saol canım herkesın ınsallah bende 4 yıllık evlıyım bende kendımı cok törpüledim ilk zamanlara göre özellikle de cocuk olunca ama daha yolum var sanırım
teşekkür ederim canım..ben çok törpüledim kendimi bu yüzden sanırım...mutlu huzurlu güüzel bereketli bir yuvan olması dualarımla...
Allah hepimize huzur ve mutluluk versin,eşlerimize de anlayış izan inşallah.aynı sorunu bende yaşıyorum malesef hatta şuan kavgalıyız :2:bu erkekler neden böyle bilmiyorum.bende ev hanımıyım 1.5 yaşında oğlum var bütün gün onunla hem ev işi hem yemek hem onun bakımıyla vede üstüne ortalığı birbirine katmasıyla uğraşıyorum.öyleki mutfaktaki tava tencere odaya,yatak odasındakiler mutfağa geliyorhergün rutin bunlar.dün oğlum uyurken koşa koşa duşumu aldım,sarmamı sardım çorbamı yemeğimi yaptım.askıdaki çamaşırlarımı katladım evi toparladım eşim geldi yemek çay servisi derken kendi bilgisayarının başına gitti oyun oynuyor bende aldım laptabımı buraya bakıyorum 1 saat sonra geldi yanıma bende dalmışım konulara bakıyorum yerdede oğlumun oyuncakları ama ölee canım istemedi bütn gün pilim bitiyor aynı işlerden neymiş efendim ben ne biçim kadın mışım ne biçim anneymişim.bütün gün çalış çabala oğluna bak sonuç koca bi sıfır cvp verdim çok büyük kavga ettik.üstelik ben gurbetteyim ve 1 haftadır evden çıkamıyorum soğuktan.sen toplayıver ne olur dedim delirdi.herşeyi benim üstüme yıkıyor kendi 12 de işe gidip 10 da geliyor.çocuğa sürekli yok bağırma yok oyuncağı yere atma.çok üzülüyorum bazen neyin mücadelesini veriyorum diyorum nereye kadar böyle sürecek düzelecekmi.severek evlendik ama sürekli beni eleştiriyor hiç bişeyden memnuniyeti yok eleştiri dedimi birinci ama.kendi lafı söylüyor bana suss lann diyor terbiyesiz kendini ne zannediyor bilmiyorum.kadınlar ezik kadın cevap vermemeli alttan almalı bunu yıllarca kocasından dayak yiyen kayınvalidem kendi hemcinsim söylüyor daha ne bekliyorum ki ben...
selam arkadaşlar uzun zamandar beri sorunumu sizinle paylaşıp paşlaşmama konusunda düşünüyordum çünkü , sıkıntımın beni strese sokan şeylerin hangisini yazayım ki diyordum. ama baktım böyle daha kötü hissetmeye başladım artık kendimi. ben 6 yıllık evliyim, bir yaşında bir kızım var.fakat bu 6 yıllık süre içerisinde artık anladım ki ben ve eşim çok uyumsuz bir çiftiz. iki sözümüzün biri mutlaka tartışmaya dönüşür. artık o kadar sinirleniyorum ki hiç bir şeye tahammül edemez oldum. çünkü karşımdaki insanla uzlaşmak ne mümkün! kendisi benden herşeyi dört dörtlük bekler ama iş benim beklentilerime gelince ben " çok rahatına düşkün bir insan" olup çıkıveriyorum. o erkektir onun her dediğine peki demeliymişim. çocuk beni uykusuz bıraktığı zamanlarda ondan yardım istesem sanki emzir, ya da altını değiştir demişim gibi annesi ben miyim, ben