- 1 Nisan 2012
- 722
- 467
- 323
- Konu Sahibi forestgump
-
- #1
Merhaba
İlk kez buraya yazıyorum , sorunuma bir çözüm arayışındayım sizlere danışmak istedim .objektif olmak istediğim için pek fazla yorum katmamaya gayret edeceğim
Eşimle evde iş bölümü konusunda sorun yaşıyoruz ki eşimi tanımadan önce bile kadın erkek ilişkilerinde en çok takıldığım konulardan biriydi, evde eşit sorumluluk olması gerektiği ve kadın işi erkek işi olarak ayrılmaması gerektiğine inandım hep.
Bir süre öncesine kadar çalışmıyordum ,eşim yoğun çalışıyordu haliyle ev işleri konusunu ben hallediyordum genel olarak. Şimdi ben de çalışmaya başladım ve gerçekten çok yoğun bir işim var sabah 7 de evden çıkıyorum akşam neredeyse 7 de geliyorum ,küçük bir kızımız var evde tüm vaktimi ona ayırmaya çalışıyorum.çok hareketli bir Bebek ve hala emiyor 18 aylık olmasına rağmen hala gece sık sık emmek istiyor. Gece de sağlıklı bir şekilde uyumuyorum yani . Gündüz evde yardımcımız var evle ilgileniyor Allah razı olsun .ancak akşam sofra hazırlamak bulaşık çamaşır işleri bende . Ben bunlarla ilgilenirken eşimin en azından kızımızla ilgilenmesini ya da haftasonları uyumam için bana bir saat vermesini istiyorum,(o gün içinde istediği vakitte uyuyabiliyor öğle uykusu şekerleme vs ben bir kez uyanınca tekrar uyuyamam ) bu konuyu sık sık konuşuyoruz bir çözüme ulaşamadık ve geriliyorum epey.
Bu akşam yine ortalığı toplamaya çalışırken kızımızla ilgilenmesini istedim elinde telefon kızımla mutfağa geldiler bir video izliyor eşim bebeğimiz bacaklarıma dolanıyor kucağıma gelmek istiyor makineyi yerleştirmeme engel oluyor vs sakince elinden tuttum gel kızım baban telefonunu bırakamıyor ama ben işimi bırakayım senin için dedim. Eşim arkamızdan ne saçmalıyorsun sen diye seslendi hiÇ birşey söylemedim (oldukça sinirlenmeme rağmen )
Bir süre sonra biraz da sorun çözülsün istediğim için kızımın muhallebisini götürdüm eşime, yemesi lazım dedim.sanıyorum ki tamam deyip yedirecek ben de işlerime bakacağım
Yedirmiyorum dedi eşim ,sen ister yedir ister yedirme dedi ,ben de sorumluluklarından böyle kaçacaksın yani sen böyle davranırsan ben de aynı şekilde davranırım sen mağdur olursun dedim güldü umursamaz bir şekilde
Ben de tamam dedim kızımı aldım onunla yemek yedik eşime hazırlamadım ,çamaşır makinesinde çamaşırlarımız vardı kızımla ikimizinkileri astım onunkileri bıraktım. Söyledim de ... çocukça olabilir bu yaptığım ama neyse
Nasıl bir çözüm bulabilirim
Tüm erkekler mi böyle oluyor bir süre sonra ?bu arada eşim doğulu ben Egeli kültür farkı da var ,başka alanlarda sorun yaşamıyoruz ama bu konuyu ona bağlıyorum biraz da
Okuduğunuz için teşekkür ederim epey uzun oldu .imla hataları ve yazım yanlışları için de üzgünüm
çalışıp çalışmamam hiç onu etkilemez ki ,ayrıca kendi işim biraz düzene otursa belki daha az çalışabilirim... beni üzen bu haksızlığa uğramak .eşimin bana destek vermesini isterdim başarılı olamasa bile çabalasınEvet malesef erkeklerin çoğu öyle. Ama genelemek doğru olmaz.
Ben ilk yillar çalışıyordum, akşam 22 de eve gelirdim. Eve gelince, evin temizliği, yemeğini ben yapardım. Söyledim yapmadı, yapmadım oda yapmadı. Bende işi birkatım. Şimdide yalvarıyor işe yeniden başla diye. Bende diyorum ki hayır çünkü o zaman da evin herşwyini ben yapıyordum. Bak şimdi sen dişarda çalışıyorsun bende evde. Eşitiz yani diyorum. Oda yok tamam bende yapıcam diyor. Ama inanmıyorum. Sadece laf olsun diye.
En iyisi sizinde şansınız varsa sizde çalışmayın derim bir ara. Görsün bakalım anyayı konyayı.
