- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.156
- 298
Merhaba kızlar;
Gecenin bu vakti aklıma birşeyler geldi. Gözümden istemsiz yaşlar akmaya başlayınca yazmaya karar verdim.
Kızlar ben 2 yıl evvel aşık olmuştum. Neyse işte birşey oldu ayrıldık. O evlilik düşünüyordu ben düşünmüyordum. Nedeni ne gelince daha ben bir baltaya sap olamadım. Onun okulu bitmedi, askerliği duruyor falan. Mantıklı yaklaştım anlayacağınız. Kk sayesinde tecrübelendim, duygusal bir karar almadım. İsterse nişan takabileceğimizi, durumlar müsait olunca da nihayete erdirebileceğimizi söylemiştim. Ama o istemedi kızlar, illa hemen olmalıymış. Neticede bitti.
İş burada da kalmadı. Geçen ocak ayında ayrılmıştık. Bir kaç ay hiç görüşmedik. Sonrasında görüştük ve hayatında başkası varmış. Ve inanır mısınız, hiç beklememiş. Hemen benim cenazem kalkar kalkmaz başkasına koşmuş. İçim sızladı.
Neyse ben de çivi çiviyi söker dedim, başkasıyla görüşmeye başladım. Ama maalesef olmadı. Sevemedim, illa o olacak gibi bir his vardı. Gittim dedim ki şahsiyete ben sensiz olamıyorum. Bana dedi ki kız üzülür, olmaz. Adam 2 yıllık sevgilisini umursamıyor, kalkıyor 2 günlüğü umursuyor. Pişkin pişkin bir de o bırakırsa beni olur ama diyor.
Neyse o saatten sonra gelsin kendiylesorunluya bunalımlar, ağlama krizleri. Parçam kopmuş gibi olmuştu, bana ait olan birşeyi kaybetmiş, bir yerde unutmuş gibi bir histi. Strestten inanır mısınız saçımın rengini 4 defa değiştirdim, adam beni bukalemuna çevirdi.
Nasıl anlatsam bilemiyorum kelimeleri toparlamak çok zor. Sonra bir arkadaştan duydum ki bu o kızla nişanlanıyormuş. Ve o kız da benden önce bir süre takıldığı kızmış. İsmen tanıyorum. Bu ikinci darbe oldu. Ben evlere sığamazken, sevme yeteneğini kaybetmişken o evlilik hazırlığı yapıyor. Bu beni tamamen yıktı. Evden dışarı çıkmadım, ağladım, hala ağlıyorum.
Geldik mi o zamandan tee bu ekim ayına kadar. Tam birşeylere odaklandım. Sınava hazırlanıyorum, kursa yazıldım. Arkadaş edindim. Rehabilitasyon havalarındayım. Canlanmaya çalışıyorum ki birşey oldu.
Geçen kurban bayramı, 4. gün, saat 2.30. Telefonum çaldı. Numarasını silmiştim, ama mıh gibi aklımda silsen ne olacak. Hemen tanıdım. Açtım ne akla hizmetse? Bayramımı kutlamak istemiş o saatte. Artık içti mi yoksa başka birşey mi oldu bilemiyorum.
Neyse birşey demedim. Kapadım. Ama dayanamadım tekrar mesaj attım buna. Ne istiyorsun diye. Benim mutlu olup olmadığımı merak etmiş kızlar. emin olmak istemiş.
Bunları duyunca bende tümden ipler koptu. Canımdan can kopardın bre pislik, hala mutluluğumu nasıl sorguluyorsun. Ben de numara yaptım çok mutluyum falan dedim. Doğru söylüyorsan senin adına mutlu oldum dedi. Hala inanmıyor o kadar emin ki mutsuzluğuma. E haklı da mutsuzum.
Neyse tam biraz aklımdan çıkmıştı ki yine bomba gibi düştü hayatıma. İlk aşkımdı, son aşkım oldu. Bir daha böyle seveceğimi bilsem inanın hiç takmam. Ama dedim ya son oldu.
Onu da anlamış değilim, düğün davetiyesi çıkar yakında neden hala benle uğraşıyor ki? o kadar basit mi sevmek, ayrılmak? Evlilik aşamasında pat diye aramak. O kadar mı ayağa düştü bu işler? He kızlar ne diyorsunuz?
Ama onu ömrüm boyunca affetmeyeceğim. Gecenin bu saatlerinde beni gözyaşlarımla boğdu ya, Allah affetse ben affetmem. Evlendiği gün ne yapacağım, nerelere sığacağım bir fikrim yok. O günü o tarihi duymak istemiyorum. İnşallah duymam.
