selam kızlar,
Kayınpederimi çok severim; görmüş geçirmiş bonkör bir insandır. Ama kayınvalidem ve kaynım için aynı şeyi söyleyemiycem.
Geçen hafta kv ve kp ile kahvaltıya gittik. Kahvaltı bitmek üzere, eşim de bebekle ilgilenirken kv eşime kaş göz yapıyor, bir şeyler söylüyor fısır fısır. Git hesabı öde diyormuş meğer. Öküzüz ya biz, o söylemese ödemeden gidecektik. Neyse ben buna bi sinir oldum ses etmedim. Bizim ailede tam tersidir çünkü, herkes ben ödiyim diye atlar. Hem dedim anne babasına kahvaltı ısmarlamıcak mı sus sardenya. O bitti gitti.
Kaynım izne geldi. Çok iyi maaşlı bi işi var. Şimdi biraz geçmişe gidicem. Bizim eve ilk geldiğinde elini kolunu sallayarak geldi eli boş. Bizde böyle şeyler görgüdür, bi sakız olsa getirirsin. Benim kardeşlerim öğrenci olmasına rağmen para biriktirip fincan takımıyla bir buket papatya almışlardı. Mesele gönül yapmak değil mi işte. Bebeğimiz doğduğunda da bir çeyrek gönderdi annesiyle. Neyse gelelim bugüne. Eşimden istediği zaman para alır vs. Ona artık alıştım. Geçen gün arabamızı aldı. Halbuki onların da ihtiyacı var diye onlara da bir araba aldık. Bizim kendi kullandığımız araba da üst segment. Elaleme hava atcak diye almış gezmeye gitmiş. Ne kadar saçma bir davranış. Her neyse. Bugün kahvaltıya gittik işte. Otoparka koyduk, eşim bende bozuk yok sen 10 lira versene dedi kardeşine. Kv oradan atladı, "verme oğlum dur çıkarma bende var, sen verme allah aşkına verme" diye saçmalıyor. Sanki dedik ki çıkar on bin dolar ver.
Kahvaltı sırasında bizim önümüzdekileri alıp alıp kaynıma ittiriyor, eşim artık uyardı "anne her şeyden üç tane geliyor bizim tabaklarımızı rahat bırak artık" dedi. Kahvaltı bitti hesap ödencek. Eşim çıkardı hesabı vercekti, kardeşi kaptı parayı kasaya götürdü. Geldi ve dedi ki; "10 lira arttı onu da ben aldım otopark parası vermiştim ya ondan" dedi. Yemin ederim öyle bir tepem attı ki hala düşündükçe başım ağrıyor.
Gelirken anne babasına hediye getirmiş. Eşime yok. Geçen sefer de aynı şeyi yapmıştı. Hatta eşime kullanılmış ayakkabılarını getirmişti. Eşim de onları atmıştı ama kötü düşünmedi. Benim eşim dünyanın en iyi niyetli insanıdır ve çok iyi bir abidir. Kolun lazım deseler kolunu keser verir. Kardeşim bensiz yapamaz, kardeşim bensiz gidemez. Hep bu empoze edilmiş ve kardeşi de bunu çok güzel sömürüyor. Ama bu artık benim zoruma gidiyor. Kardeşin sana ne getirdi diye soracaktım ama üzmek istemedim. Neşesini bozmayayım dedim. Direkt dümdüz söyleyince de savunmaya geçiyor saçma sapan, ıııı alcak bişey bulamamıştır, ıııı ben ondan öyle şey beklemem gibi bahaneler söylüyor. Kendini kandırıyor aslında. Kimsenin kimseye getirceği eşyaya ihtiyacı yok ama ben eşimin de cüzdanı haricinde değer görmesini istiyorum, bizim evimizi de etkiliyor çünkü bu. Koskoca adam beni tatile götür diye tutturmuş şimdi. Hasta mıdır nedir ya bi rahat bırak.
Eşimle her tatil dönüşü duty free'den içki alırız, bu gelir, "bana bunu ver, ben şundan alayım" diye toplar gider aldıklarımızı.
Savunmaya geçmeden eşimin bu gördüğü muameleyi artık idrak etmesi lazım. Nasıl anlatmalıyım? Öneriniz var mı?