Eşimin kızı

pinkpin .!.:

İyi akşamlar hanımlar. Başlıktanda anlaşıldığı üzere derdim eşimin ilk evliliğinden olan kızı. Aslında bugüne kadar bir çok şeyi alttan aldığım için sorun yaşamamıştık ama artık son zamanlarda hareketleri batmaya başladı.

Benim ilk eşimin ikinci evliliği. Allah nasib ederse çocuğumuz yolda. Riskli bir hamilelik geçiriyorum hem erken doğum riskim var hem de ciddi kansızlığım. Dolayısıyla evi eskisi gibi çekip çeviremiyorum.

Eşimin kızı 20 yaşında. Normalde annesi ile yaşıyor. Bize geldiğindeyse 10-15 gün kadar kalır. Bugüne kadar bize geldiğinde pek iş yaptırmadım. Fakat hamileyken de benden hizmet beklemesi sinirimi bozuyor artık.

Örneğin sabah kahvaltısını ben hazırlarım. Tam masa hazır olur kalkar masaya oturur, doyunca kalkar bilgisayarın başına geçer. Yemek yaparım yardım edeyim demez. Bazen sancım tutuyor yemeği yarıda bırakıp uzanma ihtiyacı duyuyorum neyin var demez ya da yardım teklif etmez.

Bunların haricinde oldukça soğuktur. Dün komşum geldi bebeğiyle, eşimin kızı bebeği kucağına aldı birkaç dakika sonra bebek kızın bacağına kustu ve tepkisi kustu bu şeklinde biraz sert bir tepki oldu. Komşum da bozuldu haliyle ben de mahçup oldum. Bebek bu...

Ben hamileliğimi ilk öğrendiğimde bana ne istiyorsun diye sordu kız erkek farketmez sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun yeter dedim. İnşallah kız değildir demişti. Bir de eğer çok ağlarsa ağzına burnuna çarparım onun demişti, anlık tepkiyle hele bir dene dedim sadece.

Geçen annem buzdolabının kapısını açık unutmuş, dolabın yanındanda eşimin kızı. Elini uzatıp da kapatmadı annemi çağırdı ona kapattırdı. Dün akşam nar koydum kendime, eşimle ona da sordum yermisiniz diye eşimin kızı cevap vermedi. Tekrar sordum yemeyeceğimi bilmiyor musun şeklinde cevap verdi. Ben de ne bileyim belki canın çekmiştir diyebildim. Nerden bileyim yer mi yemez mi?

Bugün üstü kapalı eşime açtım konuyu. Çok yoruluyorum dedim çok değil en azından kendi yatağını toplamasını bekliyorum dedim. Sen de bir şey demiyorsun dedim. Herkesin bir karakteri var o da böyle dedi. Ben de kendi evinde herşeyi yapıyor ama en azından şu halimle yardımcı olmasının karakterle bir alakası yok. İnsan böyle durumlarda yardımcı olur, ben kimseye bu halimle hizmet etmek zorunda değilim dedim. Eşim biraz bozuldu ama gerçekten tahammül edemiyorum artık.

