Çocuk yetiştirirken anlaşamayan eş problemleri bunlar.
Bizde de var.
Eşim sonsuz tahammüllü, kızımıza asla sınır koymaz. Ben daha keskinim. Örnek vereyim yemek yemedi ise önünden alırım, eşim oyunla yedirir. Uyku saati ise uyumalı o çocuk, eşim ise uykusu yoksa hadi top oynayalım. Benim sesim yükselir, onunki yükselmez. Kızım sokakta yürümekten haz etmiyor hala, ben yürüyene kadar başında beklerim, eşim ağladığı an kucağa alır.
Sonuç, bıraktım. Valla bıraktım, yarattığı canavarla uğraşıyor şimdi. Işin kötü tarafı çocuk beni düşman belledi, onlarla aynı koltukta oturmama bile kızdığı oluyor. Yemeği babam yedirsin, okuldan babam alsın, bebeklerimi babam uyutsun, babam yıkasın beni, bezi babam değiştirsin. Çünkü her istediği ama her istediği yapılıyor.
Çok basit bir şey, çantasında suyu var. Okuldan gelirken evin altındaki bakkaldan su alıyorlar. E evde de su var. Ama ne, çocuk istemiş. Ben almam mesela, yanımda olmasa bile almam 4 kat yukarısı ev yani. Ben almadığımda olay çıkıyor. Bu su muhabbeti 5 dakikayı geçerse sesim yükseliyor. Sonra bağırdı oluyorum.
Bana bu tarz bir durumda olabileceğinizi düşündürdünüz. Fazla toleranslı davranıyor olabilir misiniz? Çünkü kontrollü ebeveyn de çıldırıyor bu durumda.
aslında bız buyukler cocuklara nasıl davranacagımızı onların dılını ogrenırız onlardan bızım egıtılmemız lazım once , cocugu egıtebılmemız ıcın