mi emziriyorum, ben mi altını değiştiriyorum tabiki sen bakacaksın der. gezmeye gideriz tartışırız misafir gelir gider biz arka planda yine tartışırız. çocuk beni uykusuz bırakır bazen kahvaltısını hazırlayamam her sabah düzenli olarak kahvaltı istiyorum der. çocuktan dolayı uykusuz kaldım diyorum, bir çocuğa bakamıyormuşum. hala alışamamışım bu çocuklu tempoya. yani yorgunluğa uykusuzluğa da alışılırmıymış bilmiyorum. kayınvalidem 75 yaşında, bir işte zorlandığım zaman tutar bana onu örnek verir. yani beni benim zamanımın şartlarıyla değilde kayınvalidemin yaşamının şartlarıyla kıyaslar.o yüzden ben çok şanslıymışım. bunun gibi daha çok şey...eskiden ona karşı çok halim selimdim artık sinirleniyorum çok aşırı tepki veriyorum. sen böyle değildin diyor.sen böyle ettin diyorum ben ne yapmışım ki, aslında biz çok huzurluymuşuz, bizim hiç bir sıkıntımız yokmuş. ee tabi o kendi bildiğini okuyor, istediğini yapıyor, beni istemediğim pek çok şeyi kabullenmek mecburiyetinde bırakıyor sonrada ben niye böyle huysuzmuşum?bazen çok üzülüyorum böyle nereye kadar diyorum kendi kendime.Allah boşanmadan muhafaza etsin bizleri. huzur versin bize inşallah.eşimin olumlu yönlerini de görmezlikten gelmiyorum evine bağlı Allaha şükür.ama geçinmek zor,huyuna ahlakına görüşlerine alışamıyorum.kendisine göre doğru ama bana göre yanlış bir şey varsa bunu kabul etmek istemiyorum. ama kabulenmem için ırsarla üstüne gider.hepimiz yetişkin , bilinçli insanlarız aklıma yatmayanı kabul etmek istemdiğimi söyleyince kocamın dediklerine peki demeyi öğrenmem lazımmış.offff arkadaşlar offf... dualarınızı desteğinizi istiyorum. ben işin içinden çıkamıyorum. siz napıyorsunuz böylesi durumlarda?
burda okuduklarina göre erkeklerin geneli böyle canim..benim esimde benzer..biz artik kavga etmiyoruz cunku ben esimel tartismaya girmiyorum..iyi yönlerini görüyorum sadece..sanada tavsiyem bu..seviyorsan boyle..
aynı sorunlar bizde de var canım.artık ben yoruldum .en son cumartesi günü su bitmişdi bir surahi kadar var.sucudan su istenilcekdi ben o gün komşunun kızının doğum günü vardı oraya çıkdım eşimde öğlen geldi damacana kapının önünde görüyor.neyse eve geldim su istedin mi hayır dedim su istemiş olsam yukarıya komşuya çıkmazdım geldikden sonra çıkardım.bana sitem etti neden istemeden çıkmışım şimdi su mu çıkıp alıcam.bende sen isteseydin o zaman vay efendim nasıl dermişim öyle ne var bunda diyorum görüyorsun kapının önünde ve ev'desinde isteseydin ne olucakdı.gelde tartışma şimdi neymiş onun görevi değilmişim benim görevimiş.o düşünemezmiş benim bunları düşünmem gerekmiş böyle tartışma uzadı gitti ve küsüz şimdi o benden özür bekliyor ben ondan bakalım ne olucak sonumuz.Allah iyi etsin bu erkekleri hepbimizede güzel ahlak versin..
