Esimin benim yüzünden sevgisi azalir diye korkuyorum

Serotonin .!.:

üzüldüm...
Fakat ne yazık ki size değil..
Eşinizi bu kadar vazgeçilmez yapan nedir anlayamadım.. Ben de eşimi çok seviyorum... Deli gibi.. Çok da problemli bir evliliğim oldu.. benzer şeyler yaşadım ve tehdit de edildim.. Ama kesinlikle ailemden vazgeçmedim, vazgeçmem de... Eşim beni aldatabilir, kandırabilir, saygısı bitebilir bir gün... Aile öyle mi ya?
Eğer ben, beni doğuran anamı silmiyorum diye kocam beni silecekse "Eyvallah!" Bakın davulun sesi uzaktan hoş gelmiyor, hepsini yaşadım... Allah'tan korkarım, sizi dolduruşa getirmem, yapmadığım bir şeyi söylemem.. Bağrıma taş basarım, anamı, babamı, kardeşlerimi ezdirmem!
Böyle konular beni çok üzüyor...
Dışarıda istediğim kadar koca var, ama anne yok... baba yok.. Benim babam yokluk zamanlarımızda üzerine kıyafet alamazdı, yine bizi okulda mahcup etmemek için harçlığımıza kadar verirdi.. Annem kaç bayramı bir gecede ördüğü örgü takımlarla geçirtti ablamla bana.. sırf bayramlık giyelim diye...
Kimdir şimdi kocam? Acıdan ölecek olsam... Güle güle gidebilir... hele bir de sebepsizse...
Zira taviz tavizi doğurur.. bugün, aslında haklı olduğun bir sebepten, "seni boşarım" diye tehdit edip yolunu kesiyorsa, yarın bakalım size neleri yaptıracak...
Lütfen yazdıklarım gücünüze gitmesin..
Evliliğin başında taviz vermeye başlarsanız, bu evlilik zaten yürümez.. zaten bir gün "bıktım artık" deyip burada konu açarsınız ve hatta Allah korusun, ayrılırsınız... Çünkü bu kadar kendinden vazgeçen, kendi özsaygısı olmayan birine kimse uzun süre saygı duyamaz, değer vermez... Yapmayın...
Çare yada çözüm de verilebilir.. ama o tarz oyunlara hiç gerek yok.. Konu aile.. cengaver gibi savaşırım gerekirse...
o yüzden basit çözümler vermeyeceğim size...
Allah yardımcınız olsun, zayıflıklarınıza kuvvet versin kardeşim,

Ps. Küçük bir şey.. şimdi aklıma geldi.. Bakın ben de eşimi seviyorum ve aşırı problemli bir annesi var... Geçen tartıştık ve düşük tehlikesi geçirdim.. eşim o kadar korktu ki "Senin için herkesi silerim" dedi... hayatında ilk defa.. İşime gelebilirdi bu... Ama ben eşimi çok seviyorum... Ne demek annemi silerim? Silemez.... Annedir o... kesinlikle kabul etmedim... O kadınla ben bir şekilde baş ederim, ediyorum... ama anne silinmez.. aile asla...
Seven insan bunu eşinden isteyemez zaten...

Genişletmek için tıkla...

SCHATZİ .!.:

Aynı konu üzerine bir başlık daha açmıştın.Sebebini bilmiyorum küslüğün demiştin sonra arkadaşlar sordukça alışveriş mevzusunu anlatmıştın.Sebep belli de sonuçta yetersiz kalıyorsun

Genişletmek için tıkla...

anatolia35 .!.:

Merhaba arkadaslar, yine ben :)
Bi konuda sizin yardiminiza ihtiyacim var. Ben kendi kendime yapamiyorum, o yüzden birilerinin yap artik demesi gerekiyor.
Esimle 7½ aydir evliyiz, severek evlendik, ve kayinvalidem yüzünden sorunlu bi evlilik yasiyoruz. Aslinda sorunsuz gibi görünüyor, cünkü ben rol yapiyorum. Ne esim nede ailesi benim ailemle dügünün ertesi gününden beri kesinlikle konusmuyolar, hatta düsman gibi görüyolar, buda beni cok yipratiyor. Biz esimle onlardan uzakta kaliyoruz, ama ziyaretlerine gittigimizde (ayni semtte kaliyolar) kacak gibi yasiyorum. Annemin babamin yanina yalniz gidiyorum, eger kayinpederim arabayla birakcak olsa bile bi kac sokak ötesine birakiyor, kalan yolu kendim yürüyorum, sirf onlarla karsilasmamak icin. Niye küstükleri GERCEKTEN belli degil.
Esimin bana yaptigini bende ona yaptim, ailesiyle uzun bi süre konusmadim, ve esim en sonunda sevgisinin azaldigini ve bosanmak istedigini söyledi. Bagirip cagirdim, agladim, üzüldüm, konusmadim onunla, en sonda kendisi yanima gelip ”sen benim kanimsin, söküp atarmiyim ben hic seni” dedi. O günden beri korku icerisinde yasiyorum, aman sevgisi azalmasin aman bikmasin diye. Bir dedigini iki etmiyorum, oda ayni sekilde aslinda. Anneminde zorlamasiyla ailesiyle tekrar konusmaya basladim, ve esim beni simdi el üstünde tutuyor, bi saniye canim sikilsa hadi disari cikalim diyor.

Dün annemle konustum, ve kayinvalidemi gördügünü söyledi, kayinvalidemde annemi görmüs, ama sirf yüzyüze gelmemek icin kendisini otobüsün önüne atmis, otobüs dursunda binsin diye. Bunu duyunca telde gülüstük annemle, ama icten ice cok aci cektim. Benim annem hak etmiyor bunu diye.
Simdi esimle konusmak istiyorum. Sirf sevgisi azalmasin diye maymuna döndügümü, kendimi 3 ayri kisi gibi hissettigimi (kayinvalidemlerde gelin, annemlerde bekar, kendi evimde karisik bisey) .. Piskologa gittigimi, ve sürekli ayni seyleri düsünüp durdugumu söylemek istiyorum, ama sirf inatlasir veya ”madem bu kadar üzüyorum seni, o zaman hic uzatmayalim” derse diye birsey diyemiyorum..
Piskolojimin bozuk oldugunu biliyorum, ama babam hep ”kendini ne olursa olsun asla ezdirme, arkanda biz variz” kelimesinide aklimdan cikaramiyorum. Buna ragmen susuyorum..
Annemin esimle olup bitenlerden haberi yok, söylemedim hic üzülmesinler diye, o yüzden danisamiyorum ona. Konusmaya cok ihtiyacim var, yardimlariniz dokunursa cok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...