kelin ilacı olsa kendi başına sürer
Eşinin ailesi için maddi yardımı çok mu bekarken?
doğruda bacım gitmesem saygısız olacan eşinn başı öne eğilecek gitsen haklıyım ayağıma geldi diye kasım kasım kasılacak yüz bulup benim evden cıkmıcak çünkü o suan ben gitmiyorum diye gelemiyor bana ben bi gideyim oo her gün bizde önceden çıkmazdı hiç çünkü
hangi birini anlatayım ki anlat anlat kendin dinle. anlattıkça bunalıyorum. klasik kaynana derdi değil benimkisi. bayağı bildiğin kayınpederin kaynana modunda gezmesi. koyınpeder değil kumam sanki. allah insanlara akıl fikir versin. kimisi yaşlandıkça akıllanacağına, yaşlandıkça sapıtıyor. 1 yılda 10 yaş yaşlandım.
aman bu bayram da gidelim de mübarek ellerini öpelim. onların anası babası gerçek ana baba da bizimkisi taş sanki. biz yumurtadan çıktık ya, hiç görmeye gerek yok.
zaten iş ailede bitiyor. aşim bizim ilk bayramımızda benim aileme gitmiyor, kimsenin elini öpmüyor, anası bbası düzgün insanlar olsa, oğlum olmaz böyle ilk bayramınız gidin elini öpün demesi lazım. ama nerde.... onlar sadece kendine müslüman
sen de git, gidince elini öpmeye yelten, vermezse filan, zaten ben de eşimin hatırına geldim haksız olduğumdan değil, sırf eşim mutlu olsun diye burdayım ama sizin yaptığınııza bakın bir de filan de. nedir yani, analarına babalarına tapsak, hiç tapma demeyecekler
içimden asla gelmiyor gitmek 10 dakikaya bile tahammülüm yok o görümcelerim heleee şeytan halt eder yanlarında ama bu seferde kayınpederim ayıp etti diye onların tarafına gececek
Benim babam eşimle konuşmuyor zaten en son kavgamızdan sonra ne evime geldi nede eşimi çağırdı ben yanlız gidiyorum. Eşime dedim artık seni istemiyorlar gelme yanlız gidicem dedim.
Geleyim özür dileyeyim diyor ama istemiyor babam.
Biz mutlu olmak için evlendik. Ama evlendiğimizden beri eşimin ailesini mutlu etmeye çalışıyoruz ama biz mutsusuz.
Başta da yazdım ama yorumları okudukça yine yazmak istedim.
Neden izin veriyoruz eşlerimizin bizim ailemizi bu kadar yok saymasına.
Ben bazen eşim şakayla karışık aileme bişeyde dese onlar ailem laf edemezsin diyorum.
Çünkü ailem hiçbirşeye karışmaz.Karışsalar şikayet etse belki haklı bulurum.Ama aksi takdirde laf ettirmem.
Eşim başlarda hep anne babasını dinlerdi.Yaşlılar 70 yaşlarında ikiside.Evlendiğini kabul edemediler.Dışarı çıkıp eve geldiğmizde surat asarlardı( ilk 7 ay beraber yaşadık)
Neden geç geldiniz,yok karnımız ağrıdı nerdesiniz diye düşünmekten falan filan.Köyde bulunan evlerine gittiğimizde bile bunu yapıyorlardı.
Ben eşime söyledim.Sen evlendin bunun farkına varsınlar artık sende farket dedim.Sen aile oldun dedim.Bir iki üç derken zamanla eşimde anladı ve gördü.Şimdi 15 dk mesafedeler.Kayınpederim geldiğinde( ki önceleri her sabah gelirdi dükkanımıza)eşim artık uff diyor.Çünkü mantıklı değil yapılanlar.