3.5 yıllıkk evliyim,20 aylık kızım var..hiç ev işi yapmamış,yemek yapmayı dahi bilmeyen bir insandım..sürekli okudum gece gündüz liseyi 2.5 senede bitirip(kredili sistemdi) (ilkokula erken başladıım)16 yaşında üniyi kazandım 20yaşımda üni biter bitmez 1 ay içinde iş hayatına atıldım 10 yıl çalıştım(çalışma hayatımda çok insan tanıdım gördüm onlara baktıkça kendimi törpüledim) kızmın doğumuyla işi bıraktım eve kapandım..(şuan ikinci üniyi açıktan okuyorum bitmek üzere)evliliğimin başlaında alışma sürecimizde hem ev işleri hem iş hemde eşime alışmamda çok zorluklar çektiim,çok ağladım baktım olmuyor hep ben ağlıyorum eşimin yapısına göre hayatımı düzenledim..ağlamalarım şuan sadece tvde izlediğim beni duygulandıran kesimlerle sınırlı..evet çok şükür Allahıma çok mutluyum..sorun yyaşamak istersen sorun yaratmak için herşey önüne serilir ama önemli olan sorunlara sorun diye bakmamakta olan olmuş boşver diyeceksin hherkesi olduğuu gibi kabul edeceksin..hır gür herkkesin yapabileceği birşey ama yuvayı ayakta tutmak için başlarda çaba vermek gerekiyor sonrada rayına oturdumu takma kafana çocuğunla eşinle mutlu olmaya bak..şimdi eşim birşey yapmak istediğinde olurmu hayatım bırrak ben yaparım sen zaten tüm gün yoruluyorsun bizim için çalışıyorsun,Allahım kazancını bol etsin Allah senden razı olsun diyorum bakıyorum yinede yapmış canım benim..
çok güldüm Allah senide güldürsün..yuvanda hep mutlu huzurlu olman dualarıımla..
canım inan yapmayan yapmıyor zaten.bırak böyle şeyleri bazen çok basit bir şey bile istesem " oldu başka emrin var mı?" diye çıkışır bana.ona emr-i vaki yapmak istemediğim halde beni emrin altına almaya yönetmeye çalışıyorsun der. olur ya alışırım korkusuyla asla böyle şeylere fırsat vermez.ki ben onu emrime almak değil onunla gerçek manada hayat arkadaşı cennet yoldaşı olmak istiyorum ama maalesef o böyle aklı sıra uyanıklık edip evliliğimizi , beni yönetmeyi elden düşürmeme derdinde.
selam arkadaşlar uzun zamandar beri sorunumu sizinle paylaşıp paşlaşmama konusunda düşünüyordum çünkü , sıkıntımın beni strese sokan şeylerin hangisini yazayım ki diyordum. ama baktım böyle daha kötü hissetmeye başladım artık kendimi. ben 6 yıllık evliyim, bir yaşında bir kızım var.fakat bu 6 yıllık süre içerisinde artık anladım ki ben ve eşim çok uyumsuz bir çiftiz. iki sözümüzün biri mutlaka tartışmaya dönüşür. artık o kadar sinirleniyorum ki hiç bir şeye tahammül edemez oldum. çünkü karşımdaki insanla uzlaşmak ne mümkün! kendisi benden herşeyi dört dörtlük bekler ama iş benim beklentilerime gelince ben " çok rahatına düşkün bir insan" olup çıkıveriyorum. o erkektir onun her dediğine peki demeliymişim. çocuk beni uykusuz bıraktığı zamanlarda ondan yardım istesem sanki emzir, ya da altını değiştir demişim gibi annesi ben miyim, ben mi emziriyorum, ben mi altını değiştiriyorum tabiki sen bakacaksın der. gezmeye gideriz tartışırız misafir gelir gider biz arka planda yine tartışırız. çocuk beni uykusuz bırakır bazen kahvaltısını hazırlayamam her sabah düzenli olarak kahvaltı istiyorum der. çocuktan dolayı uykusuz kaldım diyorum, bir çocuğa bakamıyormuşum. hala alışamamışım bu çocuklu tempoya. yani yorgunluğa uykusuzluğa da alışılırmıymış bilmiyorum. kayınvalidem 75 yaşında, bir işte zorlandığım zaman tutar bana onu örnek verir. yani beni benim zamanımın şartlarıyla değilde kayınvalidemin yaşamının şartlarıyla kıyaslar.o yüzden ben çok şanslıymışım. bunun gibi daha çok şey...eskiden ona karşı çok halim selimdim artık sinirleniyorum çok aşırı tepki veriyorum. sen böyle değildin diyor.sen böyle ettin diyorum ben ne yapmışım ki, aslında biz çok huzurluymuşuz, bizim hiç bir sıkıntımız yokmuş. ee tabi o kendi bildiğini okuyor, istediğini yapıyor, beni istemediğim pek çok şeyi kabullenmek mecburiyetinde bırakıyor sonrada ben niye böyle huysuzmuşum?bazen çok üzülüyorum böyle nereye kadar diyorum kendi kendime.Allah boşanmadan muhafaza etsin bizleri. huzur versin bize inşallah.eşimin olumlu yönlerini de görmezlikten gelmiyorum evine bağlı Allaha şükür.ama geçinmek zor,huyuna ahlakına görüşlerine alışamıyorum.kendisine göre doğru ama bana göre yanlış bir şey varsa bunu kabul etmek istemiyorum. ama kabulenmem için ırsarla üstüne gider.hepimiz yetişkin , bilinçli insanlarız aklıma yatmayanı kabul etmek istemdiğimi söyleyince kocamın dediklerine peki demeyi öğrenmem lazımmış.offff arkadaşlar offf... dualarınızı desteğinizi istiyorum. ben işin içinden çıkamıyorum. siz napıyorsunuz böylesi durumlarda?
