Eşimle ayrı yatıyoruz yardım

iksir812

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Temmuz 2015
24
35
88
Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
 
Eşim geçen benimle ufaktan bir pazarlık yapmaya başladı. Annen gelince (doğum için gelecek) siz bizim odada yatın bebekle, ben salonda yatarım kadın rahat etsin dedi. Hayır dedim. Çocuk senin sesine, horlamana vs alışacak. Sonra zorlanırız. Çünkü biliyorum, burada da çok okudum, çoğu erkek alıştı mi rahata, yatağa geri dönmüyor.

Terapi için randevu aldın mı birinden? Bence erteleme. Kabul etmişken git. Malum erkekler bu konuda da zorlar biraz. Terapiden sonuç alırsınız bence.

Telefon için de kurallar ve saatler belirlemek gerek aslında. Akşam şu şu saatler arası telefon yasak olsun mesela ikinize de. Film izleyin birlikte, sohbet edin. Bu telefon denen lanet cidden öldürüyor sohbeti.
 
Bir de bu durumu ailesiyle paylaşmalı mıyım? Eşimle mutlu olmayınca onları da ziyaret etmek çok muhabbete girmek istemiyorum. Canım istemiyor
Buna siz karar vermelisiniz. Bazı kaynana ve kayınpeder ilk anlatışınızdan sonra, hadsizce diğerlerine, size, evinize karışma hakkını görür. Bazıları da geline oğlundan daha yakın, korumacı olurlar. Sizinki hangisi?
Önce aile terapistine gidin diyeceğim de adam balayında dahi ilgisizmiş. Nişanlıyken falan farketmediniz mi?
 
Bir de bu durumu ailesiyle paylaşmalı mıyım? Eşimle mutlu olmayınca onları da ziyaret etmek çok muhabbete girmek istemiyorum. Canım istemiyor
Asla. Aileler işin içine girerse, çözülecek mesele çözülmez hale gelir. Başka bahane bulun gitmemek için.
 
Doğumdan sonra öyle olmuyor maalesef hemen, senin de bakıma ihtiyacın oluyor bedenen çok büyük değişimler geçiriyorsun sağlıklı düşünemiyorsun hormon dengelerin şaşırıyor, en ufak şeyler bile batar hale geliyor, birisi bebeğe baksın da ben de biraz daha uyuyayım diyorsun. Lohusalık ayrı bir dünya. Şöyle yapabilirsin ama bebeği annenle aynı odada yatırıp emzirmesi için sana getirmesinş sağlayabilirsin. Lohusalıkta ne yaparsan yap bolca dinlen. Vücudunun ve ruhunun ihtiyacı olan neredeyse tek şey o. Ben herşeyi yaparım diye kendini parçalama. Sütün gelecek vs süt=dinlenmek.
 
Bu konu da ayrılmak yada boşanmak çok gereksiz olmaz mı?
Yani Orta da biten giden bir evlilik yok.
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
 
Bir annenin sürekli bebeği emzirmeye getirmek için, kızının yatak odasına girip çıkması da hoş olmaz eşi yanında uyurken. Bebeğin annesiyle aynı odada olması lazım bana göre
 
Hep depresyonda hep yorgun.
Kendisi bunu ifade ediyor mu? Yani eğitimli insanlara yol göstermek çok saçma geliyor ama yorgunluğu ve depresyon içinde gitmesi gereken yer belli. Yorgunluğu da psikolojik olabilir. Gerçi gitmemek için de bahaneler uydurur kesin o şimdi.
Bir aile terapisi denemelisiniz.
Hem çocuk isteyip hem de öyle hastayım, yorgunum ayağına kenara çekilmek bencillik.
 
Yaşadıklarınız çok normal. Benim de 3 aylık bi bebeğim var eşim zor yoğun ve yorucu bi işte çalışıyo. Çok anlayışlı insani yönü çok gelişmiş bi adam. Şuan depresyonda ilaç tedavisi görüyo bu süreç ona çok agirt geldi. Zaman zaman birlikte zaman zaman ayrı yatıyoruz. 3 ayda sadece 2 kere birliktelik oldu ve ben de sadece meraktan denedim .evet pek hissettiğim bişey olmadı drgismisim eskisi gibi olur muyum tekrar bilmiyorum. Hamilelikte ve doğumdan sonra sadece benim isteğimle oldu bunun nedeni de benim yeterince zor durum içinde olmam ve eşimin beni bu konuda darlamamasi . Bunu kendisi söylemedi ama anladığım bu. Fiziksel olarak tükenmiş olmamın yanında pisikolojik olarak da bitmiş durumdayım ama eşimi de anlıyorum onun içinde biraz daha dik durmaya çalışıyorum. Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır noktaskndayim. Demem o ki tabiki bodanmayin bugünler gecicek, eşiniz dusunemiyorsa yardım etmeyi siz isteyin yardım.ayrica erkeklerin de hormonları gebelik , doğum ve sonrasındaki süreçlerde değişiyor . Elbette doğumu biz yapıyoruz onlara ne oluyo demiyo değilim demek ki dogursalar aylarca yoğun bakımda falan kalır bunlar .bence sizin asıl sorununuz mutluluk kumbaranizin boş olması ya da yeteri kadar dolu olmaması. Biz evleneli 3 yıl oldu . O kadar güzel zamanlar geçirdik ki tam artık çocuğumuz olsun dedik çünkü yaptığımız diğer şeyler sıradanlaştı.
Riskli bi gebelik geçirdim ,kanamalı vs hastanede yattım yalnızdım, hamileliğimde hep yalnızdım ,miyomum oluştu ağrılar , sancılar , saçlarım beyazladi bu süreçte. Gerçekten yaşlandım . Doğum yaptım rahatlarim dedim bel ,sırt ,boyun , şiddetli kemik ağrıları, kollarda güç kaybı yaşıyorum,miyom sahibi oldum , karın kası ayrılması var, zor bi doğum oldu kanal boyu dikisim var, benim de gecem gündüzüm belli değil . Halisulasyon bile görüyorum uykusuzuktan, eşim depresyonda bi de ona destek olmaya çalışıyorum.
Ben on kaplan gücünde bi anneyim. Bu gücü de yine eşimden aldım çünkü beni sevdiğini biliyorum, beni mutlu etmek için çalıştığı günleri düşünüyorum ve gecicek diyorum. Yoksa inan katlanilir şeyler değil kadınların doğumda ve sonrasında yaşadıkları. Bosansan çözülmez sorunlar . Ve yalnız değilsin
 
