- 29 Nisan 2015
- 26.564
- 91.297
- 598
fotoğrafın zaten iğrenç olması, bakınca insanı rahatsız etmesi gerekiyor. bakış açınızı değiştirin bi.
bu arada profil fotoğrafın iğrenç.
pedofili kınamaktan çok teşvik gibi.
onu hazırlayan kesin pedofil.
haksız mıyımMune ?
amaca hizmet etmiyor ki bakış açım değişsin.fotoğrafın zaten iğrenç olması, bakınca insanı rahatsız etmesi gerekiyor. bakış açınızı değiştirin bi.
amaca hizmet etmiyor ki bakış açım değişsin.
görüntü benim gibileri rahatsız eder. pedofillere hizmet ediyor sadece.çocuğun üzerinde eller görmek sizi rahatsız etti mi?
AdAm_OLaCaK_KIZ konu sahibinin.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?members/pinkpin.366231/
görüntü benim gibileri rahatsız eder. pedofillere hizmet ediyor sadece.
onun yerine kıza uzanan ama değmeden kırılmış bir sürü el olabilirdi mesela. mesaj daha net olurdu.
Korkunc. Beni de inanılmaz rahatsız etti.çocuğun üzerinde eller görmek sizi rahatsız etti mi?
AdAm_OLaCaK_KIZ konu sahibinin.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?members/pinkpin.366231/
Korkunc. Beni de inanılmaz rahatsız etti.
Konu sahibinin de bunu farkındalık yaratmak icin koydugundan eminim. Toplumun geldiği nokta icler acısı. Allah düşmanıma bile yasatmasınama amaç o zaten. dikkat çekmek iin rahatsız etmek.
bu arada profil fotoğrafın iğrenç.
pedofili kınamaktan çok teşvik gibi.
onu hazırlayan kesin pedofil.
haksız mıyımMune ?
evet. özelden rica edebilirdim. haklısın. kusura bakma, düşünemedim.Ben teşvik olduğunu düşünmüyorum. İğrenç duygular uyandırıyor evet çünkü eylemin kendisi iğrenç. Rahatsız oluyorsanız bakmayın. Benim bu resmi profil resmi yapmaktaki amacım belli. Bir şeylerin üstünü örterek iyilikten çok kötülük yapıyoruz bence. Tam tersi mümkün olduğunca rahatsız etmeli ki insanlar daha çok empati yapabilsin. Muneyi çağırınca ne olacak anlamadım ki? Yönetim zoruyla profil resmimi mi değiştirteceksiniz? Özelden rica etseydiniz çok daha makul yaklaşırdım.
İyi akşamlar hanımlar. Başlıktanda anlaşıldığı üzere derdim eşimin ilk evliliğinden olan kızı. Aslında bugüne kadar bir çok şeyi alttan aldığım için sorun yaşamamıştık ama artık son zamanlarda hareketleri batmaya başladı.
Benim ilk eşimin ikinci evliliği. Allah nasib ederse çocuğumuz yolda. Riskli bir hamilelik geçiriyorum hem erken doğum riskim var hem de ciddi kansızlığım. Dolayısıyla evi eskisi gibi çekip çeviremiyorum.
Eşimin kızı 20 yaşında. Normalde annesi ile yaşıyor. Bize geldiğindeyse 10-15 gün kadar kalır. Bugüne kadar bize geldiğinde pek iş yaptırmadım. Fakat hamileyken de benden hizmet beklemesi sinirimi bozuyor artık.
Örneğin sabah kahvaltısını ben hazırlarım. Tam masa hazır olur kalkar masaya oturur, doyunca kalkar bilgisayarın başına geçer. Yemek yaparım yardım edeyim demez. Bazen sancım tutuyor yemeği yarıda bırakıp uzanma ihtiyacı duyuyorum neyin var demez ya da yardım teklif etmez.
Bunların haricinde oldukça soğuktur. Dün komşum geldi bebeğiyle, eşimin kızı bebeği kucağına aldı birkaç dakika sonra bebek kızın bacağına kustu ve tepkisi kustu bu şeklinde biraz sert bir tepki oldu. Komşum da bozuldu haliyle ben de mahçup oldum. Bebek bu...
Ben hamileliğimi ilk öğrendiğimde bana ne istiyorsun diye sordu kız erkek farketmez sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun yeter dedim. İnşallah kız değildir demişti. Bir de eğer çok ağlarsa ağzına burnuna çarparım onun demişti, anlık tepkiyle hele bir dene dedim sadece.