Zaten yüksek beklentilerim yok inanın, ki benim yetiştiğim aile ortamında yüksek beklentiler bile karşılanabilirdi,mesela beni babam büyüttü diyebilirim ütümden yemek düzenime kadar... hala kızımı babama bıraksam gözüm arkada kalmaz altını değiştirir yedirir içirir uyutur. Kıyaslamam doğru değil biliyorum ama söz ettiğim gibi bu tarz şeyler beklemiyorumAman sankı bızımkıler bı aksam cam kapı sılıp bı aksam camasır yıkayıp asıyolar. Bosver dıyecegım ınsan bosveremıyor anlıyorum. Oturun konusun yetemıyorum eve deyın
TerbiyesizBu araca tekrar tartıştık ben sesimi yükselttim (bundan hoşlanmaz ,ama benim heyecanlı bir ses tonum var zaten ) bana çocuğa da sen bakacaksın işleri de sen yapacaksın dedi beni zorunda tutamazsın dedi yapmıyorsan işte kapı dedi ben de çıktım ...
Zaten genelde böyle yapmam ,on kez rica etmişimdir o bir saat içinde bile ...laf sokmayı seven bir yapım yok en sevmediğim hallere sokuyor beniİsi biraksaniz zarara ugrayan siz olursunuz esinize bir sey olmaz. En guzeli yetebildiginiz kadar is yapmaniz. Bir de cocugunuz yaniniza geldiginde babsn telefonu birakamiyor demrk yerine esinize seslenip lutfen gelir misin cocugu alir misin is yapiyorum deyin. Oteki turlusu laf sokmak olarak algilanabilir
çalışıp çalışmamam hiç onu etkilemez ki ,ayrıca kendi işim biraz düzene otursa belki daha az çalışabilirim... beni üzen bu haksızlığa uğramak .eşimin bana destek vermesini isterdim başarılı olamasa bile çabalasın
Ama insanın çok gücüne gidiyor ,aslında belki ben hepsini halledebiliyorum da yardımsız ,ama hayat arkadaşım her konuda birbirimizi destekleyeceğimizi düşündüğüm şahıs elini bir şeye sürmeyince keyfine bakınca değersizlik hissi oluşuyor bende ,neden beni düşünmüyor neden azıcık yardım edeyim de şu karım da dinlensin demiyor...Ben de bugün konu açsam mı saydırıp rahatlasam mı diye düşünmüştüm. Aynı konu, tıpatıp aynı düşüncelerbiz de 5.5 senedir evliyiz. Çalışıyorum, 17 aylık oğlum var, ilk 1 yıl eh işte yapardı her işi. Sonra benim über zekam yüzünden (aman o yorulmasın diye düşünüp her bku üstlenince, bi de şehir dışında çalışıyorum her hafta 1000km yol yapıyorum falan) tüm iş bana kaldı. Bugün de ev baya kirliydi (evde kedimiz de var), oğlum uyuyorken süpüreyim alt katı dedim. Eşim de tuvalete çıkmış, baktım sesi çıkmıyor. İçimden de geçiriyorum inşallah puzzle yapmaya geçmemiştir. Gittim baktım puzzle’ın başında. Ben bi tarafımı yırtıyorum resmen aşağıda, oysa yukarıda keyif çatıyormuş. Kapıyı açtığım gibi kapattım, tek kelime söylemedim. Arkamdan aşağıya geldi, noldu vs. Dedim sen devam et, ben temizlik yaparken sen puzzle yap vs. Neymiş ben ona ortalığı süpüreceğim demişim, temizlik yapacağım dememişim, bana mesaj atmış, sen de işini bitirince gel demiş (2saat sonra bitti) falan filan. Bir de üste çıktı bir güzel. Ben de zaten ev süpürürken dakika başı telefona bakarım ya mesajını görürüm diye düşünmüş herhalde beyefendi. Öyle böyle sinirlendi mutfağa geçti etrafı toplamaya. Bir de ben orada sen ben söyleyince iş yapıyorsun dedim, ona da iyice sinirlendi :) yani ben söylemeden yapar da onda da mutlaka ben başka şey yapıyor olurum, ben otururken hayatta kendiliğinden kalkıp iş yapmışlığı yoktur. Daha yeni yeni yüzüme bakıyor da konuşuyor benle (olay 12 civarı oldu). Gene hakkını yemeyeyim yemek yapar, makine yerleştirirken gelir yardım eder, söylersem eğer evi süpürür, çamaşırı asar (ama söyledikten saatler sonra falan anca).
Ne yaparsa yapsın, isterse ağzıyla kuş tutsun kalkıp da ‘ya bu çamaşırlar kendi kendine yıkanmıyor, bu hafta da ben yıkayayım’ diyip de çamaşır atmadıkça içimdeki o kırgınlık da kızgınlık da geçmez. Evi bk götürsün kalkıp da süpüreyim demez, tezgahın üstü dağ gibi bulaşık olsun bit kadar yerde iş yapar gene de toplamaz, tuvalet banyo kirli olsun umrunda olmaz, çarşafı değiştirmesem kirlendi değiştireyim demez. Ben düşünmesem ya bu çocuk acıktı yemek yedireyim bile demez, bana sorar bu çocuk bir şey yemeyecek mi diye.
Ay çok uzun oldu ama yıllardır en dertli olduğum nokta. Eline liste bile verdim görev paylaşımı yapalım diye. Ama klasik hareketler: hemen ses yükseltmeler, saçmalamalar, söylersen yaparım zatenler. Evet söylersem yapar, ama bana her gün her gün biri mi söylüyor da ben yapıyorum?
