Hem size hem eşinize üzüldüm. Ancak biraz da özeleştiri yapmak lazım. Evlendiğinizde sanırım 25 yaşındaymışsınız, maddi olarak tek başınıza geçirmeniz için yeterli olacak maaşınız varmış. Şuanki hayat standartlarınızı eşinize gebe kalmadan sağlayabilirmişsiniz. Dışarıdan bakıldığında: yorulmadan , ezilmeden, başkasının sizi sırtlayacağı bir yaşam tarzına dönmüşsünüz ve eşinizi de bu hayatın bileti olarak görmüşsünüz gibi duruyor. Belki başlangıçta mantık evliliği diye düşünmüş olabilirsiniz o zaman neden tutku yok diye hezeyanınız biraz yersiz kalıyor çünkü %50lik ihtimal işlemiş ve siz tutku, aşk değil de saygı duymuşsunuz. O halde neden kendinize ve eşinize zulm ediyorsunuz? Bence eşinizi sevmemenizdeki temel sebep beyninizin içten içe size " Sen ailesi tarafından dahi istenmeyen , sevilmeyen , hor görülen, annesinin dahi sevmediği bir evlatsın. Hiçbir şeyi beceremiyorsun, sevilmek için hiçbir meziyetin yok. Şu haline bak kilolar aldı başını gidiyor. Düzenli bir işin ve maaşın dahi yok. Kim seni sevsin ki? Neden sevsin ? Sen neden sevilesin? Sevgiye layık mısın? Peki bu adam neden seviyor? Böyle bir beni, seven insanı neden seveyim? Çünkü ben sevgiye layık değilim e o zaman beni seven insanda layık değil" diye yüklenmesi. Ancak siz sevilmeyen layıksınız tabi ki eşinizde. Lütfen ciddi bir terapi alın. Umarım çözebilirsiniz