Benimki de benzer. Kopmuyorlar. Sekil degistiriyo bu tür bagimliliklar. Zaten elimden geldigince muhatap olmuyorum. Ondan cildiriyo bu sefer de. İcimden gelmiyo ama. Bana seslenince muzigin sesini aciyorumDuygusal açıdan çok zorlayacaktır belki sizi ama iletişimi minimumda tutsanız?Yani sadece zorunlu hallerde ki onu da çoğunlukla mesajlaşarak halletseniz en azından bağırmasını duymazsınız ya da gerginlik çıkabilecek alanları daraltmış olursunuz.Benim başımda da şu an benzer durum var,ben çareyi böyle buldum yapılacak şeylerle ilgili mesaj atıyorum ya da birkaç saniyelik telefon görüşmesi o kadar.
Bir de gördüğüm duyduğum hani burada diyorlar ya işte karşınızdaki kişiyi sıkmayın boğmayın özel alanlarına saygı duyun vs vs Türk erkeğinde ters işliyor bu durum.Ben de eşimin sosyal hayatına çok karışmazdım,karışmadıkça iş çığırından çıktı.Şu anda neredeyse haftanın her günü akşam eve gelir karnını doyurur yarım saat kadar çocuklarla takılır sonra gece 12 ye kadar arkadaşlarıyla.Ve ben asla o dışarıdaki ortamından kopacağına inanmıyorum
Destek aliyordum. Ama biraktim. Cunku ise yaramadi. Terapist bana esini getir diyip duruyor. Gelse getirmez miyim Allah askina gelmiyo adam. Ben zaten hicbir seyi unutmuyorum asla. Hatta birikiyor. Ve hatta hepsinden igreniyorum. Sadece midemi bulandiriyorlar. Varliklari, hayatimda olmalari. Kocamin bana dokunmasi, nefesi, kokusu... Hissettigim en net sey bu su an. Ayni yatagi paylasmak bile zor geliyor. Beni dunya kotusu ilan eden kocam, karnimdaki cocugun babasi. Ben bosanmak istiyorum ama neden duruyorum, korkuyorum bilmiyorumBu adam benim karım var çocuğum var bize huzur vermiyorlar, ailemi sileceğim diyen yemekten içmekten kesilen adam değil mi? Nasıl buralara geldi konu? İlk konunuzda öyle demiştiniz?
İşte insanoğlu kullanabildiği zaman sizden iyisi yok ama rest çekerseniz sizden kötüsü yok. Eş değil annesiyle babasına hizmetçi aramış. Hamilesiniz sizi üzmek istemiyorum en hassas döneminizdesiniz ama size bunları yapanları unutmayın. Bebekten sonra ayrılmakta o kadar kolay değil. Destek alıyor musunuz? O gelmesin ne hali varsa görsün ama siz alın lütfen. Siz kendinizi iyileştirin o ne yaparsa yapsın. Bebeğinizin doğduğu büyüdüğü ortam bu olmasın.
Yok istiyo. Oyle bir derdi yok. Ama ben soguk durdukca her konuda o da bisey soylemiyo fazla. 10 ayda bu haldeyiz evet. Gercekten acinacak durum.On ayda bir evlilik nasıl bu hâle gelmiş üzüldüm canım benim. Kendini üzme şimdi bu halinle madem öyle de hayatını yaşa. Boşver.
Bir de cinsellik sen istemedikçe neden istemiyor belki bir sorunu vardır demedigi
Eşimle ikimizin kavga sebebi çocuklar gerçekten çocuktan sonra daha zor degilmi? inşallah konu sahibinin ilişkisine bebek iyi gelirGerçekten bana da öyle geldi. Ben 13 yıllık evliyim. 15 yıldır da beraberiz. Ben belki hissetsem bunlar bir nebze ama. Bir de bazı şeyler birden gelişmez. Yılların birikimi olur. Ben sizin yerinizde olsam acele etmem. Durun bir düşünün. Siz buradakileri dinlemeyin. Çocuğunuz doğsun ki zaten artik hamilesiniz. Hamile olmasanız derdim ki tamam ama.. bebek de bir şansı hakediyor bence.
Neden bağırdı?Bu surekli bagriyo bana bi de madem stres atmak icin yazdim bunu da yazayim. Az once yine telefonda bagirdi suratina kapattim. Ben tatli dilli bi insandim. Neşeliydim cok gulerdim. Mahvetti beni. Keşke geçmişe dönebilsem. Onu tanimadigim zamanlar hayatimin en guzel zamanlariymis
Ailesine gitmek istedi. Ben de yuzume bakacaklarsa gelirim dedim diye. Yuzume bakmiyo da babasiNeden bağırdı?