bizde de 2 çocukta da eşim ayrı yatmıştı ama çocuklar yanımda yatıyordu, hem biz rahat sığalım diye hem de kendi rahatı için, uykusunun bölünmemesi için,
cinsellikte hafta sonlar haftada 1 veya 2 kere oluyordu,
Ben çok sorun etmemiştim ama soğukluk oluyor,
bebeğiniz küçük ücretsiz izne ayrılmayı düşünmüyor musunuz?
 
Ailesiyle paylaşmayın.Bu tarz müdahaleyle çözülmeyecek şeyler aranız da kalsın bence. Ben cinsel isteksizliği dışında sizinle uyumamasını bir problem olarak göremedim. çok da mantıklı işlevsel Biz öyle yapardık güzeldi yani şimdi kızım yanımıza yatağa gelse eşim gitse diye bakıyorum... o da çekyat rahat değil diye asla gitmiyor Tek sıkıntı cinsellik de.Farklı bir eğilimi yoksa libidosu o kadardır siz de uç nokta da değilseniz terapiyle düzelir inşallah
 
Şu aşamada ayrilmamalisiniz..Benim de ablam eniştemle bir yıl filan ayrı yattilar bebek gece ağlıyor eniştem de sabah erken ise gittiği için uykusuz kalmasın diye ablam da anlayisla karşılıyordu bu durum aralarında sorun olmadı..Telefon meselesini konuşarak güzelce halledebilirsiniz..Yorgunluğu mutsuzluğu için de psikologa gözükmesi lazım..Ek olarak spor yapmıyorsa spora başlayabilir spor enerjiyi arttırıyor ruh haline iyi geliyor..Başta bu şekilde deneyin siz de haklısınız ancak ama bu sureç gecicek bebek büyüyecek diye düşünün..
 
Çiftlerin kendi aralarındaki sorunları neden ailelerine anlatma ihtiyacı hissettiklerini anlamıyorum. Hani psikolojik ya da fiziksel şiddet görüyorsundur, desteğe ihtiyacın vardır, o zaman anlaşılır. Ama sizinki gibi iletişim problemlerinin, soğukluğun, henüz düzeltmek için çabalanmamış sorunların ailelere anlatılmasını yanlış buluyorum. Yetişkin insanlarsınız, kendi ilişkinizin sorumluluğunu taşıyabilirsiniz.

Şu aşamada boşanmayı düşünmeniz de bana manasız geldi. Evet, yolunda olmayan çok şey var ama 3 ay gibi kısa bir dönemde kuruluş, duraklama ve yıkılış dönemlerini yaşıyor olamazsınız. Eşiniz terapist önermiş, neden bunu değerlendirmek yerine kendi kendinize sonuca ulaşmaya çalışıyorsunuz? Bir şeyleri denemiş ve olduramamış olsanız, evet umudunuzu kesin, kendi yolunuza bakın denebilir de... Siz daha yolun başındasınız. Çocuk oturmuş evliliklerde bile sarsıntı yaratabiliyor. Çok erken çocuk yapmışsınız, bunun etkilerini bile yaşıyorsunuzdur muhtemelen. Yerinizde olsam karşımdaki insanı anlamak, beni anlamasını sağlamak için ilişkimize şans verir, terapiye giderdim.
 
Konu hemen dikkatimi çekti. Akşam arkadaştayım eşim salonda ben yatak odasında ytıyorum dedi 5 aylık kızı var. Dedim kesinlikle böyle birşeye izin verme işte uykusuz kalıyo yok efendim işten yorgun geliyo.yok yaaa de.dedim benim en hassas noktam eşim salonda uyuya kaldığı zaman gece kıza kıza yatağa getiririm zorla mı evet gerekirse zorla gündüz ben bebekten dolyı rahat mı ediyorum sanki babasıyla oda alışacak.ve böyle bebekten dolayı ayrınyatan çok duymaya başladım.biride kardeşimdi sonları soğukluk ve boşanma....
Zorla getireceksin.hasat da olsa yanında yatacak.o çocuk çığlıkta atsa yanınd yatacak.
Sanki tek başıma yaptım çocogğu.
Hele başka rkadaşın daha kötü hiç yatmaz ış dedim sevişme gelir sevişir yerine gider yok artık dedim yaaa
 
1. çocukda da yatakları ayırmıştık çünkü eşim odada bebek bile olsa sessiz olma konusunda hassasiyet göstermiyor ve uykusu bölünününce gergin oluyordu. kızımın uykuları düzene girince o da odasına döndü şu anda 2. çocuğum ve uyku konusunda sorun yaşıyoruz. 1 seneye yakın oldu daha odasına dönmedi eşim ama birinci de sorun olmadı. bir işinize yaramıyorsa bırakın nerede istiyorsa yatsın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…