Bu arada, eşim diğer erkeklere göre çok çok iyidir. Beni el üstünde tutar, bir dediğimi iki etmez (evin rutin işleri olan bu anlattıklarım haricinde), ne desem anında yapar, arada hediye alır, öper koklar vs. Ama gel gelelim iş ev işlerine gelince yok. Haftasonlarından nefret eder hale geldim artık yahu. Ev işlerinden gerçek anlamda nefret ettiğimi de, yorulduğumu da, yapmak istemediğimi de biliyor. Ama gene de üç maymunu oynuyor. Yakın da ben de onun varlığına üç maymunu oynayacağım da haberi yok.
Kusura bakmasin valla hayat musterekZaten genelde böyle yapmam ,on kez rica etmişimdir o bir saat içinde bile ...laf sokmayı seven bir yapım yok en sevmediğim hallere sokuyor beni
Bu araca tekrar tartıştık ben sesimi yükselttim (bundan hoşlanmaz ,ama benim heyecanlı bir ses tonum var zaten ) bana çocuğa da sen bakacaksın işleri de sen yapacaksın dedi beni zorunda tutamazsın dedi yapmıyorsan işte kapı dedi ben de çıktım ...
Merhaba
İlk kez buraya yazıyorum , sorunuma bir çözüm arayışındayım sizlere danışmak istedim .objektif olmak istediğim için pek fazla yorum katmamaya gayret edeceğim
Eşimle evde iş bölümü konusunda sorun yaşıyoruz ki eşimi tanımadan önce bile kadın erkek ilişkilerinde en çok takıldığım konulardan biriydi, evde eşit sorumluluk olması gerektiği ve kadın işi erkek işi olarak ayrılmaması gerektiğine inandım hep.
Bir süre öncesine kadar çalışmıyordum ,eşim yoğun çalışıyordu haliyle ev işleri konusunu ben hallediyordum genel olarak. Şimdi ben de çalışmaya başladım ve gerçekten çok yoğun bir işim var sabah 7 de evden çıkıyorum akşam neredeyse 7 de geliyorum ,küçük bir kızımız var evde tüm vaktimi ona ayırmaya çalışıyorum.çok hareketli bir Bebek ve hala emiyor 18 aylık olmasına rağmen hala gece sık sık emmek istiyor. Gece de sağlıklı bir şekilde uyumuyorum yani . Gündüz evde yardımcımız var evle ilgileniyor Allah razı olsun .ancak akşam sofra hazırlamak bulaşık çamaşır işleri bende . Ben bunlarla ilgilenirken eşimin en azından kızımızla ilgilenmesini ya da haftasonları uyumam için bana bir saat vermesini istiyorum,(o gün içinde istediği vakitte uyuyabiliyor öğle uykusu şekerleme vs ben bir kez uyanınca tekrar uyuyamam ) bu konuyu sık sık konuşuyoruz bir çözüme ulaşamadık ve geriliyorum epey.
Bu akşam yine ortalığı toplamaya çalışırken kızımızla ilgilenmesini istedim elinde telefon kızımla mutfağa geldiler bir video izliyor eşim bebeğimiz bacaklarıma dolanıyor kucağıma gelmek istiyor makineyi yerleştirmeme engel oluyor vs sakince elinden tuttum gel kızım baban telefonunu bırakamıyor ama ben işimi bırakayım senin için dedim. Eşim arkamızdan ne saçmalıyorsun sen diye seslendi hiÇ birşey söylemedim (oldukça sinirlenmeme rağmen )
Bir süre sonra biraz da sorun çözülsün istediğim için kızımın muhallebisini götürdüm eşime, yemesi lazım dedim.sanıyorum ki tamam deyip yedirecek ben de işlerime bakacağım
Yedirmiyorum dedi eşim ,sen ister yedir ister yedirme dedi ,ben de sorumluluklarından böyle kaçacaksın yani sen böyle davranırsan ben de aynı şekilde davranırım sen mağdur olursun dedim güldü umursamaz bir şekilde
Ben de tamam dedim kızımı aldım onunla yemek yedik eşime hazırlamadım ,çamaşır makinesinde çamaşırlarımız vardı kızımla ikimizinkileri astım onunkileri bıraktım. Söyledim de ... çocukça olabilir bu yaptığım ama neyse
Nasıl bir çözüm bulabilirim
Tüm erkekler mi böyle oluyor bir süre sonra ?bu arada eşim doğulu ben Egeli kültür farkı da var ,başka alanlarda sorun yaşamıyoruz ama bu konuyu ona bağlıyorum biraz da
Okuduğunuz için teşekkür ederim epey uzun oldu .imla hataları ve yazım yanlışları için de üzgünüm
Bebeğim yanımda ,annemlere geldim terk etmek gibi değil de hava almak gibi düşünebilirizErkekler için ne kadar kolay oldu kapıyı göstermek..
Hem çocuk bakacaksın, hem ev isi hem de çalışacaksınız oldu canım!!!
Bebeğiniz nerede nereye gidiyorsunuz bu saatte?
Çıktım dediniz ya doğru mu anladım evi mi ter ettiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?