Merhaba herkese iyi akşamlar.
Eşimle 6 senedir evliyiz fakat artık tükettik birbirimizi. Bi kaşık suda boğcaz desem yeri.
Pazar sabahı kaldırdım kahvaltıyı hazırlayalım beraber diye kalkmadı, hadi uyusun madem dedim hazırladım insan gibi kahvaltıyı, kaldırdım kahvaltıya beyfendi binbir afra tafrayla oturdu tek bir şeye yardım etmeden. Neyse kahvaltıya başladık bu kez kızımın kendi ayrı masasında kahvaltı etmesini sorun etti bağırdı çağırdı annen yüzünden böyle davranıyor dedi, sen yüz veriyosun dedi tartıştık bayağı, boğazıma dizdi. Sinirden kalktım kahvaltı masasından, yatak odasında sinirlerim bozuldu ağladım. Sonra bide benim hazırladığım masayı toplamamış öylece saatlerce durdu sofra. 2 gün geçti yanıma geldi sarıldı özür diledi ama asla içim soğumadı, içimden onun sarılmasına karşılık vermek gelmedi. Ertesi gün de bi arkadaşından telefon geldi beni ve kızımı evde bıraktı defolup gitti gezmeye. 3 gündür de kedi köpek gibiyiz. (Normalde de öyleyiz gerçi). Çünkü bütün gün elinde telefon maç yorum okur, bana 1 gr yardım etmez ettiğini de hem kafama Kakar(sanki ev işleri sadece benim işimmiş gibi) hem de güzellikle söylesem 1 saate yapcam 2 saate yapcam böyledir yada vurgulu bi tonda söylesem bi daha asla yardım etmeyeceğini, etse de yaranamadığını söylüyor(40 kez söylemem ve işlerin yapmadıkça biriktiğini varsaymıyor) hem de telefona dokununca da bi panik oluyor neden anlamadım karıştırıyorum ama herhangi bir sonuç bulamadım. Bir de yarın akşam arkadaşım çağırdı eşli gelin diye 2 3 arkadaş eşli şimdi bunu söylüyorum beyfendiye hayur gelemem işim var diyor sinirli sinirli, zaten ne zaman bi yere gidilecek olsa benim taraftan hep böyle bahaneler çıkartıyor. Ne işin var dedim, ben böyle bişey olduğunda sana 1 hafta önceden söylüyorum dedi, emrivaki yapıyomuşum. Alt tarafı eşlerini de tanıdığı arkadaşlarımla buluşcam. Ya hayatında bi başkası var çocuk için beraberiz, yada başka bişey, ben çözemiyorum, çözmemde yardımcı olur musunuz? Benim için hiç bişey yapmıyor, hiç bir çabası yok, elimi taşın altına koyarım diye aklı gidiyor. Suratı beş karış hep hep hep...
Eşimle 6 senedir evliyiz fakat artık tükettik birbirimizi. Bi kaşık suda boğcaz desem yeri.
Pazar sabahı kaldırdım kahvaltıyı hazırlayalım beraber diye kalkmadı, hadi uyusun madem dedim hazırladım insan gibi kahvaltıyı, kaldırdım kahvaltıya beyfendi binbir afra tafrayla oturdu tek bir şeye yardım etmeden. Neyse kahvaltıya başladık bu kez kızımın kendi ayrı masasında kahvaltı etmesini sorun etti bağırdı çağırdı annen yüzünden böyle davranıyor dedi, sen yüz veriyosun dedi tartıştık bayağı, boğazıma dizdi. Sinirden kalktım kahvaltı masasından, yatak odasında sinirlerim bozuldu ağladım. Sonra bide benim hazırladığım masayı toplamamış öylece saatlerce durdu sofra. 2 gün geçti yanıma geldi sarıldı özür diledi ama asla içim soğumadı, içimden onun sarılmasına karşılık vermek gelmedi. Ertesi gün de bi arkadaşından telefon geldi beni ve kızımı evde bıraktı defolup gitti gezmeye. 3 gündür de kedi köpek gibiyiz. (Normalde de öyleyiz gerçi). Çünkü bütün gün elinde telefon maç yorum okur, bana 1 gr yardım etmez ettiğini de hem kafama Kakar(sanki ev işleri sadece benim işimmiş gibi) hem de güzellikle söylesem 1 saate yapcam 2 saate yapcam böyledir yada vurgulu bi tonda söylesem bi daha asla yardım etmeyeceğini, etse de yaranamadığını söylüyor(40 kez söylemem ve işlerin yapmadıkça biriktiğini varsaymıyor) hem de telefona dokununca da bi panik oluyor neden anlamadım karıştırıyorum ama herhangi bir sonuç bulamadım. Bir de yarın akşam arkadaşım çağırdı eşli gelin diye 2 3 arkadaş eşli şimdi bunu söylüyorum beyfendiye hayur gelemem işim var diyor sinirli sinirli, zaten ne zaman bi yere gidilecek olsa benim taraftan hep böyle bahaneler çıkartıyor. Ne işin var dedim, ben böyle bişey olduğunda sana 1 hafta önceden söylüyorum dedi, emrivaki yapıyomuşum. Alt tarafı eşlerini de tanıdığı arkadaşlarımla buluşcam. Ya hayatında bi başkası var çocuk için beraberiz, yada başka bişey, ben çözemiyorum, çözmemde yardımcı olur musunuz? Benim için hiç bişey yapmıyor, hiç bir çabası yok, elimi taşın altına koyarım diye aklı gidiyor. Suratı beş karış hep hep hep...