- 5 Ağustos 2025
- 21
- 5
- 1
- 26
Merhabalar. İlk defa böyle bir platformdayım. Yazacaklarım biraz uzun. Öncelikle ben 2.5 senelik evliyim 26 yaşındayım bir kızım var ve doktorum. Eşimle çok severek evlendik onu çok seviyorum çok iyi birisidir. O da beni çok sever. 10 senedir beraberiz aşkımız hala tazedir. Ama sorunlarımız var. Ve sorunlarımız bizim bile değil. Şöyle ki eşim tekniker , ailesinin durumu iyi değil. Evlenirken her şeyi kendisi yaptı. Benim ailem yardım etti bi de. Benim babam avukat annem ticaret lisesi mezunu. Onun annesi de babası da ilk okul malesef. Babası memurmuş. Aradaki kültür farkını biraz anlayın diye yazıyorum bunu. Biz evlendik, yakın oturduk iki aileye de zaten aynı mahallede oturuyor aileler. Benim evime sürekli aranmadan izin alınmasan gelindi. Ben nöbet ertesi dinleniyorum çat kapı çalıyor vs. Bundan rahatsız oldum ve birkaç kere olunca söyledim. Ben mesafe koyan kötü gelim oldum. Neyse asıl sorun şimdi geliyor. Ben hamile kaldım. Hamileliğimin ilk gününden bu güne kadar eşimin ablasının sorunları bitmedi. Ablası eşini aldattı. Çocuklarını terk etti. Eşim hep onların abuk subuk işlerine koşturdu. Hayatımda duymadığım şeyler duydum ailesinde. Hamile karısıyla oturan eşimi gecenin köründe arayıp ablası yüzünden karakollara çağırmalar , ablası eşini şikayet etmiş karnım burnumdayke yeğenlerinin sık sık okul çıkışı bana gelmesi ( hepsini kendi yeğenim gibi seviyorum ama ben en son yine karakol olayından 2 gün sonra doğum yaptım ). Kimsenin bu kız hamile oğlum bebek bekliyor bi sorunu var mıdır diye düşünmeden sürekli onu çağırması. O kadar saçma sapan şeyler ki açıklayarak yazsam 20 sayfa olur. Ben her hafta bunların ailesinin sorunları dinledim. Çocuğum 9 aylık. Her gün hala sorun. 3 ay önce kayınvalidem evi terk etti eşim anne gel bizde kal demedi diye eşime küstü. Her gün babası eşimi aradı annen ne zaman gelcek diye. Eşim ikisinin arasını yapmaya çalıştı. Babası sürekli şu anki işinden şikayet ettiği için( 45 yaşında rahat batmış çoluğum çocuğum var dememiş erken emekli olmuş sonra bakmış geçinememişler şimdi filo şirketinde şoförlük yapıyor) eşim ona sürekli iş buluyor sürekli babasının işini düşünüyor eve gelince vs. Sonra babası eşimin bulduğu işe giriyor birkaç gün çalışıp bırakıp eski iş yerine dönüyor ve bu 3 kere oldu. Madem öyle eşime neden sürekli şikayette bulunup huzur kaçırıyosun ? Evlerinde bir huzur yok. Kayınvalidem yemek yapar babası bu böyle yapılmaz der yemez kavga ederler. Kayınvalidemin yaptığı yemekleri atar. Saygısız cahil bi insan. Bana kayınvalidemin dedikodusunu yapmaya çalışır kabul etmeyince dedikoduyu sinirlenir. Eşim de sus pus babası çok baskıcı ve şiddetli biri o yüzden bastırılmışlar. En son dün yine eşimin annesi salata yapmadı diye kavga çıkmış evlerinde. Biz de kendi annemlerde oturup gülerek sohbet ediyorduk. Eşim uzun zamandır gelememişti annemlere ve özlemişti babamı vs. İyi anlaşırlar damatlarıyla benim ailem gırgır şamata çıktur. Babam aynı zamanda anayasa hocası öğrencileri hep bizler yaşında o yüzden güzel iletişim kurar bizimle. Neyse aradı annesi hemen gel diye. Noldu dedi eşim kayınpederimdeyiz dedi. Hemen gel dedi başka bir şey demedi. Eşimin annesi zaten hep duygusal manipülatif inanılmaz tripli pasif agresif ve sürekli laf sokan biri. Eşim sofradan kalkıp gitmek zorunda kaldı ailem de şaşırdı. Eşim gitti. Sorun neymiş? Kayınvalifem salata yapmadı diye kavga etmişler birbirlerini boğazlamışlar nerdeyse eşim de orsys gidip demeliymiş ki baba annem senden boşansın ben arkasındayım gerekirse bizde kalır. Yani ben cidden delirmek üzereyim eşim geldi ailem eşimle konuştu ben sinirden bebekle eve geçtim annemlerde duramadım. Eşimin suçu yok gibi ama var. Sınır koyamıyor. Delircem artık en sonunda bugün konuştum ve ben suçlu oldum. Bana resmen mesafeli , eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen bencil kadın muamelesi yaptılar. Ben artık hiçbirini görmek bile istemiyorum ne yapıcam bilmiyorum evliliğimden soğudum eşimden soğudum depresyona girdim bitirdiler beni mahvettiler. Okumama bile karıştılar dahiliye yazdım dediler ki rahat bölüm yazsana sende kada yok. Ya o kadar vizyonsuz o kadar cehalet kokuyor ki. Ben kendime ve aileme onlarla muhatap olmayı yakıştıramıyorum artık. Bebeğimin doğum günü olacak onları yan yana getirmek istemiyorum hiçbirini görmek bile istemiyorum. Ne yapıcam ben ?