Sanmiyorum. İsler daha da zorlasacak gibi duruyorEşimle ikimizin kavga sebebi çocuklar gerçekten çocuktan sonra daha zor degilmi? inşallah konu sahibinin ilişkisine bebek iyi gelir
Benimde eşim öyle arkadaşım 10yillik evliyim. Son 3yili bunun kavgasiyla geçti. Senin dediğin gibi tüm sorumluluğu üzerime aldım ama en son kavgası sofrada ekmeği bitmiş niye takip etmemisim ekmek niye vermemisim oldu. Daha kötüsü oluyor ama iyisi olmuyo maalesef. Biz kendi kendimize bı beklentiye giriyoruz acaba düzelir mi diye? Ama düzelmiyorlar bunlar bı gerçek.Sorunlarim actigim diger konularda var. Benim derdim aslinda ne k.validemin ve k.pederimin patavatsizligi ne baska bisey. Benim sorunum eşim. Cunku bunlarin ustesinden gelebilecek kisi de eşim(di). Ben artık onca kavgadan sonra kendimde eşimle evliliğime devam etme isteği duymuyorum. Ama 5 aylik hamileyim. Bir yere gitmesini istemiyorum, mantikli aciklama sunuyorum mesela. Dogru degil diyorum. Aldigim tepki icler acisi. Sananeden başlıyor, ne bicim ailede yetismissinle bitiyor. Soyleyeyim, dirdirci biri degilim. Asla baskici degilim. Ben ona ne kadar alan actiysam o her zaman daha fazlasini istedi. 2 gunde bir arkadaslariyla. İs cikisinda eve gelmiyor. Gelir gelmez de uyuyor. Sitem ediyordum ama artik biraktim. Ben de evde olmamaya basladim. O gelmeden eve geliyorum. Sohbetimiz zaten evlendik evleneli yok. Sadece cinsellik. Onu da son zamanlarda ben sadece kendimi tatmin etmek icin ister oldum. Kisacasi artik cabalamiyorum. Onunla muhatap olmamak icin tum isleri kusursuz yapmaya basladim. Ya da is uretmeye. İcimde olan sevgisi bitti. Beni optugunde icim almamaya basladi. Kokusu hosuma gitmiyor artik. Bana dokunmasi bile bazen... Bu durum duzelir mi bilmiyorum. Terapiste gittim. Ama yalniz hicbir ise yaramadi. Onu benimle gelmeye ikna edemedim. Yani cabaladim. Sonuc alamadim. Cok denedim. Artik bekledigim sey bebegimin dogmasi sanirim. Sonrasina bakicam. Mutsuzum. Bunu yuzune soylemekten de cekinmiyorum. Onun da ben vezgectigim icin morali bozuluyor. Sanki kendi kendime bu hale gelmisim gibi davraniyor.
Cesaret harika bir şey. Yaptigin eminim hayatinda aldigin en doğru karar. Bizim son kavgamiz da ben hamileyim, balik kokusundan tiksiniyorum. Esim de balik tutup getiriyor. Ama anlasmamiz o ust katta pisirecek bana da kokusu gelmeyecekti. Ama oyle olmadi tabii. Kuzeninin evine gitti 2 kez. 2.sinde ya babannene in ya annenlere git yapsinlar sana ye o kadar seviyosan ben istemiyorum bensiz sekilde evli ciftin evine gitmeni dememden cikti. Belki soyleyis tarzim sertti, kabul ediyorum. Ama verdigi tepkiler o kadar cirkindi ki. O an icimden bir seylerin koptuğunu ve buz kestiğini hissettim. Onun hayatinda değerim yok. Soyledigim sozlerin, isteklerimin ... En ufak saygiyi hak etmiyorum gozunde. Ozgur olmak istiyor. Sonra bana dokunsun bile istemiyorum birkac gundur. Bana seslendiginde muzigin sesini aciyorum ya da onu duyamayacagim yere gidiyorum. Kendi isimde oluyorum. Sordugu soruya evet ya da hayir diyebiliyorum. Varligi beni huzursuz ediyor artik. Etrafimda olmasindan rahatsizim. İçimi döküyorum belki ama. Bu geçici mi onu da bilmiyorum. Onu opmuyorum, sogugum diye dertleniyor. Ama bana yabanci gelmeye basladi. Yatagimda tanimadigim ve istemedigim bir adam var gibi. Kokusunu almak istemiyorum. Hoşuma gitmiyor. Sicakligini istemiyorum. Bana dokunsun istemiyorum. Bu seviyeye gelmeden cok kez konusmaya calistim. Ama dinlemedi bile beni. Her zamanki gibi beni hic dinlemedi. Ben de bosanmak istiyorum. 5 aylik hamileyim. Cocuk dogunda kayinvalide, kayinpeder sorunlari artacak adim gibi eminim. Onlardan da midem bulaniyor artik cunku evliligimi mahveden onlsr. Kocamin da izniyle tabii. Ustelik hatalarini kabul etmek yerine... Neyse iste. Kisacasi bugun ise gonderene ksdar canim cikti. Gitsin evden artik diye. Bu kadar.Benimde eşim öyle arkadaşım 10yillik evliyim. Son 3yili bunun kavgasiyla geçti. Senin dediğin gibi tüm sorumluluğu üzerime aldım ama en son kavgası sofrada ekmeği bitmiş niye takip etmemisim ekmek niye vermemisim oldu. Daha kötüsü oluyor ama iyisi olmuyo maalesef. Biz kendi kendimize bı beklentiye giriyoruz acaba düzelir mi diye? Ama düzelmiyorlar bunlar bı gerçek.