Yani ne olursa olsun ailemi ezdirmem.Onun hakkıysa benimde hakkım aileme gidip gelmek.Sahipsiz değilim ben.Eşim yokken ailem vardı.Ve eşim ailemden istedi beni.Bence evlenirlen başta tavıor kyomak lazım
Bu erkeklerin devamlı akrabalarını ve ailelerini memnun etme çabalarından ben de sıkılıyorum.
Bence bir bayramda gidiver, sııkıntı çıkarma, eşini de üzme denilebilecek bir konu değil bu.
Çünkü bu kişileri ve eşini memnun etmek sadece bayramla kalmıyor ki.
Zaten bayram dışında bir çok konuda memnun etmek için uğraşıyorsun,
aman sıkıntı çıkmasın diye herşeye evet diye diye sıkıntı bitmiyor.
Kimse sizi ve şartlarınızı düşünmüyor, ama siz devamlı yok amcasıymış yok bilmem neymiş düşün dur.
3 gün önce aynısı başıma geldi.
Doğum yapalı 1 ay oldu, kayınvalidemle anlaşamamıza rağmen, doğum yaptığım gün geldi 1 haftadan fazla kaldı yanımızda.
Yaptığı onca saçmalığa rağmen sesimi çıkarmadım ki, idare edilmesi gereken bence kayınvalidem değil bendim.
Bizden köye geçmişlerdi, ben de neyse sıkıntı çıkmadan kurtuldum derken, 2 hafta sonra tekrar uğrayacağız dediler.
Ben de açık açık istemedim, çocuğun derdi zaten bitmiyor, ben yeni bir hayata alışmaya çalışıyorum, sabahlara kadar uyumuyorum.
Bunlar sabah geldiler, yanlarında da köyden amcalarını getrmişler, buraya doktora gelmiş.
Bebğimde gece neredeyse hiç uyumamıştı, benim gözümden uyku akıyor, bunlar misafir derdinde.
Ben odamdan çıkmadım hiç, eşim çocuğu alıp götürdü yanlarına, 1- 2 saat oturup gittiler.
Gider gitmez, kayınvalidemin evde bir bağırışı var , kıyameti kopardı.
Ayrılın, boşanın diye apartmanı ayağa kaldırdı, ben kendi evimde bu kadar sesimi yükseltmemişimdir.
1 aylık çocuğumla bana evimde ayrılın boşanın diye bağıracak insana ben saygı duyamam.
Sebepte , yanlarında getirdikleri amcasına hoşgeldin dememişim, sanki bana sordular getirirken.
Bu arada getirdiklerine birşey demiyorumda, madem getirdin ağırla gönder, benim uğraşacak halim mi var.
Olaya tek başına bakınca belki benim yaptığımda hata olarak görülebilir ama herşeye evet diye diye,
memnun edeyim diye diye ben benden gittim, ilk defa da kendi bildiğimi okudum, kayınvalidem sağolsun boşadı bizi hemen.
Kolaydı ya öyle.
Bir kerede onlar idare ediversin ne olacak, ama onlar idare edemez, gelin idare etmek zorunda.
İdare edilecek şeylerde var hayatta tabi ki ama onlarda bir yere kadar, herşeye evet demek zorunda değil kimse.
Gitmek istemiyorsanız gitmeyin bence.
Siz acaba başka bir konuya cevap veriyorum zannederek mi bu konuya yazdınız?
Ben konu sahibi arkadaşın anlattıklarından eşinin, onun ailesini yok saydığına dair hiçbir şey göremedim, aksine kendisine kızan k. pederin gönlünü yapma çabasında arkadaşın eşi.
Haklı oldugumu duymaya ihtiyacım var belki ondandır.
Ben şubatta doğum yapıcam benim eşim öyle bir adamki soğuk demez çocuk üşür demek gene götürür bizi oraya. Ben bunuda anlamıyorum neden hep biz fedakar olmak zorundayız.
O kadar zor günlerimize ragmen bir kere arayıp sormadılar gelemdiler ben neden gitmek zorundayım. İsyanım size değil yanlış anlamayın ama inanın içimden gelmiyor napacağımı bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?