Çocuk desem değil, bir şey yapmak zorunda da değil elbette ama bu halimle ona hizmet etmek çok zoruma gidiyor. Bilmiyorum ben mi abartıyorum? Bir şey de diyemiyorum desem kötü olurum. Sorun bende mi acaba hamilelik hormonlarıyla mı boyle düşünüyorum yoksa haklı mıyım? Sizce nasıl davranmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Hamileliğin verdiği psikolji ve hormonalar sebebiyle böyle düşünüyorsunuz.Çünkü eşinizin kızı siz hamile kalınca ortaya çıkmamış öncesinde de tanıyormuşsunuz ve gebelik öncesi davranışları size batmıyormuş ama şu anda batıyor değilmi?
İşte bunlar hep gebelikle alakalı tepkiler.
Size kendimden örnek vereyim ben sizin tam tersi durumunuzdayım yani benim ikinci eşimin ilk evliliği ve benim ilk evliliğimden 19 yaşında bir kızım var ve 2 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
Kızım okuduğu için yazları ve tatiller de yanımıza gelir ve kalır.Kızımla iyi anlaşırız arkadaş gibi benim kızımda normal zaman da ev işi pek yapmazd hep benden hizmet bekler bu geçtiğimiz yaz yine yanıma geldi gebeliğimin 8. Ayındayım beni özel şöförü gibi kullandı oraya gidelim buraya götür denize gittik onunla yüzmemi istedi sabah kahvaltısın da omlet öğlen patates kızartması akşam barbekü balık kanat vs istedi küçük hanım hep bir ilgi alaka aslında hiç böyle değildi iş yapmazdı ama kendi takılırdı arkadaşlarıyla ama bebeği nedense hiç kabullenememiş içinden ce Üniversitesi açılıp gidince beni bir daha aramadı telefonlarıma bakmadı vs doğum yaptım tebrik bile etmedi çok üzüldüm.Sezaryenle doğum yaptığım halde oğlum 30 günlükken atladım uçağa 1100 km gittim kızımın karşısına çıktım öyle kalakaldı "sana kardeşini getirdim" dedim.Oğlumu kucağına bir aldı işte o gün bugündür kızım kardeşine deli oluyor. Hergün görüntülü arıyor ne zaman geleceksiniz diye soruyor kardeşine hediyeler alıp yolluyor vs. Oysa bana bebeği hiç sevmeyeceğini görmek bile istemediğini söylemişti.
Eşimle araları çok iyidir baba kız gibi ama bebek doğunca eşimşe bile görüşmedi telefonlarına bakmadı.
Eşim bana "Kaç yaşında olursa olsun X için kolay değil bunca yıl tek çocuk olarak büyümüş şimdi hemen benimsemesi kolay değil ona biraz zaman tanıyalım elbet düzelecektir" dedi ve öyle de oldu.
Size tavsiyem eşinizin kızıyla pek zıtlaşmayın bırakın gebelik öncesi nasılsa öyle devam etsin sizde onu memnun etmek için uğraşımayın normal davranın hatta yemek vs yapmayın kendiniz bişeyler yiyin ve uzanın eşiniz dahil herkes başının öareine baksın
Vallahi ben gebeliğim de kendi öz kızıma bile tahammül edememiştim.
Hele ki kızımın bana yaptıkları vs aman aman çok zor zamanlardı.Fakat hepsi geçti bitti.
Bebek doğunca herşey düzleiyor eve neşe geliyor benim kızımın öz değil sadece karın kardeşi ama sizin durum ÖZ kardeşe giriyor.Size düşen bebeği ablasına benimsetin onu dövecek falan değil merak etmeyin kıskançlık ve hazımsızlıkla öyle söylüyorlar ama sonra sevgi manyağı oluyorlar.
Şimdi kızım "Anne kardeşimi çok özledim gelsin onu yiycem şiş yapcam parçalıycam" diyor.
Bebek doğsun herşey çok daha GÜZEL olacak ve bebeğinizin ablasının içgüdüleri devreye girecek ve kardeşine küçük Anne olacak.
Sizin yapmanız gereken tek şey bebeği ablasından mahrum etmemek her fırsatta ablasıyla kaynaştırmak aradaki sevgi bağını kurmaktır.
Kızım kardeşi doğunca bana dedi ki "Anne kardeşimle kan bağımız yok ama sanki öz kardeşim gibi seviyorum oysa babamın bir çocuğu olsaydı onunla öz kardeş olacaktık fakat onu böyle sevemezdim çünkü annesi sevmeme izin vermezdi.Kardeşlerin arasında ki en kuvvetli sevgi bağı ANNEdir" dedi.
Siz benim kızımı ve herkesi şaşırtın ve ablaya iyi bir üvey anne olun.
Saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...

dr_patoloji .!.:

Çok güzel bir yazı elinize sağlık..... ama lütfen merakımı mazur görün karındaş ve özkardeş derken ne demek istediğinizi anlayamadım.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Hamileliğin verdiği psikolji ve hormonalar sebebiyle böyle düşünüyorsunuz.Çünkü eşinizin kızı siz hamile kalınca ortaya çıkmamış öncesinde de tanıyormuşsunuz ve gebelik öncesi davranışları size batmıyormuş ama şu anda batıyor değilmi?
İşte bunlar hep gebelikle alakalı tepkiler.
Size kendimden örnek vereyim ben sizin tam tersi durumunuzdayım yani benim ikinci eşimin ilk evliliği ve benim ilk evliliğimden 19 yaşında bir kızım var ve 2 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
Kızım okuduğu için yazları ve tatiller de yanımıza gelir ve kalır.Kızımla iyi anlaşırız arkadaş gibi benim kızımda normal zaman da ev işi pek yapmazd hep benden hizmet bekler bu geçtiğimiz yaz yine yanıma geldi gebeliğimin 8. Ayındayım beni özel şöförü gibi kullandı oraya gidelim buraya götür denize gittik onunla yüzmemi istedi sabah kahvaltısın da omlet öğlen patates kızartması akşam barbekü balık kanat vs istedi küçük hanım hep bir ilgi alaka aslında hiç böyle değildi iş yapmazdı ama kendi takılırdı arkadaşlarıyla ama bebeği nedense hiç kabullenememiş içinden ce Üniversitesi açılıp gidince beni bir daha aramadı telefonlarıma bakmadı vs doğum yaptım tebrik bile etmedi çok üzüldüm.Sezaryenle doğum yaptığım halde oğlum 30 günlükken atladım uçağa 1100 km gittim kızımın karşısına çıktım öyle kalakaldı "sana kardeşini getirdim" dedim.Oğlumu kucağına bir aldı işte o gün bugündür kızım kardeşine deli oluyor. Hergün görüntülü arıyor ne zaman geleceksiniz diye soruyor kardeşine hediyeler alıp yolluyor vs. Oysa bana bebeği hiç sevmeyeceğini görmek bile istemediğini söylemişti.
Eşimle araları çok iyidir baba kız gibi ama bebek doğunca eşimşe bile görüşmedi telefonlarına bakmadı.
Eşim bana "Kaç yaşında olursa olsun X için kolay değil bunca yıl tek çocuk olarak büyümüş şimdi hemen benimsemesi kolay değil ona biraz zaman tanıyalım elbet düzelecektir" dedi ve öyle de oldu.
Size tavsiyem eşinizin kızıyla pek zıtlaşmayın bırakın gebelik öncesi nasılsa öyle devam etsin sizde onu memnun etmek için uğraşımayın normal davranın hatta yemek vs yapmayın kendiniz bişeyler yiyin ve uzanın eşiniz dahil herkes başının öareine baksın
Vallahi ben gebeliğim de kendi öz kızıma bile tahammül edememiştim.
Hele ki kızımın bana yaptıkları vs aman aman çok zor zamanlardı.Fakat hepsi geçti bitti.
Bebek doğunca herşey düzleiyor eve neşe geliyor benim kızımın öz değil sadece karın kardeşi ama sizin durum ÖZ kardeşe giriyor.Size düşen bebeği ablasına benimsetin onu dövecek falan değil merak etmeyin kıskançlık ve hazımsızlıkla öyle söylüyorlar ama sonra sevgi manyağı oluyorlar.
Şimdi kızım "Anne kardeşimi çok özledim gelsin onu yiycem şiş yapcam parçalıycam" diyor.
Bebek doğsun herşey çok daha GÜZEL olacak ve bebeğinizin ablasının içgüdüleri devreye girecek ve kardeşine küçük Anne olacak.
Sizin yapmanız gereken tek şey bebeği ablasından mahrum etmemek her fırsatta ablasıyla kaynaştırmak aradaki sevgi bağını kurmaktır.
Kızım kardeşi doğunca bana dedi ki "Anne kardeşimle kan bağımız yok ama sanki öz kardeşim gibi seviyorum oysa babamın bir çocuğu olsaydı onunla öz kardeş olacaktık fakat onu böyle sevemezdim çünkü annesi sevmeme izin vermezdi.Kardeşlerin arasında ki en kuvvetli sevgi bağı ANNEdir" dedi.
Siz benim kızımı ve herkesi şaşırtın ve ablaya iyi bir üvey anne olun.
Saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Anne bir baba ayrı Karın Kardeşi yani kan bağı sadece anneden olan.
