Eşya konusu

Hep öyle oluyor zaten benim çevremden gördüğüm kadarıyla da. Bir insan ne kadar mütevazi olmaya çalışırsa öbür taraf o kadar kullanmaya çalışıyor bu durumu. Bu yaz evlenen kuzenim de aynı şeyleri yaşadı. Ama ben buna müsaade etmeyi düşünmüyorum, onlardan bir isteğim beklentim yok zaten. İlla yapmak istiyorlarsa bir zahmet adam akıllı olanını yaparlar, yoksa da zaten hiç yapmasınlar bunu açık açık söyledim nişanlıma da
 
Aynen sanki vitrin konsol mu alacam, alsam onu koyacak yerim bile olmayacak muhtemelen. Kendilerine dert edinmişler durduk yere.

Öyle yapacam ben de, istediğimi alcam onlar da destek olursa olur olmazsa keyifleri bilir. Evime geldiklerinde de ona göre muamele görürler
 
benim evim de hap kadar. minimal bir hayatımız var. düğün dahil her şeyi de kendimiz yaptık şükür. şimdi uzaktan müdaheleye bile fırsat vermiyorum. adım soğuk gelin ama gel gör ki başım dinç. zaten burada oluş sebebimiz eğitim. ideallerimizin peşindeyiz. eşya vs ehemmiyetsiz. size de mutluluklar dilerim.
 
Çok yapıcı konuşmuşsunuz, teşekkür ederim Bunu anlayabiliyorum, kimse ailesi kötü de olsa kötü görmek istemez. Zaten çoğu şeyin farkında bile olmuyor ben demeden çünkü kendisi o düzende yetişmiş, buna alışmış, ailesinin yaptıkları ona garip gelmiyor ben anlatmazsam.

Şimdiye kadar ailesine hiç sesi çıkmazdı, annesi bana ne derse desin “ya iyi niyetinden diyor” der geçerdi. Biraz konuşmaya başladı sanırım ailesine ama bir işe yaramıyor çünkü anladığım kadarıyla annesi tam bir narsist. Herkesi kendine bağımlı hale getirmeye çalışan, ufacık şeyleri bile insanlar için kendi ayarlamaya çalışıp kendi olmadan kimsenin bir iş yapamayacağına inandıran bir insan. En son Türkiye’ye gittiğinde nişanlımı çok bunaltmış, annesine kendini açmış düzgün bir şekilde. “Hayatımla ilgili her kararı siz veriyorsunuz, üniversite tercihimi bile bana sormadan babam yaptı mesleğime bile o karar verdi, ileride doğacak çocuğumun adına kadar koymuşsunuz nişanlıma fikrini sormadan bu isim olacak diyorsunuz bizi bi rahat bırakın artık hayatımızı kendimiz yaşayalım, ben böyle birey olduğumu hissedemiyorum” demiş. Çok şaşırdım buna çünkü kendisi acayip pasif yetiştirilmiş birisi. Tabi bunun üstüne annesi saatlerce ağlamış, seni benden çok düşünen yok senin bana yaptığına bak diye mazlum acılı ana ayakları yapmış sırf çocuğuna vicdan azabı çektirmek için. Bu işin sonu da nişanlımın annesine çiçek alıp gönlünü yapması özür dilemesiyle son bulmuş yani. Sonuçta annesi üzülen, masum taraf ve sonuna kadar haklı, oğlu nankör. Yıllarca oğlunu kocasını parmağının ucunda oynatmış bir insan, kocasını görümcesiyle yıllardır görüştürmeyen, ailesine düşman eden bir insan. Adama “seni o ailenin elinden aldım” dayatması yapıp buna inandırmış resmen. Şimdi de aynısını bana yapmaya çalışıyor kadın. İnsanın karşısında böyle insanlar olunca uğraşması da çok zor yani, nişanlım durumu anlasa bile annesiyle hiçbir şeyi çözemeyeceğine çok eminim. Elimden geldiğince hayatımdan uzak tutmaya çalışıyorum, o haliyle bile canımı sıkmayı başarıyor kadın işte
 
Evet tamamen yapılan tavırdan rahatsız oldum ben. Nişanlımla konuştuk ama o ailesinin ucuza kapatmaya çalışacağını düşünmüyor (ya da düşünüyor ama bana öyle yansıtmamaya çalışıyor). Ailesinin benim anladığım manada bir şey demediğine ikna etmeye çalıştığı için de çözümsel yaklaşamıyoruz, olay çatışmaya dönüyor maalesef
 
Kafanız rahat olsun da varsın soğuk olun, kim ne düşünürse düşünsün önemli değil. Neyse ki uzaktasınız, yakında daha zor olurdu ben de uzakta olacağımız için seviniyorum. Çok teşekkür ederim, siz de mutlu huzurlu olun bir ömür
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…