su siparişini kim verecek diye tartışan tek çiftin biz olduğumuzu düşünüyordum...yaşasın yalnız değilmişiz
şaka bir yana kızlar,13 yıllık evliyim.o kadar çok boşanmanın eşiğinden döndük ki...burada açılan konuların yarısı başımızdan geçti..şimdi okurken bazen gülümsüyorum,bunları da yaşadık sahiden diye...ama çözüm çok basit,POLİTİK OLMAK...nabza göre şerbet vermek...başından beri kendimi paraladım kadın-erkek eşitliği diye..onun önde olduğunu düşünmek gururuma dokunuyordu...sonra durup düşündüm;evliliği gurur kurtarmıyor kızlarşimdi aman aşkım gelmiş,paşam acıkmış,kocacım yorulmuş,ben bilmem beyim bilir...kendilerine önem verildiğini hissettikleri an mayalanmış hamur gibi oluyorlar...bazen bildiğim şeyleri bile ona sorarım,aaaa öylemi bak ben hiç bilmiyordum sağol canım,ay aşkım senin yardımın olmadan imkansız ben bunu başaramam,bak iyi ki düşündün ne akıllısın benim asla aklıma gelmezdi gibi...her zaman son sözü o söyler,peki kocacım derim;hep benim istediğim olur yapıcak birşey yok yaradılışları böyle...
Gercekten cok zor bir durum ama sanki esiniz sartlanmis...Müsterek bir hayati taviz vermek zannediyor ve eger bir kez taviz verirse gerisi gelecek zannediyor..Bence esinize müsterek hayat ne demek onu ögretmeye calisin....Nasilki maddi konuda yeri gelince kadin kocasina yardim ediyorsa, kocada karisina gerektigi zaman yardim etmeli ki zaten bu ayni zamanda sünnettir...
ben 1 yıllık evliyim çok yeniyim sizin kadar tecrübeli değilim bi yerde fakat bir erkeği yada kadını farketmez nasıl alıştırırsan öyle gider bence benim eşim hep hizmet görmüş iş yapmayı bilmez ne bilim bu evin kadını sensin die çıkardı işin içinden ama ben izin vermedim ben annemin evinde değilmişim döndüm sende annenin evinde değilsin lafını bil konuş dedim ve evden gittim sinirliyim çünkü dolaştım biraz yoksa kavga çıkıcak biliyorum...ki ben ünv okudum hep çalıştım bir evi sorumluluğu ne kadar olur bilmiyorum ondan bir farkım yok evlenmişim alışmaya çalışıyorum birde işte çalışıyorum kavgalarımız oldu nie ben çoraplarını buraya atma dedim diye işte hayatım çok kötüyüm bulaşığı sen yerleştirirmisin dedim die ama ne oldu alıştırdım en başta göz yumum tepeme çıkmasına izin verseydim şimdi bana yardım etmeyen ve bunu marifetmiş gibi söyleyip övünen adam olarak kalıp devam edicektim en başta kötü oldum sorumsuz oldum pis kadın oldum ama sonunda yola geldi gelmek zorunda hakkından gelemiyorum hem çalış hem evin işi birde dağınık koca sanki evde tek başına yaşıyoruz sen emziriyomuşsun sen annesiymişsin eee sen nesin iskele babasımı oldu canım ben annemin evinden getirdim o çocuğu zaten sinir olmakta çok haklısın ama artık yapıcak bişey yok bence alttan almaktan başka neden çünkü ona bunları yapması için çok izin vermişsin......
