Oyle iyi anliyorum ki sizi,aynen sizin gibi yasadim ben de 14 ay boyunca. Esim is sebebiyle hep disaridaydi,tek kaldim oglumla. Hala su anda bile yalnizim,oglum uyudu esim calisiyor. Benim yaptigim hatayi siz yapmayin mutlaka is bulup calisin. Evden uzak kalinca insan duzeliyorBelki de. Tüm gün çocuğumla ilgileniyorum. Sabah beşten akşam yediye kadar. Arada fırsat buldukça ev işi yemek filan.. akşam uykusuna yatırınca beş saat uyuyor kesintisiz. Ben çocuğumu yatıyorum eşim yürüyüşe çıkıyor. Bir saat iki saat bazen arkadaşlarıyla üç saat. Bir gün kalsa evde ertesi gün çıkıyor. Eskiden birlikte çıkardık hep. Hatta hamileliğim boyunca uzun uzun yürür sohbet ederdik. Şimdi ben evde nöbet bekliyorum eşim devam ediyor. Zoruma gidiyor sanırım.
Maalesef kimse yok.Çocuğa bakacak hiç yardımcı yok mu anneniz filan. Siz de ona bırakıp çıkın dışarı. Onun yaptığının aynısını yapın. Ev işi yemek de yapmayın. Bi anlasın değerini
Konuştunuzmu bu durumu siz zaten gündüz akşama kadar bebeklesiniz eşiniz gelince siz çıksanız yada bebeği pusete atığ beraber çıkın şuan kolay Amanları arabaya atıp yağmurluğu takıp gidinBelki de. Tüm gün çocuğumla ilgileniyorum. Sabah beşten akşam yediye kadar. Arada fırsat buldukça ev işi yemek filan.. akşam uykusuna yatırınca beş saat uyuyor kesintisiz. Ben çocuğumu yatıyorum eşim yürüyüşe çıkıyor. Bir saat iki saat bazen arkadaşlarıyla üç saat. Bir gün kalsa evde ertesi gün çıkıyor. Eskiden birlikte çıkardık hep. Hatta hamileliğim boyunca uzun uzun yürür sohbet ederdik. Şimdi ben evde nöbet bekliyorum eşim devam ediyor. Zoruma gidiyor sanırım.
Eve geldiğinde eğer dışarı çıkma planı varsa birşey demeyim diye çok ilgili ve iletişimli oluyor. Sonra dışarı çıkıyor iki üç saat. Dışarı çıkmayacaksa da evde kendine uğraş buluyor. Okuyacak birşeyleri oluyor hep. Yada birlikte oturup film filan izliyoruz.Bunlar olabiliyor.Bebek cok kucuk daha.Lohusalik psikolojisi cok baska.Esim de bir ay kadar ayri yatmisti.Ise gidiyor toplantilara katilmak zorunda kaliyor.uluslarrasi toplantilardi..O yuzden bir donem ayri yatti.Ben de onu hic sorun etmedim.Zamanla duzelir..
ama eve geldikten sonra da surekli cocukla ilgilenirdi...yardimci olurdu..Belki bu noktada yardim isteyebilirsiniz..yeni duzene uyum saglamak cok zordur..Sabir guzeldir eger cok buyuk bir problem yoksa
Tartıştıkça soğuyor insn gerçekten ama dönüp düşününce sevdiğin adamı görürsün benceSanırım ben artık değilim. Öyle çok mutlu filan da hissetmiyorum kendimi. Eskiden olsa savaşırdım onun uğruna ama artık değmez gibi geliyor.
14 yıllık sevgililik 6 yılı evli. Çok zor zamanlardan da geçtik. Çok fedakarlık da yaptım. Çok direndik de. Ama artık hevesim yok sanki. Eskiden onsuz hayat düşünemezdim. Artık en ufak tartışmada alttan alamıyorum mesela. O tartışma büyüyor da büyüyor. İçimi boşaltana kadar susmuyorum. Soğuyorum artık ondan. Bebeğimi alıp kendimize ait bi hayat kurmak istiyorum mesela.
