ya aslında insanlar özellikle de biz kadınlar en azından doğum günümüzde olsun şımartılmayı,gönlümüzce bir gün yaşamayı ve eşimizin o gün çok anlayışlı ve sevgi dolu olmasını bekliyoruz.buna hakkımızda var bence.
ben seni anlıyorum canım geçen yılki doğum günümü eşim mahvetmişti.mutlu mutlu hazırlanıp annemgile gidecektik yolda şimdi hatırlamıyorum abuk sabuk bir meseleden soğukluk girdi.sonra annemlerde tartışdık.eşim beni orda bırakıp gitti.ben ağladım,anne ben hiç mutlu olamayacak mıyım diye.sonra eşim aradı yüzsüz yüzsüz gel konuşalım diye ayağına çağırıyor.hata bende çok şımartıyordum o zamanlar kendilerini.sonra zavallı babacığım beni hiç incitmemiş hele doğum günlerime büyük itina gösterir,el oğlu beni doğum günümde gözü yaşlı bırakınca "kesinlikle boşanacaksın,bu iş bitmiştir" dedi eşimde teldeydi duydu bunları.yani kabus gibi bir doğum günüydü.benim kadar beterini yaşamamışsın şükret.neyse o akşam eşim annesiyle gelip herkesin içinde benden özür diledi de tatlıya bağlandı ama böyle bir hatıra bıraktı işte bende acı tarafı da bu.
sanki birkaç saat alttan almak azıcık güleryüz göstermek çok mu zordu.ben ondan hediye de beklemedim.pastayı bile babam almış. sana sadece susup gülümsemek düşüyor ama onu da çok görmüştü.
ya işte böyle...