İlk aylar ve nişanlılık döneminde çok iyi niyetliydim onlara karşı gerçi hala Bi saygısızlık etmedim bugüne kadar.
Kızlar eşimin annesi ve kız kardeşleri her yaptığıma karıştılar bilmişlik yaptılar hep.
Gittiğim misafirlikte bile şunu şöyle yaptın bunu öyle yapma bunu böyle yap gibi sürekli bana ne yapmam gerektiğini söylediler. Dediklerini saysam tek tek inanın çok uzar.
Sürekli arkamdan eleştirdiler anlatsam gülersiniz eleştirdikleri şeyleri birşey bulamamışlarda işte üzümün çöpü armudun sapı...
Yeni evlendiğim için o zamanlar hiç birşey söyleyemedim. Şuan mesafeli davrandığım için eskisi gibi birşey söyleyemiyorlar yüzüme.
Hergün gelip gittim kv çağırıyor diye. Yani mesafe koymadım. İnanın kendi ailemmiş gibi benimsedim kendi ailem olmadığı için ama hata yaptım yeri geldi eşim kardeşleri ile kavga etti eşime kardeşlerini savundum.
Artık ama bu yaptıklarından sonra o kadar soğudum ki birde samimiyetsiz geliyorlar artık belli bir süre sonra mesafe koydum gelmelerim gitmelerim azaldı. Şimdi mecburen gidiyorum haftada yada iki haftada bir hiç görüşmemekte olmuyor, eşim sorun çıkarmasın diye. Ama inanın ayaklarım geri geri gidiyor hiç işlerinde bulunmak istemiyorum çok samimiyetsiz geliyorlar bana karşı. Dört görümcem var dördüde birbirinden fena. Sürekli birilerinin arkasından konuşup atıyorlar (başkasına yapan banada yapar) eminim de benimde arkamdan konuşyorlar hissediyorum. Bilmiş bilmiş tavırları var.
Sevemiyorum artık yani ister istemez bazen yüzümede yansıyor onlarla vakit geçirirken mecburi olduğum.
Hiç istemiyorum sevmiyorum çok samimiyetsiz geliyorlar
Gitmeyince eşim tartışma çıkarıyor.
Ne yapmalıyım inanın bilmiyorum artık onların yanında modum ister istemez düşüyor. Benim karakterimeçok zıtlar. Hiç hiç görüşmek istemiyorum özellikle kardeşleri ile
Kızlar eşimin annesi ve kız kardeşleri her yaptığıma karıştılar bilmişlik yaptılar hep.
Gittiğim misafirlikte bile şunu şöyle yaptın bunu öyle yapma bunu böyle yap gibi sürekli bana ne yapmam gerektiğini söylediler. Dediklerini saysam tek tek inanın çok uzar.
Sürekli arkamdan eleştirdiler anlatsam gülersiniz eleştirdikleri şeyleri birşey bulamamışlarda işte üzümün çöpü armudun sapı...
Yeni evlendiğim için o zamanlar hiç birşey söyleyemedim. Şuan mesafeli davrandığım için eskisi gibi birşey söyleyemiyorlar yüzüme.
Hergün gelip gittim kv çağırıyor diye. Yani mesafe koymadım. İnanın kendi ailemmiş gibi benimsedim kendi ailem olmadığı için ama hata yaptım yeri geldi eşim kardeşleri ile kavga etti eşime kardeşlerini savundum.
Artık ama bu yaptıklarından sonra o kadar soğudum ki birde samimiyetsiz geliyorlar artık belli bir süre sonra mesafe koydum gelmelerim gitmelerim azaldı. Şimdi mecburen gidiyorum haftada yada iki haftada bir hiç görüşmemekte olmuyor, eşim sorun çıkarmasın diye. Ama inanın ayaklarım geri geri gidiyor hiç işlerinde bulunmak istemiyorum çok samimiyetsiz geliyorlar bana karşı. Dört görümcem var dördüde birbirinden fena. Sürekli birilerinin arkasından konuşup atıyorlar (başkasına yapan banada yapar) eminim de benimde arkamdan konuşyorlar hissediyorum. Bilmiş bilmiş tavırları var.
Sevemiyorum artık yani ister istemez bazen yüzümede yansıyor onlarla vakit geçirirken mecburi olduğum.
Hiç istemiyorum sevmiyorum çok samimiyetsiz geliyorlar
Gitmeyince eşim tartışma çıkarıyor.
Ne yapmalıyım inanın bilmiyorum artık onların yanında modum ister istemez düşüyor. Benim karakterimeçok zıtlar. Hiç hiç görüşmek istemiyorum özellikle kardeşleri ile