İnsanın hevesi kaçınca geri gelir mi? Bundan sonra böyle mi olacak. Keyif aldığım şeyler artık keyif vermez oldu. Biraz önce yatmaya gitti iyi geceler deyip. Eskiden olsa sarılıp sohbet etmeden uyumazdık. Sana da dedim sadece. Öpmedim bile. İçimden gelmiyor. İç dökmek istedim size. Biraz yalnız hissediyorum da kendimi.
Lohusalıktasın. Öyle normal ki.İki aylık.
Aslında yazdıklarınız çok mantıklı. Öncelikle eşim dışında yardım alabileceğim kimse yok. Benim annem yok. Eşimin annesi de huzursuzluk çıkarmasın uzak dursun yeter. Eşimle iletişi canlı tutma konusunda da hevesim yok. Değmezmiş gibi geliyor artık. Eskiden olsa ölüp biterdim ama sanırım artık onun çabalaması gerekiyor. Bugün işten geldi. Buzluğa balık koymam gerekiyordu beklemezdi ya o iş. O sırada bebeğimiz ağlamaya başladı. Eşime dedim ilgilen diye. Herzamanki gibi susturamadı. Yanıma geldiler. Bana diyor ki neden aç mısın diye sormadın bana. Herzaman sorardın ne oldu neden ilgilenmiyorsun diye söylüyor. İşimi hızlı hızlı yapıyorum ki bebeğimi alıp susturuyum ama eşim o arada ilgi bekliyor. İstiyor ki ben kırk parçaya bölünüyüm ama hiçbirşey sekteye uğramasın.Bebeginiz hayirli olsun. Allah anali babali saglikli büyütsün insallah.
Her dogum tek fiziksel bir olay degil. Psikolojik olarak da yeniden doguyoruz aslinda. Kendi cocuklugumuzdan baslayip simdiye kadar verdigimiz hayat kararlari sorgulamaya basliyoruz.yipratici süreclerden gectiysek bile onlari da tekrar sorgulariz. Yeni bir role alismaniz lazim. Anne olmak öyle pat anne oldum bitti diye bir olay degil kesinlikle.Evlilikte iletisimi canli tutmak her zaman kolay degil . Bazen cok is hatta. Heleki isin icine ücüncü sahislar giriyorsa. Biz bazen hayatin stresinden esimize vakit dahi ayiramiyoruz. Benim ilk oglum dogdugunda careyi günde 10 dakikayi tek ikimize ayirmakta bulundum. Cep telefonlar yok. Oturup sohbet ediyorduk bir bardak cay veya kahve ile. Bazen oturdugumuz yerde uyuya kaldigimiz oldu öyle. Bazen 10 dakika sadece sarildik. Iletisim cok kolay kopuyor. Esiniz sizin kadar cocuk bakimin icinde degilse sizin ortak gecirdiginiz zaman ve konularda farkli olur. Bir evlilikte iletisimi canli tutmayi iki taraf da istemeli. Bir taraf bunu ama dile getirmesi lazim. Esinizi kisilik olarak tanimiyorum, ama bunu bir oturup konusma imkaniniz olsa iyi olur. Bunu ücüncü sahislari tekrar katmadan yapin. Olan olmus onlari sadece bu kadar evinizin icinde huzursuzluk yaratacak kadar konu yapmayin bundan sonra. Hepimizin aileleri var. Ben baskalarin dram yaratmalarini hususi evimden uzak tutarim. Onlar cünkü normal hayatlarina devam eder. Olan size ve evliliginize olur. Her evliligin ortak bir dili olusmasi gerek. Su anda yorgunsunuz. Ilk sene uykusuzluktan da yipraniyor insan. Alabildiginiz tüm yardimlari alin cevreden.
Neden sizinle yatmıyor odanızı yatağınızı ayirmayin çocuk oldu dieİki aylık bebeğim. Kırkı çıkana kadar böyle hissetmiyordum ama. Sanırım eşim daha ilgiliydi o zaman. Şimdi bizimle bile yatmıyor.
