Evliliğin başlarında böyle durumlar oluyor bence, karşılıklı iletişim problemleri. Biraz zaman geçince evlilik oturursa bunlar geçiyor, olmazsa da zaten yollar ayrılıyor. Bende öfke kontrolü olan bir insan değildim, biraz kişisel gelişim kitabı biraz kendi kendimi törpüleme ile aştım bunları :) Sana şöyle bir tavsiye verebilirim, erkekler ve kadınlar yapı olarak bedenen ruhen birbirinden çok farklı varlıklar. Benim sorunum, tartışma anında konuşmaya çalışmaktı. Erkekler bunu istemiyor, hatta diyelim ki tartıştınız siz kenarda sinirden kendinizi yiyip bitirirken onlar telefonla ilgileniyor tv izliyor vs. bu da daha da rahatsız edici bir durum oluyor bizim için :) En azından benim için öyleydi, sonra okuduğum kitaplardan şunu farkettim, erkekler kavga anında o ortamdan uzaklaşmak hiçbir şey düşünmemek kafalarını boşaltmak için ilgilerini farklı şeylere veriyorlar, bu sizi umursamadığı anlamına gelmiyor. O an uzaklaşmak istiyor sadece, sonra yavaş yavaş tartışma anlarında kendimi çekmeye başladım. Sustum, başka bir odaya gidip oturdum, kitap okudum, telefona baktım ilgimi başka şeylere verip kafamı dağıtmaya çalıştım. Sonrasında yine tribi attım o hatalıysa, konuşmadım vs. ama bunu anlamasını bekledim. Gelip konuşanın o olmasını, hatasını farketmesini bekledim. Kadınlarda şöyle bir şey var hatalıysa karşı taraf bunu sürekli gözüne sokmaya çalışıyoruz, hatalı sensin diyoruz sürekli, beni anlamıyorsun, benimle ilgilenmiyorsun vs. vs. o da diyor ki haklısın ben hatalıyım, ama bunu sırf konu kapansın ve biz susalım diye söylüyorlar :) hatalarını kendi kendilerine anlamadıkları sürece de aslında hata olduğunun bilincinde olmuyorlar. Biraz uzun oldu kusura bakma, bence ufak şeylerde evlilik hemen bitirilmemeli, evlenmek zor bir karar ama boşanmak daha zor bir karar gibi geliyor bana. Çok iyi ölçüp tartıp değerlendirilmeli.