Bende yanlışlikla bile dokunmak istemiyorum o derece soğudum o da bana senden soğudum dedi. Ama boşanalim diyince de etekleri tutuştu çünkü düzeni bozulacak. Ben bugün 3cocugumla boşanma davası açıyorum sende daha fazla çekme bu adamı.
Hormonlar da etkiliyor olabilir diye zaten sabrediyorum hala. Zaten biraktim. Ne kendim anlatiyorum ne ona soruyorum. Duzeltmeye cabaliyo sozde. Ama bagris cagrisla bitiyo. Ben de hic dinlemiyorum bile isin asli.Madem sizin için bitti bırakın nerde isterse pişirsin yesin balığını.
Kavga etmek istemiyorsanız bu tip insanlarla hiç muhattap olmayacaksınız.
Ne yaparsa yapsın diye salacaksınız.
Eve kaçta gelmiş gitmiş önemsemeyin.
Zaten boşanınca bunların hiçbiri olmayacak aynı evde yaşayan iki yabacı gibi davranın mesela…
Sonra da duruma bakarsınız.
Hormonlar da çok etkiliyor şuan sizi.
Zamana yayın biraz.
İşte hamilelik geçici bı süreç ve bu durumda bı kaç ay balık tutup getirmese bu değer verdiğini gösterir. Çok basit bişey bu. Bizimde en büyük sıkıntımiz iletişimsizlik zaten. Beni dinlememesi. Ben rahatsız olduğum şeyleri söylediğimde sen evde olmami istediğinde ben evde oturmaktan mutlu değilim diyor. Dedim bu evde mutlu değilsen gidebilirsin. Gitmiyor da . Ama sizin yerinizde olsam kime giderse gitsin asla ilgilenmemCesaret harika bir şey. Yaptigin eminim hayatinda aldigin en doğru karar. Bizim son kavgamiz da ben hamileyim, balik kokusundan tiksiniyorum. Esim de balik tutup getiriyor. Ama anlasmamiz o ust katta pisirecek bana da kokusu gelmeyecekti. Ama oyle olmadi tabii. Kuzeninin evine gitti 2 kez. 2.sinde ya babannene in ya annenlere git yapsinlar sana ye o kadar seviyosan ben istemiyorum bensiz sekilde evli ciftin evine gitmeni dememden cikti. Belki soyleyis tarzim sertti, kabul ediyorum. Ama verdigi tepkiler o kadar cirkindi ki. O an icimden bir seylerin koptuğunu ve buz kestiğini hissettim. Onun hayatinda değerim yok. Soyledigim sozlerin, isteklerimin ... En ufak saygiyi hak etmiyorum gozunde. Ozgur olmak istiyor. Sonra bana dokunsun bile istemiyorum birkac gundur. Bana seslendiginde muzigin sesini aciyorum ya da onu duyamayacagim yere gidiyorum. Kendi isimde oluyorum. Sordugu soruya evet ya da hayir diyebiliyorum. Varligi beni huzursuz ediyor artik. Etrafimda olmasindan rahatsizim. İçimi döküyorum belki ama. Bu geçici mi onu da bilmiyorum. Onu opmuyorum, sogugum diye dertleniyor. Ama bana yabanci gelmeye basladi. Yatagimda tanimadigim ve istemedigim bir adam var gibi. Kokusunu almak istemiyorum. Hoşuma gitmiyor. Sicakligini istemiyorum. Bana dokunsun istemiyorum. Bu seviyeye gelmeden cok kez konusmaya calistim. Ama dinlemedi bile beni. Her zamanki gibi beni hic dinlemedi. Ben de bosanmak istiyorum. 5 aylik hamileyim. Cocuk dogunda kayinvalide, kayinpeder sorunlari artacak adim gibi eminim. Onlardan da midem bulaniyor artik cunku evliligimi mahveden onlsr. Kocamin da izniyle tabii. Ustelik hatalarini kabul etmek yerine... Neyse iste. Kisacasi bugun ise gonderene ksdar canim cikti. Gitsin evden artik diye. Bu kadar.