Babadan bir anneden ayrı olursa öz kardeş olur yani tamamen biyolojik bir durum.
İşin için de GERÇEK SEVGİ BAĞI varsa öz üvey zaten farketmez.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Hamileliğin verdiği psikolji ve hormonalar sebebiyle böyle düşünüyorsunuz.Çünkü eşinizin kızı siz hamile kalınca ortaya çıkmamış öncesinde de tanıyormuşsunuz ve gebelik öncesi davranışları size batmıyormuş ama şu anda batıyor değilmi?
İşte bunlar hep gebelikle alakalı tepkiler.
Size kendimden örnek vereyim ben sizin tam tersi durumunuzdayım yani benim ikinci eşimin ilk evliliği ve benim ilk evliliğimden 19 yaşında bir kızım var ve 2 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
Kızım okuduğu için yazları ve tatiller de yanımıza gelir ve kalır.Kızımla iyi anlaşırız arkadaş gibi benim kızımda normal zaman da ev işi pek yapmazd hep benden hizmet bekler bu geçtiğimiz yaz yine yanıma geldi gebeliğimin 8. Ayındayım beni özel şöförü gibi kullandı oraya gidelim buraya götür denize gittik onunla yüzmemi istedi sabah kahvaltısın da omlet öğlen patates kızartması akşam barbekü balık kanat vs istedi küçük hanım hep bir ilgi alaka aslında hiç böyle değildi iş yapmazdı ama kendi takılırdı arkadaşlarıyla ama bebeği nedense hiç kabullenememiş içinden ce Üniversitesi açılıp gidince beni bir daha aramadı telefonlarıma bakmadı vs doğum yaptım tebrik bile etmedi çok üzüldüm.Sezaryenle doğum yaptığım halde oğlum 30 günlükken atladım uçağa 1100 km gittim kızımın karşısına çıktım öyle kalakaldı "sana kardeşini getirdim" dedim.Oğlumu kucağına bir aldı işte o gün bugündür kızım kardeşine deli oluyor. Hergün görüntülü arıyor ne zaman geleceksiniz diye soruyor kardeşine hediyeler alıp yolluyor vs. Oysa bana bebeği hiç sevmeyeceğini görmek bile istemediğini söylemişti.
Eşimle araları çok iyidir baba kız gibi ama bebek doğunca eşimşe bile görüşmedi telefonlarına bakmadı.
Eşim bana "Kaç yaşında olursa olsun X için kolay değil bunca yıl tek çocuk olarak büyümüş şimdi hemen benimsemesi kolay değil ona biraz zaman tanıyalım elbet düzelecektir" dedi ve öyle de oldu.
Size tavsiyem eşinizin kızıyla pek zıtlaşmayın bırakın gebelik öncesi nasılsa öyle devam etsin sizde onu memnun etmek için uğraşımayın normal davranın hatta yemek vs yapmayın kendiniz bişeyler yiyin ve uzanın eşiniz dahil herkes başının öareine baksın
Vallahi ben gebeliğim de kendi öz kızıma bile tahammül edememiştim.
Hele ki kızımın bana yaptıkları vs aman aman çok zor zamanlardı.Fakat hepsi geçti bitti.
Bebek doğunca herşey düzleiyor eve neşe geliyor benim kızımın öz değil sadece karın kardeşi ama sizin durum ÖZ kardeşe giriyor.Size düşen bebeği ablasına benimsetin onu dövecek falan değil merak etmeyin kıskançlık ve hazımsızlıkla öyle söylüyorlar ama sonra sevgi manyağı oluyorlar.
Şimdi kızım "Anne kardeşimi çok özledim gelsin onu yiycem şiş yapcam parçalıycam" diyor.
Bebek doğsun herşey çok daha GÜZEL olacak ve bebeğinizin ablasının içgüdüleri devreye girecek ve kardeşine küçük Anne olacak.
Sizin yapmanız gereken tek şey bebeği ablasından mahrum etmemek her fırsatta ablasıyla kaynaştırmak aradaki sevgi bağını kurmaktır.
Kızım kardeşi doğunca bana dedi ki "Anne kardeşimle kan bağımız yok ama sanki öz kardeşim gibi seviyorum oysa babamın bir çocuğu olsaydı onunla öz kardeş olacaktık fakat onu böyle sevemezdim çünkü annesi sevmeme izin vermezdi.Kardeşlerin arasında ki en kuvvetli sevgi bağı ANNEdir" dedi.
Siz benim kızımı ve herkesi şaşırtın ve ablaya iyi bir üvey anne olun.
Saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...