tek benim kocam değilmiş böyle olan demek.ben 10 yıllık evliyim eşimde herşeyi benden bekler çocukların sorumluluğu genelde bendedir.pek yardım etmez.bu konuda çok laf söyledim iyilikle kötülükle şakaya vurarak her yolu denedim ama nafile fayda etmedierkeği olduğu gibi kabullenmek en doğrusu belki ama ben bunu da pek başaramıyorum hala laf söylüyorum fakat tartışmıyorum olayı büyütmüyorum.sende çok umursama canım tartışmadan tatlılıkla yardım iste.çünkü kavga restleşme hiçbir işe yaramıyor belki güzellikle zamanla biraz yumuşar
selam arkadaşlar uzun zamandar beri sorunumu sizinle paylaşıp paşlaşmama konusunda düşünüyordum çünkü , sıkıntımın beni strese sokan şeylerin hangisini yazayım ki diyordum. ama baktım böyle daha kötü hissetmeye başladım artık kendimi. ben 6 yıllık evliyim, bir yaşında bir kızım var.fakat bu 6 yıllık süre içerisinde artık anladım ki ben ve eşim çok uyumsuz bir çiftiz. iki sözümüzün biri mutlaka tartışmaya dönüşür. artık o kadar sinirleniyorum ki hiç bir şeye tahammül edemez oldum. çünkü karşımdaki insanla uzlaşmak ne mümkün! kendisi benden herşeyi dört dörtlük bekler ama iş benim beklentilerime gelince ben " çok rahatına düşkün bir insan" olup çıkıveriyorum. o erkektir onun her dediğine peki demeliymişim. çocuk beni uykusuz bıraktığı zamanlarda ondan yardım istesem sanki emzir, ya da altını değiştir demişim gibi annesi ben miyim, ben mi emziriyorum, ben mi altını değiştiriyorum tabiki sen bakacaksın der. gezmeye gideriz tartışırız misafir gelir gider biz arka planda yine tartışırız. çocuk beni uykusuz bırakır bazen kahvaltısını hazırlayamam her sabah düzenli olarak kahvaltı istiyorum der. çocuktan dolayı uykusuz kaldım diyorum, bir çocuğa bakamıyormuşum. hala alışamamışım bu çocuklu tempoya. yani yorgunluğa uykusuzluğa da alışılırmıymış bilmiyorum. kayınvalidem 75 yaşında, bir işte zorlandığım zaman tutar bana onu örnek verir. yani beni benim zamanımın şartlarıyla değilde kayınvalidemin yaşamının şartlarıyla kıyaslar.o yüzden ben çok şanslıymışım. bunun gibi daha çok şey...eskiden ona karşı çok halim selimdim artık sinirleniyorum çok aşırı tepki veriyorum. sen böyle değildin diyor.sen böyle ettin diyorum ben ne yapmışım ki, aslında biz çok huzurluymuşuz, bizim hiç bir sıkıntımız yokmuş. ee tabi o kendi bildiğini okuyor, istediğini yapıyor, beni istemediğim pek çok şeyi kabullenmek mecburiyetinde bırakıyor sonrada ben niye böyle huysuzmuşum?bazen çok üzülüyorum böyle nereye kadar diyorum kendi kendime.Allah boşanmadan muhafaza etsin bizleri. huzur versin bize inşallah.eşimin olumlu yönlerini de görmezlikten gelmiyorum evine bağlı Allaha şükür.ama geçinmek zor,huyuna ahlakına görüşlerine alışamıyorum.kendisine göre doğru ama bana göre yanlış bir şey varsa bunu kabul etmek istemiyorum. ama kabulenmem için ırsarla üstüne gider.hepimiz yetişkin , bilinçli insanlarız aklıma yatmayanı kabul etmek istemdiğimi söyleyince kocamın dediklerine peki demeyi öğrenmem lazımmış.offff arkadaşlar offf... dualarınızı desteğinizi istiyorum. ben işin içinden çıkamıyorum. siz napıyorsunuz böylesi durumlarda?