Bence en doğrusunu yapmışsın ama testi kırıldıktan sonra yapmışsın maalesef( hamilelikten bahsediyorum) nedense kadınlarımız çoluğa çocuğa karışmadan akıllanmıyor.belli ki malzeme bu, açıkça doğrulamış oldunuz.yaa kabul edeceksiniz, ya da bu diyardan gideceksiniz.belli ki adamın hayatında olup, olmamanız umrunda bile değil.ya da bu durumları dert edebilecek kapasitesi bile yok.Sorunlarim actigim diger konularda var. Benim derdim aslinda ne k.validemin ve k.pederimin patavatsizligi ne baska bisey. Benim sorunum eşim. Cunku bunlarin ustesinden gelebilecek kisi de eşim(di). Ben artık onca kavgadan sonra kendimde eşimle evliliğime devam etme isteği duymuyorum. Ama 5 aylik hamileyim. Bir yere gitmesini istemiyorum, mantikli aciklama sunuyorum mesela. Dogru degil diyorum. Aldigim tepki icler acisi. Sananeden başlıyor, ne bicim ailede yetismissinle bitiyor. Soyleyeyim, dirdirci biri degilim. Asla baskici degilim. Ben ona ne kadar alan actiysam o her zaman daha fazlasini istedi. 2 gunde bir arkadaslariyla. İs cikisinda eve gelmiyor. Gelir gelmez de uyuyor. Sitem ediyordum ama artik biraktim. Ben de evde olmamaya basladim. O gelmeden eve geliyorum. Sohbetimiz zaten evlendik evleneli yok. Sadece cinsellik. Onu da son zamanlarda ben sadece kendimi tatmin etmek icin ister oldum. Kisacasi artik cabalamiyorum. Onunla muhatap olmamak icin tum isleri kusursuz yapmaya basladim. Ya da is uretmeye. İcimde olan sevgisi bitti. Beni optugunde icim almamaya basladi. Kokusu hosuma gitmiyor artik. Bana dokunmasi bile bazen... Bu durum duzelir mi bilmiyorum. Terapiste gittim. Ama yalniz hicbir ise yaramadi. Onu benimle gelmeye ikna edemedim. Yani cabaladim. Sonuc alamadim. Cok denedim. Artik bekledigim sey bebegimin dogmasi sanirim. Sonrasina bakicam. Mutsuzum. Bunu yuzune soylemekten de cekinmiyorum. Onun da ben vezgectigim icin morali bozuluyor. Sanki kendi kendime bu hale gelmisim gibi davraniyor.
Çocuk olmasa dediğin doğru da çocuklu biraz kökten ve büyük bir tecrübe oluyor.Ben de oyle hissediyorum. Ama bu evliliğin hayatima tecrube kattigini da dusunuyorum. Eşim cömert biridir. Ben de kendime bakiyorum. Kendimi gelistiriyorum, vucudumun bakimini yapiyorum. Kendi halimdeyim. O yokmus gibi artik.
Hiç cinsel istek de mi yok bu adamlardaDuygusal açıdan çok zorlayacaktır belki sizi ama iletişimi minimumda tutsanız?Yani sadece zorunlu hallerde ki onu da çoğunlukla mesajlaşarak halletseniz en azından bağırmasını duymazsınız ya da gerginlik çıkabilecek alanları daraltmış olursunuz.Benim başımda da şu an benzer durum var,ben çareyi böyle buldum yapılacak şeylerle ilgili mesaj atıyorum ya da birkaç saniyelik telefon görüşmesi o kadar.
Bir de gördüğüm duyduğum hani burada diyorlar ya işte karşınızdaki kişiyi sıkmayın boğmayın özel alanlarına saygı duyun vs vs Türk erkeğinde ters işliyor bu durum.Ben de eşimin sosyal hayatına çok karışmazdım,karışmadıkça iş çığırından çıktı.Şu anda neredeyse haftanın her günü akşam eve gelir karnını doyurur yarım saat kadar çocuklarla takılır sonra gece 12 ye kadar arkadaşlarıyla.Ve ben asla o dışarıdaki ortamından kopacağına inanmıyorum