Sadece ilk hamileliğimi yaşamış olsaydım amma abartıyorsunuz derdim ama ikinci hamileliğimde bulantılardan başımı kaldıramayıp, hayata küsmüştüm. Açtım ama bir şey yiyemiyordum, nadiren canım bir şey isterdi, onu o an yiyebilmek dünyalara bedel olurdu. Sizi de anladım canınızın simit istemesi, onu yiyebilme umudu. Eşiniz siz bu durumdayken gitmişse kısa sürede dönmeliydi, gelicem diyip gelmemesi de çok sinir bozucu. Ama verdiğiniz tepki böyle olmamalıydı, bence eşinizle durumunuzu paylaşın, konuşun. Her hamilelik farklı, bazıları çok kolay geçiyor, bazıları hasta gibi oluyorsunuz, dünya ettafınızda dönmek zorunda kalıyor. Sizinkinin zor olduğunu, yalnız kalmamanız gerektiğini, ona ihtiyaç duyabileceğinizi, Naz niyaz değil gerçek olduğunu söyleyin.
Kocamı arayıp getirmesini isteyeceğim. Adetliyim, işi benden daha önemli olamaz herhalde. Sonuçta doğurgan bir kadınım hala.
güldürdün