canım zaten bizde de aynı şeyler olduğu için böyle sıkıntılar yaşadım, okul hayatı ,iş hayatı derken evlilik artı bir de çocuk. bunlar gerçekten insanı yıpratan şeyler. ben alıştırmak istedim ama olmadı. her halukarda sıkıntı oldu. yani onu alıştırayım derken yine kendimin yıprandığımı farkettim. bak seninki 1 yılda ortamınıza ayak uydurmuş bizim 6 yılımız doldu hala aynı, artık uğraşacak mecalim kalmadı. sanırım bazen bazı şeyleri kabullenmek en doğru çözüm. anlaşamadığımız çok nokta olsa da yinede sevgimiz var Allaha şükür. güzel düşünmek istiyorum ki güzel olsun inşallah. bir de keşke sinirli değilde sakin bir yapım olsa...
canım benim neden kızayım kicanım eski zamanlarla kıyaslaması yanlış ama eskiden cidden iyi katlanıyormuş büyüklerimiz şimdi o sabır hiçbirimizde yok maalesef zaman hepimizi değiştirdi şimdiki ayrılıklar bu yüzden çoğaldı 3 kişiden biri ayrılıyor neyse eskidendi eşin hala modern hayata ayak uyduramamış canım :))gülüyorum diye yanlış anlama tatlım dalga geçmiyorum sakın alınma ama sana bişi diyimmi benim eşim hiç böle kıyaslamalar yapmıyo çok mu modern hayır sadece izin vermiyorum çünkü her ama her diyeceğini önceden kestirip yapıyorum yapma dediği şeyleri yapmıyorum onun sözünden hiç çıkmıyorum eğer ayak uydurmasam sorun olurdu sanırım belki bu yönüm sana yanlış gelebilir oyuncak gibi her dediğini yapmış olmam sana yanlış gelebilir tatlım ama annemden bunları gördüm ben çoraplarına kadar hazır eder yerine göre giydirirm bile soğuk oluyo dikkat etmiyo üşeniyo üstelesem kızacak bende alıyorum kendim giydiriyorum böle işte canım ben böle olmasaydım belki eşimde istermiydi bilemiyorum ama ben fazla alıştırdım benim bir bebğim olsa artık o kadar ilgilenemem o başka mesele eşimden anlayış beklerim ama ayrılığı aklıma getirmem tatlım anlıyorum sinir küpü oluyosundur canın çok acıyodur ama şöle düşün kardeşiylede anlaşamıyo insan sürekli didişir ama ayrılıyomu evi terk ediyomuyuz kan bağı var demi o nikahta benim için o kadar önemli sabret desem bana kızarmsın tatlım bebekte büyüyecek kocan olgunlaşacak biraz sen biraz o değişecek evlilikte dönem dönem oluyo zaten benim babam çok sinirliydi önceleri ve annem hep susardı hiç bir gün bilmem karşılık verdiğini ama babamda gönlünü almadan bahçe kapısından dığarıya çıkamazdı ya işte evlilik böle yürüdü eğer sabredemem ben böle olmamam diyosan o zaman ayrılmalısın ama ben olsam ayrılmam sabrederim karşılık verme farklı yollar dene elinden geleni yap o da elini vicdanına koysun sen bir süre daha sabret desem kızmassın demi daha kötü evlilikleri düşün sabret tatlım her evlilikte sorunlar oluyo bunu unutma...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?