Gecenin bu vakti aklıma birşeyler geldi. Gözümden istemsiz yaşlar akmaya başlayınca yazmaya karar verdim.
Kızlar ben 2 yıl evvel aşık olmuştum. Neyse işte birşey oldu ayrıldık. O evlilik düşünüyordu ben düşünmüyordum. Nedeni ne gelince daha ben bir baltaya sap olamadım. Onun okulu bitmedi, askerliği duruyor falan. Mantıklı yaklaştım anlayacağınız. Kk sayesinde tecrübelendim, duygusal bir karar almadım. İsterse nişan takabileceğimizi, durumlar müsait olunca da nihayete erdirebileceğimizi söylemiştim. Ama o istemedi kızlar, illa hemen olmalıymış. Neticede bitti.
İş burada da kalmadı. Geçen ocak ayında ayrılmıştık. Bir kaç ay hiç görüşmedik. Sonrasında görüştük ve hayatında başkası varmış. Ve inanır mısınız, hiç beklememiş. Hemen benim cenazem kalkar kalkmaz başkasına koşmuş. İçim sızladı.
Neyse ben de çivi çiviyi söker dedim, başkasıyla görüşmeye başladım. Ama maalesef olmadı. Sevemedim, illa o olacak gibi bir his vardı. Gittim dedim ki şahsiyete ben sensiz olamıyorum. Bana dedi ki kız üzülür, olmaz. Adam 2 yıllık sevgilisini umursamıyor, kalkıyor 2 günlüğü umursuyor. Pişkin pişkin bir de o bırakırsa beni olur ama diyor.
Neyse o saatten sonra gelsin kendiylesorunluya bunalımlar, ağlama krizleri. Parçam kopmuş gibi olmuştu, bana ait olan birşeyi kaybetmiş, bir yerde unutmuş gibi bir histi. Strestten inanır mısınız saçımın rengini 4 defa değiştirdim, adam beni bukalemuna çevirdi.
Nasıl anlatsam bilemiyorum kelimeleri toparlamak çok zor. Sonra bir arkadaştan duydum ki bu o kızla nişanlanıyormuş. Ve o kız da benden önce bir süre takıldığı kızmış. İsmen tanıyorum. Bu ikinci darbe oldu. Ben evlere sığamazken, sevme yeteneğini kaybetmişken o evlilik hazırlığı yapıyor. Bu beni tamamen yıktı. Evden dışarı çıkmadım, ağladım, hala ağlıyorum.
Geldik mi o zamandan tee bu ekim ayına kadar. Tam birşeylere odaklandım. Sınava hazırlanıyorum, kursa yazıldım. Arkadaş edindim. Rehabilitasyon havalarındayım. Canlanmaya çalışıyorum ki birşey oldu.
Geçen kurban bayramı, 4. gün, saat 2.30. Telefonum çaldı. Numarasını silmiştim, ama mıh gibi aklımda silsen ne olacak. Hemen tanıdım. Açtım ne akla hizmetse? Bayramımı kutlamak istemiş o saatte. Artık içti mi yoksa başka birşey mi oldu bilemiyorum.
Neyse birşey demedim. Kapadım. Ama dayanamadım tekrar mesaj attım buna. Ne istiyorsun diye. Benim mutlu olup olmadığımı merak etmiş kızlar. emin olmak istemiş.
Bunları duyunca bende tümden ipler koptu. Canımdan can kopardın bre pislik, hala mutluluğumu nasıl sorguluyorsun. Ben de numara yaptım çok mutluyum falan dedim. Doğru söylüyorsan senin adına mutlu oldum dedi. Hala inanmıyor o kadar emin ki mutsuzluğuma. E haklı da mutsuzum.
Neyse tam biraz aklımdan çıkmıştı ki yine bomba gibi düştü hayatıma. İlk aşkımdı, son aşkım oldu. Bir daha böyle seveceğimi bilsem inanın hiç takmam. Ama dedim ya son oldu.
Onu da anlamış değilim, düğün davetiyesi çıkar yakında neden hala benle uğraşıyor ki? o kadar basit mi sevmek, ayrılmak? Evlilik aşamasında pat diye aramak. O kadar mı ayağa düştü bu işler? He kızlar ne diyorsunuz?
Ama onu ömrüm boyunca affetmeyeceğim. Gecenin bu saatlerinde beni gözyaşlarımla boğdu ya, Allah affetse ben affetmem. Evlendiği gün ne yapacağım, nerelere sığacağım bir fikrim yok. O günü o tarihi duymak istemiyorum. İnşallah duymam.