ben...eşinin bu dunyada en son sevdiği kişi olan eşinden sürekli"isine gelmiyosa kapi orda"cümlesini duyan bebeyini istemeyen bi babaya cocuk doguran ben hamilelikte gözünde yas eksik olmayan yetmeyip aldatilan birde tokat yiyen ailesinden "cocuklarini birakirsan gel "sözünü duyan 22 yasinda okuyamamiş caresiz olan ben.... varmi buna yorumu olan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?