Geçen annem buzdolabının kapısını açık unutmuş, dolabın yanındanda eşimin kızı. Elini uzatıp da kapatmadı annemi çağırdı ona kapattırdı. Dün akşam nar koydum kendime, eşimle ona da sordum yermisiniz diye eşimin kızı cevap vermedi. Tekrar sordum yemeyeceğimi bilmiyor musun şeklinde cevap verdi. Ben de ne bileyim belki canın çekmiştir diyebildim. Nerden bileyim yer mi yemez mi?
Bugün üstü kapalı eşime açtım konuyu. Çok yoruluyorum dedim çok değil en azından kendi yatağını toplamasını bekliyorum dedim. Sen de bir şey demiyorsun dedim. Herkesin bir karakteri var o da böyle dedi. Ben de kendi evinde herşeyi yapıyor ama en azından şu halimle yardımcı olmasının karakterle bir alakası yok. İnsan böyle durumlarda yardımcı olur, ben kimseye bu halimle hizmet etmek zorunda değilim dedim. Eşim biraz bozuldu ama gerçekten tahammül edemiyorum artık.
Çocuk desem değil, bir şey yapmak zorunda da değil elbette ama bu halimle ona hizmet etmek çok zoruma gidiyor. Bilmiyorum ben mi abartıyorum? Bir şey de diyemiyorum desem kötü olurum. Sorun bende mi acaba hamilelik hormonlarıyla mı boyle düşünüyorum yoksa haklı mıyım? Sizce nasıl davranmalıyım?
Hanımlar,
2 gündür şu konuyu okuyor susuyorum, herkes ya pinkpin'e ya da sözü geçen 20 yaşındaki kıza yüklenmiş.
Oysa ortada bence bir suçlu yok.
pinkpin,
kız size geldiğinde yatağını toplamıyorsa bırakın toplamasın, sizde toplamayın, sadece bir kere ikaz edin tatlı dille, ablacım yatağını toplar mısın diye, sonrasında bu ikazı dikkate almazsa hiç ellemeyin, sorun edip kafanıza da takmayın, 15 gün boyunca toplamadı mı? O gittiğinde eşinize toplatın.
Kahvaltı hazırlamak zorunda da değilsiniz, siz kahvaltınızı yapın, o acıkınca kendi kalkar yer, siz birşey yerken bir kere eşinize ve kıza sorun istemiyorlarsa üstelemeyin, canı çeken gider alır.
Yemek yapmakta zorlanıyorsanız yapmayın, dışarıdan söyleyin.
Kıza gelirsek kusura bakmayın ama babası seneler önce annesini aldatmış, bu yüzden de psikolojisi alt üst olmuş bir kızdan söz ettiğinizi unutmayın, yaşı 20 diye erişkin kabul ediyorsunuz fakat geçmişte yaşadıklarını yok sayıyorsunuz, bu kız babası aldattığında, anne babası ayrıldığında kaç yaşındaydı? Evde neler yaşandı ne oldu bitti bilemezsiniz, kavgaların gözyaşlarının içinde büyümüş bir çocuğu yerden yere vurmaya gerek yok.
Tepkileri, hatta babasının kızını alttan alması kızın babaya öfkesi, babasınında kızına duyduğu vicdan azabından başka birşey değil, pinkpin bu sebeple olanları kendi üzerinize alınmayın.
Bu kız babasının yaptıklarını unutamamış, sağlıklı düşünüp davranmasını beklemeyin, bazı şeyler zamanla iyileşir.
Haklısın abla, hiç bu kadar hassas olduğum bir dönem yaşamamıştım. Yakın zamana kadar kızın psikolojisini düşünerek hareket ediyordum zaten. Ama şimdi bazı şeylerde o kadar zorlanıyorum ki, en ufak bir umursuzluk batıyor bana. Biraz da diyorum ben düşünüleyim, en azından şu dönemde. Böyle düşünmemde eşimin bazı adaletsiz tavırlarının da rolü büyük.
Annemle de sorunlar yaşamıştım yakın zamanda, artık iyiyiz şükür, onu olduğu gibi kabul ettim, önceki gibi zoruma gitmiyor bazı şeyler. Sağolsun onun çok yardımı oluyor. İki gündür eşimle bazı konuşmalarımız oldu, o da birşeylerin ucundan tutmaya başladı. 2 gündür kahvaltı hazırlamıyorum mesela, yemeğimi de annem hallediyor. Ben aslında herşeyin altından kalkmaya çalışan biriyim, yapamayınca yardım beklemiştim sadece. Biraz daha rahat olsam, dediğin gibi yatak kalırsa kalsın diye düşünebilsem mesela sorunun çoğu hallolacak aslında. Tavsiyelerin için teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?