selam kızlar
benim derdim evlendiğimizden bu yana sürüyor.Öncelikle şunu belirtmek istiyorum benim geçmişte hiç kuvvetli bağlarla kurulmuş arkadaşlığım olmadı
Şuan bile hiç arkadaşım yok diyebilirim.Evliyim ve bir çocuğum var.Gelelim derdime ...Eşimin herzaman görüştüğü ve kuvvetli bağlara sahip dost topluluğu var 6 kişiden oluşuyor.Eşim bu kişilerle kardeş gibi yıllara dayalı bir dostlukları var. 2 veya 3 hafta da bir görüşüyor bu kişilerle.Çok temiz insanlar ve hepsi evli..Ancak eşim ne zaman onlarla görüşmek isterse ben sinir oluyorum .Elimde değil.Eşimin bana olan ilgisi çok ama arada bu bahsettiğim arkadaşlarıyla görüşmek istediğinde ben herzaman ona tavır yapıyorum yapmak istemiyorum kendime yapmamak için söz veriyrum ama yinede tavır yapıyorum .Böyle yapınca da eşim le tartışıyoruz.Acaba bu davranışım benim hiç böyle kuvvetli dostluğum olmadığından mıdır..Bilemiyorum kızlar sizce bu duygularımdan nasıl vazgeçebilirim fikirlerinizi paylaşırmısınız lütfen
benim derdim evlendiğimizden bu yana sürüyor.Öncelikle şunu belirtmek istiyorum benim geçmişte hiç kuvvetli bağlarla kurulmuş arkadaşlığım olmadı
Şuan bile hiç arkadaşım yok diyebilirim.Evliyim ve bir çocuğum var.Gelelim derdime ...Eşimin herzaman görüştüğü ve kuvvetli bağlara sahip dost topluluğu var 6 kişiden oluşuyor.Eşim bu kişilerle kardeş gibi yıllara dayalı bir dostlukları var. 2 veya 3 hafta da bir görüşüyor bu kişilerle.Çok temiz insanlar ve hepsi evli..Ancak eşim ne zaman onlarla görüşmek isterse ben sinir oluyorum .Elimde değil.Eşimin bana olan ilgisi çok ama arada bu bahsettiğim arkadaşlarıyla görüşmek istediğinde ben herzaman ona tavır yapıyorum yapmak istemiyorum kendime yapmamak için söz veriyrum ama yinede tavır yapıyorum .Böyle yapınca da eşim le tartışıyoruz.Acaba bu davranışım benim hiç böyle kuvvetli dostluğum olmadığından mıdır..Bilemiyorum kızlar sizce bu duygularımdan nasıl vazgeçebilirim fikirlerinizi paylaşırmısınız lütfen