İşim var aslında ama bebeğime bakmak için ücretsiz izne ayrılacağım. Bırakabileceğim kimse yok. Bakıcı için de çok küçük. İki yaşına gelip de kreşe gönderene kadar ben bakacağım muhtemelen.Oyle iyi anliyorum ki sizi,aynen sizin gibi yasadim ben de 14 ay boyunca. Esim is sebebiyle hep disaridaydi,tek kaldim oglumla. Hala su anda bile yalnizim,oglum uyudu esim calisiyor. Benim yaptigim hatayi siz yapmayin mutlaka is bulup calisin. Evden uzak kalinca insan duzeliyor
Birlikte de çıkıyoruz. Ama eve geliyoruz eşim tekrar çıkıyor. Saatlerce yürüyor bazen yalnız bazen arkadaşlarıyla. Konuştum rahatsız olduğumu söyledim. Birlikte de çok vakit geçiriyoruz oldu savunması.Konuştunuzmu bu durumu siz zaten gündüz akşama kadar bebeklesiniz eşiniz gelince siz çıksanız yada bebeği pusete atığ beraber çıkın şuan kolay Amanları arabaya atıp yağmurluğu takıp gidin
Ne kadarda naif ve güzelce anlatmışsınız yazınız çok hoşuma gittiHer kadının ilk anneliğinde yaşadığı duyguları yaşıyorsunuz. İkiniz de ilk defa ebeveyn oluyorsunuz, size yol gösteren hormonlarınız var onunsa hiçbir şeyi. Muhtemelen çocuk uyurken siz de dinlenin diye evden çıkıyor kaçmak değil yaptığı ama ne yapması gerektiğini bilmediğinden hata yapıyor. İlk aylar banyo yapabilmek için bile evde başka birinin olmasına ihtiyaç duyuyorsunuz ama eşiniz bunu algılayamıyor çünkü erkeklerin doğasında odunluk varkarşınıza alıp sakin sakin anlatın, bebeği oyalayamıyorsa yapılması gereken işi o yapsın hatta koşul haline getirin ikisinden birini seçsin, bebek uyurken sizin de onun dizinde yatmak istediğinizi söyleyin, hayatın yalnız sizin için kısıtlandığını hissetmenin sizi çok üzdüğünü bu bebeğin ikinizin olduğunu hatırlatın. Aslında eşinizi sevmeyi bırakmış değilsiniz sadece çok şaşkınsınız ve çok yoruluyorsunuz. Ben ilk aylar çok kavga ettim eşimle çünkü babalık erkeğe sonradan eklenen bir duygu ve yaklaşık 6 ayda ekleniyor bie melisa çayı yapın hatta melisa relax tea diye bir çay var direk onu alın için iyi gelecektir, ama eşinizle mutlaka konuşun emin olun düşündüğünüz gibi değil sadece ikiniz de ne yapacağınızı bilmiyorsunuz ve siz söylemezseniz eşiniz bunu bilemez. Annelik zor, ilk defa anne olmak daha da zor emin olun geçecek,alışacaksınız, hepimiz geçtik o zor yoldan,allah size de kolaylık versin.
Camı açamıyormuş bugünkü bahanesi de bu. Yarın yatarmış. Havalar soğuyunca da temelli gelirmiş yanımıza. Uykum bölünmesin demiyor da.Neden sizinle yatmıyor odanızı yatağınızı ayirmayin çocuk oldu die
Anlıyorum sizi beneğiniz küçük gerçekten insan yanlız kalmak istemiyor gün boyu zaten yanlızız arttık belki bazı akşamşar çıkacak bazı akşamlar si bazı akşamlar ortak gibi mesela ortada buluşmak olamzmı hiç bir kafın bunu kabul etmez her akşam o gezerken evde kalmayı sakın bebeğin babasına düşen sorumluluğunu alıp tek başınza idare etmeyin yoksa hiç sorumluluk almaz gibi duruyorBirlikte de çıkıyoruz. Ama eve geliyoruz eşim tekrar çıkıyor. Saatlerce yürüyor bazen yalnız bazen arkadaşlarıyla. Konuştum rahatsız olduğumu söyledim. Birlikte de çok vakit geçiriyoruz oldu savunması.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?