dusduru .!.:

İlk defa duyuyorum böyle bir şey ,baba bir olunca öz ,anne bir olunca üvey mi oluyormuş ? Hangi kaynak böyle diyor merak ettim ,sonuç olarak anneden de babadan da eşit kromozom alınıyor .
Her şeyi geçtim ,kiziniza niye bunu bastira bastira "üvey üvey" diye vurgulama gereği duyuyorsunuz,sadece "siz kardeşsiniz" demek yeterli olmuyor mu ?

Genişletmek için tıkla...

samantha .!.:

Bence bi cinnet gecir çarp ağzına burnuna elifin. Bence elif seni anlayacaktir... Kesin çözüm.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Anne bir baba ayrı Karın Kardeşi yani kan bağı sadece anneden olan.
Babadan bir anneden ayrı olursa öz kardeş olur yani tamamen biyolojik bir durum.
İşin için de GERÇEK SEVGİ BAĞI varsa öz üvey zaten farketmez.

Genişletmek için tıkla...

Pitikaremitikare .!.:

Evet o da ayrı bir saçmalık.

Baba bir olunca kan bağı oluyor anne bir olunca olmuyormuş.

Annenin ki kan değil galiba

Genişletmek için tıkla...

dusduru .!.:

Nasıl biyolojik oluyor ,taşıyıcı anne ile karıştırıyor olabilir misiniz :) Çünkü anneden de babadan da eşit kromozom geçer çocuga .

Bence kız çocukların hepsi üvey,öz olan sadece erkek çocuklar olmalı.Kadinlarin kromozomu bile bir işe yaramıyor baksana

Genişletmek için tıkla...

Hibele .!.:

Yaşınızı merak ettim?

