- 26 Şubat 2012
- 7.313
- 19.530
- 448
Her şeyi yaparım gibi bir derdim yok. Benim evimin temizliği, yemeği, ütüsü yapılsın yeter bana. Ben yanımda tutmayı düşünüyorum. Başka türlü bebekli hayata adapte olamam.
Her şeyi yaparım gibi bir derdim yok. Benim evimin temizliği, yemeği, ütüsü yapılsın yeter bana. Ben yanımda tutmayı düşünüyorum. Başka türlü bebekli hayata adapte olamam.Doğumdan sonra öyle olmuyor maalesef hemen, senin de bakıma ihtiyacın oluyor bedenen çok büyük değişimler geçiriyorsun sağlıklı düşünemiyorsun hormon dengelerin şaşırıyor, en ufak şeyler bile batar hale geliyor, birisi bebeğe baksın da ben de biraz daha uyuyayım diyorsun. Lohusalık ayrı bir dünya. Şöyle yapabilirsin ama bebeği annenle aynı odada yatırıp emzirmesi için sana getirmesinş sağlayabilirsin. Lohusalıkta ne yaparsan yap bolca dinlen. Vücudunun ve ruhunun ihtiyacı olan neredeyse tek şey o. Ben herşeyi yaparım diye kendini parçalama. Sütün gelecek vs süt=dinlenmek.
Kesinlikle katılıyorum. Hani ikiz falan olur baş edilmez de yapılır ama tek çocuk ise, anne bebeğe bir an önce adapte olmalı. Baba da aynı şekilde. Yok yatak ayıralım, yok annem baksın. E sonra? Annem bir gün gidecek, zaten 10 saatlik yerde yaşıyor. Zor da olsa bebek bakimina alışması lazım annenin. Tabii Allah korusun ekstrem bir durum olmadığı sürece bu.Bir annenin sürekli bebeği emzirmeye getirmek için, kızının yatak odasına girip çıkması da hoş olmaz eşi yanında uyurken. Bebeğin annesiyle aynı odada olması lazım bana göre
Eşin evi otel gibi kullanıyor. Eşin istedi diye mutsuzken evliliğin oturmadan, emin olmadan hemen çocuk yaptın. Eşin mutsuz, depresyonda, telefonkolik biri. Baştan sona hata yapmışsınız. Simdi micinik bir bebekle nasıl olacak?Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Ben sırf eşiniz bebek istiyor diye hamile kalmanıza çok şaşırdım.Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
Nasıl tanıştınız?Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Evlilik oturmamis hemen bebek olmasa daha iyiydi.Cinsellikte bir istikrar sağlanırdı, kişiler birbiriyle uyumaya alışırdı malum bekarken çok rahat uyuyoruz. Gebelik zor zaten ustune doğum..Yogun calisan bir eş hele de işte sorun varsa uykusunu almak istemis olabilir sonucta surekli bebegi emzireceksiniz eşiniz de surekli uyanacak ve sabah nasil işe gidecek empati yapın. Gercekten sabahin köründe uyanıp da hazırlanıp yollara düşmekle evde pijamayla takilmak ayni sey değil.Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
İlk 2 gece dediğiniz şey çok zor çünkü bedenen hiç hazır olmuyorsunuz bebek bakımına ve bebek o kadar küçükki eşler biraz çekiniyorlar. Mutlaka evde ilk 2 gecede anneniz yatsın yanınızda bu konuda diretmeyin. Sonra eşinizle uyumaya başlayıp süreci yönetirsinizEşim geçen benimle ufaktan bir pazarlık yapmaya başladı. Annen gelince (doğum için gelecek) siz bizim odada yatın bebekle, ben salonda yatarım kadın rahat etsin dedi. Hayır dedim. Çocuk senin sesine, horlamana vs alışacak. Sonra zorlanırız. Çünkü biliyorum, burada da çok okudum, çoğu erkek alıştı mi rahata, yatağa geri dönmüyor.
Terapi için randevu aldın mı birinden? Bence erteleme. Kabul etmişken git. Malum erkekler bu konuda da zorlar biraz. Terapiden sonuç alırsınız bence.
Telefon için de kurallar ve saatler belirlemek gerek aslında. Akşam şu şu saatler arası telefon yasak olsun mesela ikinize de. Film izleyin birlikte, sohbet edin. Bu telefon denen lanet cidden öldürüyor sohbeti.
Yani ben çocuk olunca ayrı yatmanın evliliği bitirdiğini burada öğrendim ve bana inanılmaz saçma geliyor bu durum.
Oğlum doğdu, 6 ay oğlumla yattım ben. Eşim misafir odasında yattı.Haftasonları yanımıza gelirdi, evci geldin diye dalga geçer gülerdik hatta. Sonra kızım doğdu, onunla da aylarca beraber yattım. Eşim yine başka yataktaydı. Haftasonları beraber yatardık.. Aramızda ne cinsel bir soğukluk oldu, ne muhabbetimizde azalma. Şartlarımız o dönem buydu, uyum sağladık.
Bence ayrı yatmak zaten iletişim sorunu olan evliliklerde sadece sorunu katmerliyor. Yani başlı başına sorun değil; sorunun bir başka yansıması.
Bence ayrı yatmaktansa eşinize ev ve çocukla ilgili sorumluluk alma konusunda konuşup bunu çözmeye çalışın. Bu sorun siz çalışmaya başlayınca size çok daha büyük problem yaratacak. Çalışan, iki küçük çocuklu bir anne olarak söylüyorum bunu.
Anneden anneye hatta doğumdan doğuma değişiyor bu durum. Doğumdan yürüyerek çıkıp eve gelip her işini tek başına yapan da var. Bir hafta yerinden kalkamayan da var.İlk 2 gece dediğiniz şey çok zor çünkü bedenen hiç hazır olmuyorsunuz bebek bakımına ve bebek o kadar küçükki eşler biraz çekiniyorlar. Mutlaka evde ilk 2 gecede anneniz yatsın yanınızda bu konuda diretmeyin. Sonra eşinizle uyumaya başlayıp süreci yönetirsiniz
Cnm lohusalıkla ilgili bu durumlar. Anne daha çok ilgi bekliyor. Yorgunluk bebek bakımı derken sinirler yıpranıyor. Eşiniz işinden dolayı yorgun ve stresi var dediniz. Bence bir müddet ailelerinize hissettirmeden ayrı kalin. Annenize gidin mesela bir müddet ziyâret diyeEvlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Doğumdan sonra eşten ayrı yatmakta moda oldu. O çocuğu birlikte yaptınız o işte çalışıyosa sizde evde çalışıyosunuz. Bende doğum yaptım. Hastaneden eve geldiğimiz günden beri birlikte yatıyoruz. Ne ben teklif ettim nede eşim. Eşimde işini ayakta yapar bedenen yorulduğu bi iş yapıyo. Madem evlilik terapistini teklif etmiş bi deneyin.Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?