Eski güzel günler neden yok

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Karmagul

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Nisan 2017
1.878
1.195
133
Kızlar biz 3 kişilik bir aileyiz. Ben eşim ve 10 yaşında oğlumuz. Günlerimiz evimizde hep aynı şeyleri yaparak geçiyor. Benmi bişeyleri yapamadım acaba diyorum. O eski günlerin civiltisi yok evde. Bir önceki oturduğumuz evde bile daha huzur vardı sanki. Bahçelerde geçerdi vaktimiz birbirimize anlatacak bişeyler olurdu. Birkaç senedir yalnız hissediyorum. Apartmanda çevrede hiç tanıdık yok. Çocuğumun anneleri hep uzaktalar ve çalışıyorlar. Ben eşimin ve çocuğumun bu yalnızlığına üzülmeye başladım. Elimden de hiç bişey gelmiyor. Yaz geliyor biz böyle evde oturup duracağız
Herkes mi aynı durumda ben mi getiremedim o filmlerdeki neşeli hayatı evimize. Anne olarak kendimi suçluyorum. Paylaşmak istedim. Öneriler olur belki...
 
Birlikte piknige gidebilirsiniz sezon acildi sessiz film oynayabilirsiniz sekerli misir yapabilir fantastik film izleyebilirsiniz
 
Eşim ticaret yapıyor ve eve geç geliyor. Benim arabada
yokki alıp oğlanı çıkayım gezelim. böyle bir garip hâldeyim. Mutsuz ediyor artık bu bunalım beni. hep bişey yaratmaya çalışmak yordu beni. insanlarla iyi geçinmeye çalışıp eve davet etmek itici olmaya başladım. öf ya
 
Sessız sınama oynayın fılm ızleyın sınamaya gıdın çok güzel etkınlıkler var. Mesela kıtap okuyun kuran okuyun vb...yapacak çok şey var bence
 
Sessız sınama oynayın fılm ızleyın sınamaya gıdın çok güzel etkınlıkler var. Mesela kıtap okuyun kuran okuyun vb...yapacak çok şey var bence
Hayatım var da yapacak şeyler bu yalnızlık duygusunu gidermez ki. Acaba diyorum bu normal de benim mi psikolojim bozuk. Ama çok değil 3 sene önce bahçelerde komsularda dünyamız degisiyodu bir nebze. taşınınca yalnız kaldık malesef. ruh halim buruk yani anlatmak zor.
 
En basit öneri olarak sinemaya gidebilirsiniz, degisiklik olur. Haftasonu müze gezmeye gidebilirsiniz, havalar biraz daha ısınınca günübirlik tatile gidebilirsiniz. Piknik yapıp hep beraber top oynayabilirsiniz
 
Arkadaşlar iyiki varsınız yaa. azda olsa yalnızlık duygusundan uzaklastirdiniz beni. paylaşmak güzel.
 
Komsu muhabbeti hic sevmem
Bir de akrabalarla ev ziyaretleri en nefret ettigim seylerdir. Esiniz sizin kafaniza uyarsa pek cok guzel sey yapilabilir. Aksamlari hep birlikte kitap okuyup birbirinize anlatabilirsiniz. Lego ile oynayabilir veya boyama yapabilirsiniz. Film izleyebilirsiniz. Gunduz evde yalnizsaniz yuruyuse cikin oglunuzla. Artik kocaman olmus size engel olmaz tam tersi arkadas olur. Disari cikip uygun yer varsa agac dikebilirsiniz, balkonunuz bahceniz varsa fide yetistirebilirsiniz.

Edit;imla
 
Lego dediniz puzzle geldi aklıma. evde de var. hmm
 
Eşiniz olmadan kocaman oğlunuzla nasıl bir yerlere gidemiyorsunuz anlam veremiyorum! Ya neden böyle bizim kadınlarımız? İlla araba mı olması lazım? Otobüs var minibüs var, metro var yani var da var. Her zaman eşinize muhtaç yaşamak zor olmuyor mu? Hadi diyelim toplu taşıma sevmiyorsunuz o zaman araba varsa kullanmayı öğrenin. Her zaman yanımızda eşlerimiz olmayabilir.
Lütfen kendiniz için bu iyiliği yapın.
 
esınız olmadan oglunuzda nıye dısarı cıkmıyorsunuz
cesıt cesıt ulasım aracları var hem hava almıs olursunuz
havalarda guzel oldu pıknıge gıdersınız nı haftasonu kacamagı tatıl dusunun mesela
 
Sosyalleşmek istiyorsanız insanların katıldığı aktivitelere katılın. Öyle komşum gelsin akrabam gitsin beklemekten daha faydalı olur. Hem çocuğunuz kültürel anlamda gelişir hem yeni insanlarla tanışırsınız. Ben o yaşlarımda haftaiçleri spor klubüne haftasonları da babamla kütüphaneye, sinemaya ve tiyatroya giderdim, oralardan edindiğim arkadaşlarımla hala görüşüyorum.
 
4 yıl önce oturduğumuz evde akşamları çok eğlenirdik, sürekli şakalaşma ve oyun ile geçerdi. Sonra başka eve geçtik. Alt komşu kedi gibi erkenden uyur ve en ufak seste kapımıza dikilirdi. Onun yüzünden akşam eğlencelerimiz sekteye uğradı. Defalarca kapıdan kovmama rağmen yine gelir yine gelirdi. Akşam 8 de, haftasonu gündüz bile şikayete gelirdi. Böyle böyle akşamları oyun oynamayı azalttık. Sonra yine taşındık. Alt katımız boştu ama biz o eski enerjiyi yakalayamadık bir türlü. Akşamlar tv karşısında geçmeye başladı. O enerjiyi asla kaybetmemek lazım sonra tekrar bulması zor oluyor.
 
Ben de çocuğumun sınıf arkadaşlarının annelerini yemeğe kahvaltıya çağırıyorum ama nadiren geliyorlar. Ben çağırdıkça da uzaklaşıyorlar sanki. Bu konudan ben de muzdaribim. Halbuki sofralar kuracak olan benim. Sanırım onların da beni çağırmaları gerekeceğini düşündükleri için pek gelmek istemiyorlar.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…