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Hamileliğin verdiği psikolji ve hormonalar sebebiyle böyle düşünüyorsunuz.Çünkü eşinizin kızı siz hamile kalınca ortaya çıkmamış öncesinde de tanıyormuşsunuz ve gebelik öncesi davranışları size batmıyormuş ama şu anda batıyor değilmi?
İşte bunlar hep gebelikle alakalı tepkiler.
Size kendimden örnek vereyim ben sizin tam tersi durumunuzdayım yani benim ikinci eşimin ilk evliliği ve benim ilk evliliğimden 19 yaşında bir kızım var ve 2 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
Kızım okuduğu için yazları ve tatiller de yanımıza gelir ve kalır.Kızımla iyi anlaşırız arkadaş gibi benim kızımda normal zaman da ev işi pek yapmazd hep benden hizmet bekler bu geçtiğimiz yaz yine yanıma geldi gebeliğimin 8. Ayındayım beni özel şöförü gibi kullandı oraya gidelim buraya götür denize gittik onunla yüzmemi istedi sabah kahvaltısın da omlet öğlen patates kızartması akşam barbekü balık kanat vs istedi küçük hanım hep bir ilgi alaka aslında hiç böyle değildi iş yapmazdı ama kendi takılırdı arkadaşlarıyla ama bebeği nedense hiç kabullenememiş içinden ce Üniversitesi açılıp gidince beni bir daha aramadı telefonlarıma bakmadı vs doğum yaptım tebrik bile etmedi çok üzüldüm.Sezaryenle doğum yaptığım halde oğlum 30 günlükken atladım uçağa 1100 km gittim kızımın karşısına çıktım öyle kalakaldı "sana kardeşini getirdim" dedim.Oğlumu kucağına bir aldı işte o gün bugündür kızım kardeşine deli oluyor. Hergün görüntülü arıyor ne zaman geleceksiniz diye soruyor kardeşine hediyeler alıp yolluyor vs. Oysa bana bebeği hiç sevmeyeceğini görmek bile istemediğini söylemişti.
Eşimle araları çok iyidir baba kız gibi ama bebek doğunca eşimşe bile görüşmedi telefonlarına bakmadı.
Eşim bana "Kaç yaşında olursa olsun X için kolay değil bunca yıl tek çocuk olarak büyümüş şimdi hemen benimsemesi kolay değil ona biraz zaman tanıyalım elbet düzelecektir" dedi ve öyle de oldu.
Size tavsiyem eşinizin kızıyla pek zıtlaşmayın bırakın gebelik öncesi nasılsa öyle devam etsin sizde onu memnun etmek için uğraşımayın normal davranın hatta yemek vs yapmayın kendiniz bişeyler yiyin ve uzanın eşiniz dahil herkes başının öareine baksın
Vallahi ben gebeliğim de kendi öz kızıma bile tahammül edememiştim.
Hele ki kızımın bana yaptıkları vs aman aman çok zor zamanlardı.Fakat hepsi geçti bitti.
Bebek doğunca herşey düzleiyor eve neşe geliyor benim kızımın öz değil sadece karın kardeşi ama sizin durum ÖZ kardeşe giriyor.Size düşen bebeği ablasına benimsetin onu dövecek falan değil merak etmeyin kıskançlık ve hazımsızlıkla öyle söylüyorlar ama sonra sevgi manyağı oluyorlar.
Şimdi kızım "Anne kardeşimi çok özledim gelsin onu yiycem şiş yapcam parçalıycam" diyor.
Bebek doğsun herşey çok daha GÜZEL olacak ve bebeğinizin ablasının içgüdüleri devreye girecek ve kardeşine küçük Anne olacak.
Sizin yapmanız gereken tek şey bebeği ablasından mahrum etmemek her fırsatta ablasıyla kaynaştırmak aradaki sevgi bağını kurmaktır.
Kızım kardeşi doğunca bana dedi ki "Anne kardeşimle kan bağımız yok ama sanki öz kardeşim gibi seviyorum oysa babamın bir çocuğu olsaydı onunla öz kardeş olacaktık fakat onu böyle sevemezdim çünkü annesi sevmeme izin vermezdi.Kardeşlerin arasında ki en kuvvetli sevgi bağı ANNEdir" dedi.
Siz benim kızımı ve herkesi şaşırtın ve ablaya iyi bir üvey anne olun.
Saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...

elifff_____ .!.:

Yok artık yatağınıda mı sen topluyorsun, yapma.
Onun işlerini yapma kendi işini yap çekil kenara, çocuk değil ki yetişkin o artık
Ayrıca eşininde bozulmaya hakkı yok öğretseydi kızına bazı şeyleri

Genişletmek için tıkla...

pinkpin .!.:

Ya ben de buna bozuluyorum. Kendi söyledi evde herşeyi yapıyorum diye. Ben zaten bugüne kadar hiçbirşey beklemedim ondan. Ama inanın ben ya da annem gelip yemek yapmasak o gün aç kalacağız. Bir makarna yapayım demiyor.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly Deniz .!.:

Hamileliğin verdiği psikolji ve hormonalar sebebiyle böyle düşünüyorsunuz.Çünkü eşinizin kızı siz hamile kalınca ortaya çıkmamış öncesinde de tanıyormuşsunuz ve gebelik öncesi davranışları size batmıyormuş ama şu anda batıyor değilmi?
İşte bunlar hep gebelikle alakalı tepkiler.
Size kendimden örnek vereyim ben sizin tam tersi durumunuzdayım yani benim ikinci eşimin ilk evliliği ve benim ilk evliliğimden 19 yaşında bir kızım var ve 2 ay önce oğlumu kucağıma aldım.
Kızım okuduğu için yazları ve tatiller de yanımıza gelir ve kalır.Kızımla iyi anlaşırız arkadaş gibi benim kızımda normal zaman da ev işi pek yapmazd hep benden hizmet bekler bu geçtiğimiz yaz yine yanıma geldi gebeliğimin 8. Ayındayım beni özel şöförü gibi kullandı oraya gidelim buraya götür denize gittik onunla yüzmemi istedi sabah kahvaltısın da omlet öğlen patates kızartması akşam barbekü balık kanat vs istedi küçük hanım hep bir ilgi alaka aslında hiç böyle değildi iş yapmazdı ama kendi takılırdı arkadaşlarıyla ama bebeği nedense hiç kabullenememiş içinden ce Üniversitesi açılıp gidince beni bir daha aramadı telefonlarıma bakmadı vs doğum yaptım tebrik bile etmedi çok üzüldüm.Sezaryenle doğum yaptığım halde oğlum 30 günlükken atladım uçağa 1100 km gittim kızımın karşısına çıktım öyle kalakaldı "sana kardeşini getirdim" dedim.Oğlumu kucağına bir aldı işte o gün bugündür kızım kardeşine deli oluyor. Hergün görüntülü arıyor ne zaman geleceksiniz diye soruyor kardeşine hediyeler alıp yolluyor vs. Oysa bana bebeği hiç sevmeyeceğini görmek bile istemediğini söylemişti.
Eşimle araları çok iyidir baba kız gibi ama bebek doğunca eşimşe bile görüşmedi telefonlarına bakmadı.
Eşim bana "Kaç yaşında olursa olsun X için kolay değil bunca yıl tek çocuk olarak büyümüş şimdi hemen benimsemesi kolay değil ona biraz zaman tanıyalım elbet düzelecektir" dedi ve öyle de oldu.
Size tavsiyem eşinizin kızıyla pek zıtlaşmayın bırakın gebelik öncesi nasılsa öyle devam etsin sizde onu memnun etmek için uğraşımayın normal davranın hatta yemek vs yapmayın kendiniz bişeyler yiyin ve uzanın eşiniz dahil herkes başının öareine baksın
Vallahi ben gebeliğim de kendi öz kızıma bile tahammül edememiştim.
Hele ki kızımın bana yaptıkları vs aman aman çok zor zamanlardı.Fakat hepsi geçti bitti.
Bebek doğunca herşey düzleiyor eve neşe geliyor benim kızımın öz değil sadece karın kardeşi ama sizin durum ÖZ kardeşe giriyor.Size düşen bebeği ablasına benimsetin onu dövecek falan değil merak etmeyin kıskançlık ve hazımsızlıkla öyle söylüyorlar ama sonra sevgi manyağı oluyorlar.
Şimdi kızım "Anne kardeşimi çok özledim gelsin onu yiycem şiş yapcam parçalıycam" diyor.
Bebek doğsun herşey çok daha GÜZEL olacak ve bebeğinizin ablasının içgüdüleri devreye girecek ve kardeşine küçük Anne olacak.
Sizin yapmanız gereken tek şey bebeği ablasından mahrum etmemek her fırsatta ablasıyla kaynaştırmak aradaki sevgi bağını kurmaktır.
Kızım kardeşi doğunca bana dedi ki "Anne kardeşimle kan bağımız yok ama sanki öz kardeşim gibi seviyorum oysa babamın bir çocuğu olsaydı onunla öz kardeş olacaktık fakat onu böyle sevemezdim çünkü annesi sevmeme izin vermezdi.Kardeşlerin arasında ki en kuvvetli sevgi bağı ANNEdir" dedi.
Siz benim kızımı ve herkesi şaşırtın ve ablaya iyi bir üvey anne olun.
Saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...

dileksu .!.:

Çok yanılıyorsunuz.Asıl ,anneleri bir olan kardeşler belki de öz kardeş sayılabilir.Çünkü bebeğe kromozomların yarısı anneden ,yarısı babadan geçer.Anne bir olan kardeşler,buna ek olarak aynı rahimde yaklaşık 9 ay geçirip,aynı memeden süt emerler.9 ay boyunca aynı kadının bedeninden beslenir,aynı bedende yaşarlar.Sizin yanlış inancınız ise Türk toplumunun,"kan bağı babadan geçer,soyu erkek yürütür "tarzı ataerkil düşnce yapısı ve gerçek bilgi yerine ,hiç sorgulamadan ,geleneksel düşünceleri benimseme cehaletinden kaynaklanıyor.
Zaten ,kardeş kelimesi karındaş kelimesinin yıllar içinde kısalmış halidir ve aynı karnı paylaşmış ,aynı karından anlamına gelir,Yani aslında kelimenin anlamına bakarsak,anne bir değilse kardeş olunmaz bile denebilir ki pek tabii ki bu da saçma olur.Bilin istedim.

