- 4 Aralık 2017
- 42
- 27
- 3
Eşim işten geliyor hiç konuşmadan yemek yiyip tv seyredip uyuyor. Hiç bir muhabbetimiz yok. Günün nasıl geçti ne yaptın diyorum 'ne yapayım çalıştım' diyor. Burda bitiyor konuşmamız. Birşey istesem yorgunum yapamayız yatacağım diyor. Ama iş arkadaşları gezmeye çağırdığında yorgunluk bilmiyor, bekar gibi her yere koşturuyor. Yorgun değil misin neden gidiyorsun diyince, ayıp olmasın diyor. Bana ayıp olmuyor tabi. Evin içinde tek başımayım. Çocuğum çok hareketli onun peşinde koşturmaktan ev işlerini yapmaktan bitip tükeniyorum zaten. Temizlik yapıyorum akşam işten bir geliyor yaptığım herşey boşa gitmiş. ıslak havluyu yerlere atıyor, üstü başı ortalıklarda. Güzellikle söylediğim zaman da tamam dikkat ederim diyor ertesi gün yine aynı. Çok sıkıldım. Konuşmaya muhabbete o kadar ihtiyacım varki. Birlikte zaman geçiren eşini evini önde tutan insanlara o kadar imreniyorum ki.