Büyük aşkla evlenmedim.
Daha çok sevildiğimi sanarak evlendim.
Evlendikten sonra çok hayal kırıklığı yaşadım.
Çok boşanma kıyılarında dolaştım.
Çok aşık kadınların sabretmeyecegi kadar sabrettim ve kesin emin oldum.
Ben çok aşıkmışım kocama.
Neyse bebekten sonra ailesi de kendisi de dahil olmak üzere hepsinin canı cehenneme duygusu oluştu bende. Tüm derdim çocuğum olmuş.
Mutluluğum onunla bağlantılı.
Eşimle kavga etsem duyduğum his üzüntü değil gıcıklık oluyor sadece.
Çok iyi adamlar, çok mutlu evlilik çok az.
Burnu boktan çıkmayan beni mi bulacaktı?
Gerçeklerle koyun koyuna yaşıyorum. Fazla düşünmüyorum artık.
Eşim hayatımdaki herhangi bir şey gibi.
Önce yavrum, annem, sonra kendimim mesela..
Bu sıralamada hep arkalarda kaldı.