Genişletmek için tıkla...

pinkpin .!.:

İyi akşamlar hanımlar. Başlıktanda anlaşıldığı üzere derdim eşimin ilk evliliğinden olan kızı. Aslında bugüne kadar bir çok şeyi alttan aldığım için sorun yaşamamıştık ama artık son zamanlarda hareketleri batmaya başladı.

Benim ilk eşimin ikinci evliliği. Allah nasib ederse çocuğumuz yolda. Riskli bir hamilelik geçiriyorum hem erken doğum riskim var hem de ciddi kansızlığım. Dolayısıyla evi eskisi gibi çekip çeviremiyorum.

Eşimin kızı 20 yaşında. Normalde annesi ile yaşıyor. Bize geldiğindeyse 10-15 gün kadar kalır. Bugüne kadar bize geldiğinde pek iş yaptırmadım. Fakat hamileyken de benden hizmet beklemesi sinirimi bozuyor artık.

Örneğin sabah kahvaltısını ben hazırlarım. Tam masa hazır olur kalkar masaya oturur, doyunca kalkar bilgisayarın başına geçer. Yemek yaparım yardım edeyim demez. Bazen sancım tutuyor yemeği yarıda bırakıp uzanma ihtiyacı duyuyorum neyin var demez ya da yardım teklif etmez.

Bunların haricinde oldukça soğuktur. Dün komşum geldi bebeğiyle, eşimin kızı bebeği kucağına aldı birkaç dakika sonra bebek kızın bacağına kustu ve tepkisi kustu bu şeklinde biraz sert bir tepki oldu. Komşum da bozuldu haliyle ben de mahçup oldum. Bebek bu...

Ben hamileliğimi ilk öğrendiğimde bana ne istiyorsun diye sordu kız erkek farketmez sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun yeter dedim. İnşallah kız değildir demişti. Bir de eğer çok ağlarsa ağzına burnuna çarparım onun demişti, anlık tepkiyle hele bir dene dedim sadece.

Geçen annem buzdolabının kapısını açık unutmuş, dolabın yanındanda eşimin kızı. Elini uzatıp da kapatmadı annemi çağırdı ona kapattırdı. Dün akşam nar koydum kendime, eşimle ona da sordum yermisiniz diye eşimin kızı cevap vermedi. Tekrar sordum yemeyeceğimi bilmiyor musun şeklinde cevap verdi. Ben de ne bileyim belki canın çekmiştir diyebildim. Nerden bileyim yer mi yemez mi?

Bugün üstü kapalı eşime açtım konuyu. Çok yoruluyorum dedim çok değil en azından kendi yatağını toplamasını bekliyorum dedim. Sen de bir şey demiyorsun dedim. Herkesin bir karakteri var o da böyle dedi. Ben de kendi evinde herşeyi yapıyor ama en azından şu halimle yardımcı olmasının karakterle bir alakası yok. İnsan böyle durumlarda yardımcı olur, ben kimseye bu halimle hizmet etmek zorunda değilim dedim. Eşim biraz bozuldu ama gerçekten tahammül edemiyorum artık.

Çocuk desem değil, bir şey yapmak zorunda da değil elbette ama bu halimle ona hizmet etmek çok zoruma gidiyor. Bilmiyorum ben mi abartıyorum? Bir şey de diyemiyorum desem kötü olurum. Sorun bende mi acaba hamilelik hormonlarıyla mı boyle düşünüyorum yoksa haklı mıyım? Sizce nasıl davranmalıyım?

Genişletmek için tıkla...