- 26 Temmuz 2017
- 29
- 57
Merhaba KK dostlarım :)
Artık bir çıkmazın içine doğru son süratle sürüklendiğimi farkettiğim için sizlerden yardım istiyorum.
Daha yolun başında 1.5 yıllık evliyim. 7 senelik bir ilişki sonrasında evlendik.
Nişanlandığım dönemde eşimin annesi 17 yıldır kaçtığı bir ameliyatı olmak zorunda kaldı(?)Nikah gününe kadar herşey iptal olacakmış gibi hazırlanarak hep olsun olsun aman ağzımın tadı bozulmasın diyerek dip bucak ağlaya ağlaya evlendim.Eşim bu sureçte çok yıprandı,Hem bizim için hem annesi için koşturdu.Ben boş durmadım tabii hem çalıştım hem hastanede refaktçi oldum hem evin tadilati vs seylerde ailem ile eşime sürekli destek oldum.Eşimin annesi ölümden döndü ve biz nikahımızı gerçekleştirdik.Her şey düzeldi sandım ama meğer yeni bir sayfanın beyazlığı beni kandırmış.Sürekli annem annem demeler günde 1483902 kez konuşmalar,yediği yemek giydiği kıafeye kadar sormalar.Bir süre sonra işten döndüğümde evde olduklarını görmem canhıraş hizmet etmem sürdü gitti.
Bu aralarda ne evlendiğimi ne evimi anladım boş boş çırpınıp durmuşum.
Pandemi patladı herkes evlere tıkıldı bi oh dedim ki demez olaydım.Annesi rahatsızlandı bir süre hepberaber hastanede kaldık.Baktım destek oldum.Çok kötü günler yaşadık ve kayınvalidemi kaybettik.Şimdi geçmişte yaşadağım herşeyden utandım ve herşeyi unuttum.Keşke hayatta olsada yanımızda olsa diyorum.
Eşimi zar zor toparladım.Hayata tekrar alışması zor oldu.Şimdi ise babası hayatımızı dar ediyor.9 aydır evine gitmiyor.Bir kızında bir bizde. Sürekli olarak ağzında evime gidicem lafı var ama icraat yok.Kendi evimde sürekli diken üstünde yaşıyorum ne yatabiliyorum ne kalkabiliyorum.Özel hayat diye birşey kalmadı.Bu sorunu eşime açtığımda ise kıyametler kopuyor.Babası bizde kalmadığında bile neredeyse mutlaka o akşam oraya gidiliyor bir görünüyoruz.
Ben ne nişanlılığımı ne düğün günümü ne evliliğimi yaşayamadım.Yaşayacal gibide görmemeye başladım.Anne olmak istiyorum,eşim sürekli erteliyor.önce bir evliliğimizi yaşayalım gezeliö tozalım diyor.Ama inanın artık bana söyledikleri fıkra gibi geliyor çünkü durum ortada.
Herkesin ağzındayız bu cocuklar evliliklerini yaşayamadı diye,ama kimse birşey yapmıyor.
Eşimin babası evlenmek istiyor çünkü ona bakılmasını hizmet edilmesini içten içe istiyor.Evlenmeden evine gideeği yok.Ama evlilikte yok ortada.
Eşimle sürekli 3. Kişiler yüzündem kavga etmekten yoruldum.Evliliğim çatırdıyor.O da bu durumdan artık rahatsız bence ama birşey yapamıyor.
Babası sözde okumuş etmiş diplomalı adam ama bu şekilde davranması artık beni çok bunaltıyor.
Evimizden ayağını çekmesi için ne yapabilirim?Artık bunaldım.
Artık bir çıkmazın içine doğru son süratle sürüklendiğimi farkettiğim için sizlerden yardım istiyorum.
Daha yolun başında 1.5 yıllık evliyim. 7 senelik bir ilişki sonrasında evlendik.
Nişanlandığım dönemde eşimin annesi 17 yıldır kaçtığı bir ameliyatı olmak zorunda kaldı(?)Nikah gününe kadar herşey iptal olacakmış gibi hazırlanarak hep olsun olsun aman ağzımın tadı bozulmasın diyerek dip bucak ağlaya ağlaya evlendim.Eşim bu sureçte çok yıprandı,Hem bizim için hem annesi için koşturdu.Ben boş durmadım tabii hem çalıştım hem hastanede refaktçi oldum hem evin tadilati vs seylerde ailem ile eşime sürekli destek oldum.Eşimin annesi ölümden döndü ve biz nikahımızı gerçekleştirdik.Her şey düzeldi sandım ama meğer yeni bir sayfanın beyazlığı beni kandırmış.Sürekli annem annem demeler günde 1483902 kez konuşmalar,yediği yemek giydiği kıafeye kadar sormalar.Bir süre sonra işten döndüğümde evde olduklarını görmem canhıraş hizmet etmem sürdü gitti.
Bu aralarda ne evlendiğimi ne evimi anladım boş boş çırpınıp durmuşum.
Pandemi patladı herkes evlere tıkıldı bi oh dedim ki demez olaydım.Annesi rahatsızlandı bir süre hepberaber hastanede kaldık.Baktım destek oldum.Çok kötü günler yaşadık ve kayınvalidemi kaybettik.Şimdi geçmişte yaşadağım herşeyden utandım ve herşeyi unuttum.Keşke hayatta olsada yanımızda olsa diyorum.
Eşimi zar zor toparladım.Hayata tekrar alışması zor oldu.Şimdi ise babası hayatımızı dar ediyor.9 aydır evine gitmiyor.Bir kızında bir bizde. Sürekli olarak ağzında evime gidicem lafı var ama icraat yok.Kendi evimde sürekli diken üstünde yaşıyorum ne yatabiliyorum ne kalkabiliyorum.Özel hayat diye birşey kalmadı.Bu sorunu eşime açtığımda ise kıyametler kopuyor.Babası bizde kalmadığında bile neredeyse mutlaka o akşam oraya gidiliyor bir görünüyoruz.
Ben ne nişanlılığımı ne düğün günümü ne evliliğimi yaşayamadım.Yaşayacal gibide görmemeye başladım.Anne olmak istiyorum,eşim sürekli erteliyor.önce bir evliliğimizi yaşayalım gezeliö tozalım diyor.Ama inanın artık bana söyledikleri fıkra gibi geliyor çünkü durum ortada.
Herkesin ağzındayız bu cocuklar evliliklerini yaşayamadı diye,ama kimse birşey yapmıyor.
Eşimin babası evlenmek istiyor çünkü ona bakılmasını hizmet edilmesini içten içe istiyor.Evlenmeden evine gideeği yok.Ama evlilikte yok ortada.
Eşimle sürekli 3. Kişiler yüzündem kavga etmekten yoruldum.Evliliğim çatırdıyor.O da bu durumdan artık rahatsız bence ama birşey yapamıyor.
Babası sözde okumuş etmiş diplomalı adam ama bu şekilde davranması artık beni çok bunaltıyor.
Evimizden ayağını çekmesi için ne yapabilirim?Artık bunaldım.
onu çok seviyorum kırmadan bir yol bulmak istiyorum.
