Bana yardım etmeye çalışıyor ama çoğu yük benim üzerimde gibi hissediyorum.
Kendi kızı,kız kardeşleri yokken yanında ben vardım.Hastanede korona cirit atarken banklarda yattım,sandalye tepelerinde sızdım.Yeri geldi iğnesini yaptım.Pansumanını temizledim yoğun bakım kapılarında ağladım.Neden biliyor musunuz? Eşimin annesiz kalacak olması beni çok korkuttu.O çaresizliği eşimle beraber iliklerime kadar yaşadım.O yüzden keşke başımızda olsaydı diyorum çünkü evi ev yapan aileyi dik tutan kadın imiş onu farkettim.
O konuda bişey demiyorum tabikide insan evladiyiz üzülüyoruz benmde kv den bir çok kez ameliyat oldu 15gun kapı önüne dahi çıkmayıp baktık bir gün eve duş almaya gideyim görümce gelsin dedim öğün sinirden çocuğunu bogazlamos bana bişey diyemeyince bakmayan bakmıyor ben bu açıdan dedim benm gönlüm rahat ben elimden geleni yapıyorum anladığım kadarıyla sizde uğraşıyorsunuz zaten ama insan yoruluyor haklısınız da ama esinizde babasına git diyemez
O kadar haklisiniz ki ama biraz daha sabir derim ben evliliginiz bozulmamasi adına. Durumunuz cok hassas çünkü esiniz de oyledir suan ne derseniz ters tepebilir.
Neden isten gelince eşinizin uzanmasina bir sey demiyorsunuz? Siz tek mi yaşıyorsunuz o evde
Dedeyle tanıştır kayınpederi
Hassas bir durum belli bir süre beklenebilir ama sizs gelmediği günlerde gidip görünmeniz biraz garip.
Babaya uygun bir kısmet bulun merak etmeyin daha gelmez ozman kimseye
Bunun tek derdi 'hizmet edilsin'. Ufaktan lafı da sokmuşLaf arasında dedemin yalnız yaşadığını hatırlatıp tatlı tatlı dokundurdum
“Ben kendi evimde asla yanlız yaşayamam,Evlenmeden o evde oturmam.Cocuklarımın evinde de rahat etmiyorum.Sen isten geliyorsun,evde yemek olmuyor şöyle böyle ama yinede yanlız kalmak istemiyorum.Burada yemeğim önüme geliyor”gibisinden birşeyler dedi.
3 gündür şok içerisindeyim.
Bir daha işe gitmeden yemekleri pişir olur mu. Öğüne göre sofra diz, beyimiz otursun yesin. Tam cinnetlik yemin ediyorum
